ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان ، حدیث(29 و 30)

حدیث (29) حدیث أَبی هُرَیْرَةَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ کانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلا یُؤْذِ جارَهُ، وَمَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلْیُکْرِمْ ضَیْفَهُ، وَمَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلْیَقُلُ خَیْرًا أَوْ لِیَصْمُتْ.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه فرمودند : رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : هرکس که ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد او به همسایه اش آزار و اذیتی نمی رساند ، و هرکس ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد پس باید که از مهمانش پذیرائی کند، و هرکس ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد پس باید که (سخن) خوب بگوید و یا اینکه باید سکوت نماید .

حدیث (30) حدیث أَبی شُرَیْحٍ الْعَدَوِیّ قَالَ: سَمِعَتْ أُذُنَایَ وَأَبْصَرَتْ عَیْنَایَ حِینَ تَکَلَّمَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلْیُکْرِمْ جَارَهُ، وَمَنْ کانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلْیُکْرِمْ ضَیْفَهُ جائِزَتُهُ، قَالَ: وَما جاِئِزَتُهُ یا رَسُولَ اللهِ قالَ: یَوْمٌ وَلَیْلَةٌ، وَالضِّیافَةُ َثلاثَةُ أَیَّامٍ فَما کانَ َوراءَ ذَلِکَ فَهُوَ صَدَقَةٌ َعلَیْهِ، وَمَنْ کانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلْیَقُلْ خَیْرًا أَوْ لِیَصْمُتْ .

ترجمه : ابوشریح عدوی رضی الله عنه فرمودند : دو گوشم شنیده و دو چشمم دیده زمانی که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (این) سخنان را فرمودند : هرکس که ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد پس باید که همسایه اش اکرام و احترام نماید ، و هرکس ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد پس باید که به مهمانش جایزه اش را بدهد،(فردی) گفت : ای رسول الله جایزه اش چیست؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : (جائزه اش این است که از او تا) یکشبانه روز(خوب پذیرائی شود)، (واما) مهمانی تا سه روز است هر آنچه بعد از آن به مهمان داده شود این صدقه ای است که صاحب خانه به مهمان می دهد، و هرکس ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد پس باید که (سخن) خوب بگوید و یا اینکه باید سکوت نماید .

ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان ، حدیث(24 تا 28 )

حدیث (24) حدیث عبْد اللهِ بْنِ عَمْرٍو أَنَّ رَجُلاً سَأَلَ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَیُّ الإِسْلامِ خَیْرٌ قَالَ: تُطْعِمُ الطَّعامَ وَتَقْرَأُ السَّلامَ عَلى مَنْ عَرَفْتَ وَمَنْ لَمْ تَعْرِفْ.

ترجمه : عبد الله بن عمرو رضی الله عنه روایت نمودند که همانا مردی ازپیامبر صلی الله علیه و آله وسلم پرسیدند که (کدام شعبه از شعبه جات) اسلام بهترین است ؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : (بهترین شعبه اسلام این است که به نیازمندان) خوراک بخورانی و بر هرکسی که شناختی و یا نشناختی سلام کنی .

حدیث (25) حدیث أَبی مُوسَى رضی الله عنه قَالَ: قَالُوا یا رَسُولَ اللهِ أَیُّ الإِسْلامِ أَفْضَلُ قَالَ: مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسانِهِ وَیَدِهِ.

ترجمه : ابوموسی رضی الله عنه روایت نمودند که (برخی از صحابه رضی الله عنهم) گفتند : ای رسول الله کدام یک (از اهل) اسلام بهترین است ؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : آن (اهل اسلامی بهترین است که سایر) مسلمانها از زبانش و دستش در امان و سالم بمانند.

حدیث (26) حدیث أَنَسٍ عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: ثَلاثٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ وَجَدَ حَلاوَةَ الإِیمانِ، أَنْ یَکُونَ اللهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِمّا سِواهُما، وَأَنْ یُحِبَّ الْمَرْءَ لا یُحِبُّهُ إِلاّ للهِ، وَأَنْ یَکْرَهَ أَنْ یَعُودَ فی الْکُفْرِ کَما یَکْرَهُ أَنْ یُقْذَفَ فی النَّارِ.

ترجمه : انس رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : سه (صفت) در هرکسی که یافت شد قطعا او شیرنی و مزه ایمان را چشیده است ، این که الله و رسولش به نزد او از (سایر چیزها) علاوه از این دو محبوب تر و دوست داشتنی تر باشد، و اینکه شخصی را دوست بدارد و در حالی که او را دوست نمی دارد مگربرای (رضای) الله، و اینکه ناپسند بدارد از اینکه در کفر بازگردد همانگونه که ناپسند می دارد از اینکه در آتش انداخته شود .

حدیث (27) حدیث أَنَس قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: لا یُؤْمِنُ أَحَدُکُمْ حَتّى أَکُونَ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ والِدِهِ وَوَلَدِهِ وَالنَّاسِ أَجْمَعینَ.

ترجمه : انس رضی الله عنه فرمودند : پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : کسی از شما مسلمان واقعی نمی گردد تا اینکه من (پیامبر) در نزد او از پدر و مادرش و فرزندانش و تمام مردم محبوب تر باشم .

حدیث (28) - حدیث أَنَسٍ عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لا یُؤْمِنُ أَحَدُکُمْ حَتّى یُحِبَّ َلأخیهِ ما یُحِبُّ لِنَفْسِهِ.

ترجمه : انس رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : کسی از شما مسلمان واقعی نمی گردد تا اینکه دوست بدار برای برادر(دینی) خویش آنچه (از خیر و خوبی) برای خویش می پسندد .

ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان ، حدیث(19 تا 23)

حدیث (19) حدیث مُعاذ رضی الله عنه قَالَ: کُنْتُ رِدْفَ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ عَلى حِمارٍ یُقالُ لَهُ عُفَیْرٌ، فَقَالَ: یَا مُعاذُ هَلْ تَدْری حَقَّ اللهِ عَلى عِبادِهِ وَما حَقُّ الْعِبادِ عَلى اللهِ قُلْتُ اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: فَإِنَّ حَقَّ اللهِ عَلى الْعِبادِ أَنْ یَعْبُدُوهُ وَلا یُشْرِکُوا بِهِ شَیْئًا، وَحَقَّ الْعِبادِ عَلى اللهِ أَنْ لا یُعَذِّبَ مَنْ لا یُشْرِکُ بِهِ شَیْئًا فَقُلْتُ یا رَسُولَ اللهِ: أَفَلا أُبَشِّرُ بِهِ النَّاسَ قَالَ: لا تُبَشِّرْهُمْ فَیَتَّکِلُوا.

ترجمه : معاذ (بن جبل) رضی الله عنه فرمودند : من پشت سر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بر خری سوار بودم که به اوعفیر گفته می شد، (که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم به من گفتند) ای معاذ آیا می دانی که حق الله بر بندگانش چیست؟ و حق بندها برالله چیست ؟ من گفتم الله و رسولش بهتر می داند، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : همانا حق الله بر بندگان این است که عبادت و پرستشش کنند و با او چیزی را شریک نیاورند، و حق بندگان بر الله این است کسی که چیزی را با او شرک نیاورده عذاب داده نشود، من گفتم ای رسول الله آیا مردم را با (این سخنانتان) بشارت ندهم، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : نه مردم را (با این سخنانم) بشارت نده (زیرا آنها بعد ازاینکه این سخنم را بشنوند انجام اعمال نیک را رها نموده وبرعمل به این حدیث) بسنده می کنند .

حدیث (20) حدیث أَنَسِ بْنِ مالِکٍ أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَمُعاذٌ رَدیفُهُ عَلى الرَّحْلِ، قَالَ: یا مُعاذُ بْنَ جَبَلٍ قَالَ: لَبَّیْکَ یا رَسُولَ اللهِ وَسَعْدَیْکَ، قَالَ: یا مُعاذُ قَالَ: لَبَّیْکَ یَا رَسُولَ اللهِ وَسَعْدَیْکَ ثَلاثًا، قَالَ: ما مِنْ أَحَدٍ یَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ صِدْقًا مِنْ قَلْبِهِ إِلاَّ حَرَّمَهُ اللهُ عَلى النَّارِ قَالَ: یا رَسولَ اللهِ أَفَلا أُخْبِرُ بِهِ النَّاسَ فَیَسْتَبْشِروا قَالَ: إِذًا یَتَّکِلُوا وَأَخْبَرَ بِها مُعاذٌ عِنْدَ مَوْتِهِ تَأَثُّما.

ترجمه : انس بن مالک (رضی الله عنه) روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم با معاذ (بن جبل رضی الله عنه) برکجاوه ای برپشت سواری سواربودند که (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : ای معاذ بن جبل (و معاذ در جواب) گفتند : ای رسول الله در خدمتم و این را برایم نیک بختی می دانم ، (دوباره رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : ای معاذ ( و معاذ) گفتند : در خدمتم و این را برای خودم نیک بختی می دانم ، تا سه بار(این گفتگو در میان رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم تکرار شد، سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : هیچ کس نیست که از ته قلب و صادقانه گواهی دهد که بجز الله دیگر معبود به حقی نیست و قطعا محمد رسول الله فرستاده و پیامبر اوست مگر اینکه الله (متعال) آتش (جهنم) را (بصورت دائمی) بر او حرام می گرداند، (معاذ بن جبل رضی الله عنه) گفتند : ای رسول الله آیا مردم را از این حدیث خبردارنکنم تا اینکه ازآن بشارت حاصل نمایند، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: (اگر بگوئی) آنها بر این حدیث بسنده می نمایند ( و انجام سایر اعمال نیک را رها می کنند) ، (روای حدیث) می گوید: معاذ این حدیث را زمان مرگش به مردم گفت چون (از نگفتن آن به مردم و پوشیدن این حدیث) احساس گناه می کرد (و فکر می کرد که گنه کار می گردد ).

حدیث (21) حدیث أَبی هُرَیْرَةَ رضی الله عنه عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: الإِیمانُ بِضْعٌ وَسِتُّونَ شُعْبَةً وَالْحَیاءُ شُعْبَةٌ مِنَ الإِیمانِ.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : ایمان شصت و اندی شعبه دارد و شرم و حیا شعبه ای از ایمان است .

حدیث (22) حدیث ابْنِ عُمَرَ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مَرَّ عَلى رَجُلٍ مِنَ الأَنْصارِ وَهُوَ یَعِظُ أَخَاهُ فی الْحَیاءِ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: دَعْهُ فَإِنَّ الْحَیاءَ مِنَ الإِیمانِ.

ترجمه : ابن عمر رضی الله عنه روایت نمودند که رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم برمردی از انصارگذر نمودند و در حالی که آن مرد برادر(دینی) خودش را درباره (کم نمودن شرم و حیائش) نصیحت می کرد (و گویا به او می گفت که شرم و حیای زیاد بتو ضرر می رساند)، رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (خطاب به این نصیحتگر) فرمودند : رهایش کن (واو را نصیحت نکن که شرم و حیائش را کم کند) زیرا قطعا شرم و حیا (شعبه ای از شعبه جات) از ایمان است .

حدیث (23) حدیث عِمَرانَ بْنِ حُصَیْنٍ قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: الْحَیاءُ لا یَأتی إِلاّ بِخَیْرٍ.

ترجمه : عمران بن حصین رضی الله عنه فرمودند : پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : شرم و حیا بجز خیر و خوبی چیز دیگری (را با خود) نمی آورد .

ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان ، حدیث(16 تا 18)

حدیث (16) حدیث المُسَیَّبِ بْنِ حَزْنٍ قَالَ: لَمّا حَضَرَتْ أَبا طَالِبٍ الْوَفاةُ جاءَهُ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَوَجَدَ عِنْدَهُ أَبا جَهْلِ بْنَ هِشامٍ وَعَبْدَ اللهِ بْنَ أَبی أُمَیَّةَ بْنِ المُغِیرَة، قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لأبی طالِبٍ یا عَمِّ قُلْ لا إِلهَ إِلاّ اللهَ کَلِمَةَ أَشْهَدُ لَکَ بِها عِنْدَ اللهِ، فَقَالَ أَبُو جَهْلٍ وَعَبْدُ اللهِ بْنِ أَبی أُمَیَّةَ یا أَبا طَالِبٍ أَتَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ عَبْدِ المُطَّلِب فَلَمْ یَزَل رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَعْرِضُها عَلَیْهِ، وَیَعُودَانِ بِتِلْکَ المَقالَةِ حَتّى قَالَ أَبو طَالِبٍ، آخِرَ ما کَلَّمَهُمْ، هُوَ عَلى مِلَّة عَبْدِ المُطَّلِبِ، وَأَبى أَنْ یَقُولَ لا إِلهَ إِلاّ الله، فَقالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: أَمّا وَاللهِ لأَسْتَغْفِرَنَّ لَکَ ما لَمْ أُنْهَ عَنْکَ فَأَنْزَلَ اللهُ تَعالى فِیهِ (مَا کانَ لِلنَّبِی) الآیة .

ترجمه : مسیب بن حزن رضی الله عنه فرمودند : زمانی که مرگ به سراغ ابوطالب آمد رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم بنزدش آمد و به نزدش ابوجهل بن هشام و عبد الله بن ابی امیه بن مغیره را یافت ، رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم به ابوطالب گفت : ای عمو(لا اله الا الله) بگو (این) کلمه ای است (که اگر تو آن را برزبان آوری و بدان معتقد گردی) من با آن در نزد الله (بر مسلمان بودن تو) گواهی می دهم، (ولی) ابوجهل و عبد الله بن ابی امیه گفتند : ای ابوطالب آیا (با اسلام آوردن) از دین عبد المطلب اعراض و روگردانی می کنی، سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم مستمرگفتن کلمه (توحید) را بر او عرضه می کرد و آن دو (یعنی ابوجهل و عبدالله) نیز همان سخنشان را تکرار می کردند تا اینکه آخرین سخنی که ابوطالب با آنها زد این بود که او بر دین عبد المطلب است و سرباز زد از اینکه (لا اله الا الله) بگوید ، سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : اما سوگند به الله من برایت دعای بخشش خواهم نمود تا اینکه از آن ممانعت نگردم ، بعدا الله متعال در این باره آیه (ماکان للنبّی) را نازل نمود (که در آن الله متعال رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم و تمام مسلمین را از دعای مغفرت و بخشش نمودن برای کفار ممانعت نموده است ).

حدیث (17) حدیث عُبادَةَ رضی الله عنه عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: مَنْ شَهِدَ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَأَنَّ عِیسَى عَبْدُ اللهِ وَرَسُولُهُ وَکَلِمَتُهُ أَلْقاها إِلى مَرْیَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنَّارُ حَقٌّ، أَدْخَلَهُ اللهُ الْجَنَّةَ عَلى مَا کَانَ مِنَ الْعَمَل. وزاد أحد رجال السند مِنْ أَبوَابِ الْجَنَّةِ الثمانِیَةِ أَیُها شَاءَ.

ترجمه : عباده رضی الله عنه فرمودند : پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : هرکس که گواهی دهد که بجز الله دیگر معبود به حق و یکتا و بی شریکی نیست و قطعا محمد بنده الله و فرستاده و پیامبرش می باشد و همانا عیسی (علیه السلام) بنده الله و فرستاده اش و سخنش و روحی از اومی باشد که بسوی مریم (علیها السلام) انداخته است، و بهشت حق است و آتش (دوزخ) حق است ، الله او را با هر نوع عملی هم که باشد به بهشت داخل خواهند نمود، و یکی از راویان حدیث چنین روایت نموده که (الله او را ) از هشت درب بهشت که بخواهد داخل بهشت خواهند نمود .

حدیث (18) حدیث مُعاذِ بْنِ جَبَلٍ رضی الله عنه قَالَ: بَیْنا أَنا رَدِیفُ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، لَیْسَ بَیْنی وَبَیْنَهُ إِلاّ أَخِرَةُ الرَّحْلِ، فَقالَ: یا مُعاذ قُلْتُ: لَبَّیْکَ رَسُولَ اللهِ وَسَعْدَیْکَ ثُمَّ سَارَ ساعَةً ثُمَّ قَالَ: یا مُعاذ قُلْتُ: لَبَّیْکَ رَسُولَ اللهِ وَسَعْدَیْکَ ثُمَّ سارَ سَاعَةً ثُمَّ قَالَ: یا مُعاذ قُلْتُ: لَبَّیْکَ رَسُولَ اللهِ وَسَعْدَیْکَ قَالَ: هَلْ تَدْری ما حَقُّ اللهِ عَلى عِبادِهِ قُلْتُ: اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: حَقُّ اللهِ عَلى عِبادِهِ أَنْ یَعْبُدوهُ وَلا یُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً ثُمَّ سَارَ سَاعَةً ثُمَّ قَالَ: یا مُعاذُ بْنُ جَبَلٍ قُلْتُ: لَبَّیْکَ رَسُولَ اللهِ وَسَعْدَیْکَ، فَقَالَ: هَلْ تَدْری ما حَقُّ الْعِبادِ عَلى اللهِ إِذَا فَعَلُوهُ قُلْتُ اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: حَقُّ الْعِبادِ عَلى اللهِ أَنْ لا یُعَذِّبَهُمْ.

ترجمه : معاذ بن جبل رضی الله عنه فرمودند: در حالی که من پشت سرپیامبرصلی الله علیه و آله وسلم (بر سواری) سواربودم و در مین من و ایشان بجزچوب پشت کجاوه چیز دیگری فاصله نبود ، که (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : ای معاذ ، (ومن) گفتم : رسول الله در خدمتم و این را برایم نیک بختی می دانم ، سپس لحظه ای (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) رفتند (و به مسیرشان ادامه دادند) سپس (دوباره) فرمودند : ای معاذ (ومن) گفتم در خدمتم رسول الله و این را برای خودم نیک بختی می دانم، سپس لحظه ای (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) رفتند (و به مسیرشان ادامه دادند) سپس (دوباره) فرمودند : ای معاذ (ومن) گفتم در خدمتم رسول الله و این را برای خودم نیک بختی می دانم، (آن وقت رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : آیا می دانی که حق الله بر بندگانش چیست ؟ من گفتم : الله و پیامبرش بهتر می دانند، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : حق الله بر بندگانش (این است که) او را عبادت و پرستش نمایند و به چیزی را شرک نیاورند، سپس (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) لحظه ای رفتند(و به مسیرشان ادامه دادند) و سپس فرمودند : ای معاذبن جبل ، من گفتم : رسول الله به خدمت آماده ام و این را برایم نیک بختی می دانم ، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : آیا می دانی که حق بندها برالله چیست زمانی که آنها الله را عبادت نموده و به او شرک نیاورند، (معاذ می گوید) که من گفتم : الله و پیامبرش بهتر می دانند، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : حق بندها بر الله این است که آنها را (بصورت دائمی) عذاب ندهد .

ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان ، حدیث(13 تا 15)

حدیث (13) حدیث أَبی بَکْر وَعُمَر قَالَ أَبُو هُرَیْرَةَ: لَمّا تُوُفِّیَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، وَکانَ أَبُو بَکْرٍ رضی الله عنه، وَکَفَرَ مَنْ کَفَرَ مِنَ الْعَرَب، فَقالَ عُمَرُ رضی الله عنه: کَیْفَ تُقاتِلُ النَّاسَ وَقَدْ قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: أُمِرْتُ أَنْ أُقاتِلَ النَّاسَ حَتّى یَقُولوا لا إِلهَ إِلاَّ اللهُ، فَمَنْ قالَها فَقَدْ عَصَمَ مِنِّی مَالَهُ وَنَفْسَهُ إِلاَّ بِحَقِّهِ، وَحِسابُهُ عَلى اللهِ فَقالَ أَبُو بَکْرٍ: وَاللهِ لأُقاتِلَنَّ مَنْ فَرَّقَ بَیْنَ الصَّلاةِ وَالزَّکاةِ، فَإِنَّ الزَّکاةَ حَقُّ الْمالِ، وَاللهِ لَوْ مَنَعُونی عَناقًا کَانوا یُؤَدُّونَها إِلى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لَقاتَلْتُهُمْ عَلى مَنْعِها قالَ عُمَر رضی الله عنه: فَواللهِ ما هُوَ إِلاَّ أَنْ قَدْ شَرَحَ اللهُ صَدْرَ أَبی بَکْرٍ رضی الله عنه فَعَرَفْتُ أَنَّهُ الْحَقُّ.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه فرمودند : زمانی که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم وفات نمودند و ابوبکررضی الله عنه،( خلیفه) گشتند، (گروهی ) از عربها (مرتد گشته و) کفر نمودند، (و گروهی نیز منکر زکات شدند، و ابوبکر رضی الله عنه خواست با منکرین زکات بجنگد ، در آن وقت) عمر رضی الله عنه (به ابوبکر رضی الله عنه) گفت : چگونه با مردمی (که منکرین زکات اند) می جنگید و در حالی که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند :  به من (از جانب الله متعال) دستور داده شده تا اینکه با مردم بجنگم تا اینکه (لا اله الا الله) بگویند و هر کس این کلمه را گفت او خونش و جانش را از من محفوظ نگه داشته مگراینکه حقی (از حقوق اسلام به مال و جان او) تعلق گیرد و حساب او با الله است ، سپس ابوبکر(رضی الله عنه خطاب به عمررضی الله عنه) گفت : سوگند به الله من با کسی در میان نماز و زکات فرق قایل شده (و نماز می خواند و زکات را منکر می شود) جنگ خواهم نمود ، همانا زکات حقی است که به مال تعلق می گیرد ، و سوگند به الله اگر به من ندهند بزغاله ای را بودند که به رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم پرداخت می نمودند من بر ندادنش با آنها می جنگم، (در آن وقت) عمر رضی الله عنه فرمودند :  سوگند به الله این نبود مگراینکه چون دیدم که الله سینه و دل ابوبکررضی الله عنه  را (نسبت به این جریان ) باز(و مطمئن) است آن وقت بودم که فهمیدم او بر حق است .

حدیث (14)  حدیث أَبی هُرَیْرَةَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: أُمِرْتُ أَنْ أُقاتِلَ النَّاسَ حَتّى یَقُولُوا لا إِلهَ إِلاّ اللهُ، فَمَنْ قَالَ لا إِلهَ إِلاّ اللهُ فَقَدْ عَصَمَ مِنّی نَفْسَهُ وَمالَهُ إِلاَّ بِحَقِّهِ، وَحِسابُهُ عَلى اللهِ.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه فرمودند : رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : به من (از جانب الله متعال) دستور داده شده تا با مردم بجنگم تا اینکه (لا اله الا الله) بگویند، پس هرکس (لا اله الا الله) گفت قطعا او جانش و مالش را از من محفوظ نگه داشته است مگرحقی (از حقوق اسلام) بدان تعلق گیرد و حسابش با الله (متعال) است .

حدیث (15) حدیث ابْنُ عُمَر أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: أُمِرْتُ أَنْ أُقاتِلَ النَّاسَ حَتّى یَشْهَدوا أَنْ لا إِلهَ إِلاّ اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ، وَیُقیمُوا الصَّلاةَ وَیُؤْتُوا الزَّکاةَ، فَإِذا فَعَلُوا ذَلِکَ عَصَمُوا مِنّی دِمَاءَهُمْ وَأَمْوالَهُمْ إِلاّ بِحَقِّ الإسْلامِ، وَحِسابُهُمْ عَلى اللهِ.

ترجمه : ابن عمر رضی الله عنه فرمودند : رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : به من از(جانب الله متعال) دستور داده شده است که با مردم بجنگم تا اینکه گواهی دهند که بجز الله دیگر معبود بحقی نیست و قطعا محمد فرستاده و پیامبر الله است و نماز را برپا دارند و زکات پرداخت نمایند و چون آنها این کارها را انجام دهند آنها خونهایشان و اموالشان را از من محفوظ نگه داشته اند مگر اینکه حقی از حقوق اسلام به آنها تعلق گیرد و حساب آنها با الله است .

ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان ، حدیث (10 تا 12)

حدیث (10) حدیث ابْنِ عَبّاس قَالَ إِنَّ وَفْدَ عَبْدِ الْقَیْسِ لَمّا أَتَوُا النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: مَنِ الْقَوْمُ أَوْ مَنِ الْوَفْدُ قَالُوا: رَبِیعَةَ قَالَ: مَرْحَبًا بِالْقَوْمِ أَوْ بِالْوَفْدِ غَیْرَ خَزایا وَلاَ نَدَامَى فَقالُوا: یا رَسُولَ اللهِ إِنَّا لاَ نَسْتَطِیعُ أَنْ نَأْتِیَکَ إِلاَّ فی الشَّهْرِ الْحَرامِ، وَبَیْنَنَا وَبَیْنَکَ هَذا الْحَیُّ مِنْ کُفّارِ مُضَرَ، فَمُرْنَا بِأَمْرٍ فَصْلٍ نُخْبِرْ بِهِ مَنْ وَرَاءَنا وَنَدْخُلْ بِهِ الْجَنَّةَ وَسَأَلُوهُ عَنِ الأَشْرِبَةِ فَأَمَرَهُمْ بِأَرْبَعٍ وَنَهاهُمْ عَنْ أَرْبَعٍ: أَمَرَهُمْ بِالإِیمانِ بِاللهِ وَحْدَهُ، قَالَ: أَتَدْرُونَ مَا الإِیمانُ بِاللهِ وَحْدَهُ قَالُوا: اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: شَهادَةُ أَنْ لاَ إِلهَ إِلاّ اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ، وَإِقامُ الصَّلاةِ وَإِیتاءُ الزَّکاةِ وَصِیامُ رَمَضَانَ وَأَنْ تُعْطُوا مِنَ الْمغنَمِ الْخُمُسَ وَنَهاهُمْ عَنْ أَرْبَعٍ: عَنِ الْحَنْتَمِ وَالدُّبَّاءِ وَالنَّقِیرِ وَالمُزَفَّتِ وَرُبَّما قَالَ المُقَیَّرِ وَقالَ: احْفَظُوهُنَّ وَأَخْبِرُوا بِهِنَّ مَنْ وَراءَکُمْ.

ترجمه : ابن عباس رضی الله عنه فرمودند : همانا زمانی که وفدی از(طائفه) عبدالقیس به نزد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم آمدند (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : این قوم کیست؟ و یا این وفد کیست؟ آنها گفتند : (ما وفدی ازطائفه عبدالقیس وقبیله) ربیعه (هستیم)، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : ای قوم و یا ای وفد بدون خواری و ذلت وبدون پشیمانی خوش آمدید، سپس (آنها) گفتند : ای رسول الله ما بجز در ماه حرام (در دیگر ماها) نمی توانیم به نزد شما بیاییم ، (زیرا) در میان ما و شما کفار (قبیله) مضر قرار دارد، (و آنها از آمدن ما جلوگیری می کنند) لذا شما به ما یک دستور قاطعی بیان نمایید تا آن را به کسانی که پشت سرما اند(و با ما نیامده اند بگوییم، و با عمل به آنها، در قیامت) به بهشت داخل گردیم، و(سپس) در باره (ظروفی) که برای نوشیدن استفاده می کردند از ایشان پرسیدند، (ابن عباس رضی الله عنه می گوید : رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) آنها را به چهار چیز دستور داد و آنها را از چهار چیز ممانعت نمود : به آنها دستور داد تا به الله یکتا ایمان بیاورند، (سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم خطاب به آنها) گفت : آیا می دانید که ایمان به الله یکتا یعنی چه ؟ (آنها) گفتند : الله و رسولش بهتر می دانند، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : (ایمان همان) گواهی دادن است که همانا بجز الله دیگر معبود به حقی نیست و همانا محمد فرستاده الله است و برپائی نماز و پرداخت زکات و روزه گرفتن رمضان می باشد و اینکه از غنیمت یک پنجم را (به بیت المال و حکومت اسلامی) بدهید. (ابن عباس رضی الله عنه می فرماید) و آنها را از (استفاده نمودن از) چهار (نوع ظروف) ممانعت نمود : ازکوزه گلی و ظرف کدوئی وظروف چوبی تراشیده شده و ظروف قیر اندود شده ، و (سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم ) فرمودند : (این مطالبی را که برایتان بیان نمودم) را حفظ کنید و به کسانی که پشت سرتان است (و با شما به نزد من نیامده اند، بیان نمایید) و آنها را نیز از این (احکام) خبر دارد و آگاه کنید .

حدیث (11) حَدْیث ابْنِ عَبَّاسٍ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لَمَّا بَعَثَ مُعَاذاً رضی الله عنه عَلى الْیَمنِ قَالَ: إِنَّکَ تَقْدَمُ عَلى قَوْمِ أَهْلِ کِتَابٍ، فَلْیَکُنْ أَوَّلَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ عِبادَةُ اللهِ، فَإِذَا عَرَفُوا اللهَ فَأَخْبِرْهُمْ أَنَّ اللهَ قَدْ فَرَضَ عَلَیْهِمْ خَمْسَ صَلَواتٍ فی یَوْمِهِمْ وَلَیْلَتِهِمْ، فَإِذا فَعَلُوا فَأَخْبِرْهُمْ أَنَّ اللهَ فَرَضَ عَلَیْهِمْ زَکاةً مِنْ أَمْوالِهِمْ وَتَردُّ عَلى فُقَرائِهِمْ فَإِذا أَطَاعُوا بِها فَخُذْ مِنْهُمْ وَتَوَقَّ کَرائِم أَمْوالِ النَّاسِ.

ترجمه : ابن عباس رضی الله عنه روایت نمودند : زمانی که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم معاذ رضی الله عنه را به یمن فرستادند (به او) گفتند : همانا تو به نزد قومی می روی که آنها اهل کتاب (یعنی یهودی و نصرانی) اند، پس باید اولین چیزی که آنها را بدان دعوت می دهی عبادت (و یکتا پرستی) الله (متعال) باشد، و چون آنها (یکتا پرستی) الله را شناختند زآن سپس به آنها خبر می دهی که همانا الله در شبانه روزشان بر آنها پنج نماز فرض نموده است، و چون آنها این کاررا انجام دادند (و نمازهایشان را خواندند) پس به آنها خبر بده که همانا الله در اموالشان زکاتی را فرض نموده است (که از ثروتمندان آنها گرفته شده) و به فقیران و مستمندان آنها بازگردانده خواهد شد، و چون آنها از این (دستور) هم اطاعت نمودند از آنها زکات را بگیرولی از گرفتن بهترین اموال مردم (در زکات) پرهیز کن .

حدیث (12) حدیث ابْنُ عَبّاسٍ أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بَعَثَ مُعاذًا إِلى الْیَمَنِ فَقالَ: اتَّقِ دَعْوَةَ المَظْلُومِ فَإِنَّها لَیْسَ بَیْنَها وَبَیْنَ اللهِ حِجابٌ.

ترجمه : ابن عباس رضی الله عنه روایت نمودند : همانا زمانی که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم معاذ را بسوی یمن فرستاند (به او) گفتند : از دعای مظلوم بترس (و برحذر باش) زیرا در میان آن و میان الله پرده (و مانعی) نیست .

ترجمه کتاب اللؤلؤ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان حدیث (5) تا (9)

(5) حدیث أبی هُرَیْرَةَ قال کان النبیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بارزًا یومًا للناسِ فأَتاه رجلٌ فقال: ما الإیمان قال: الإیمان أن تؤمنَ بالله وملائکتِهِ وبلقائِهِ وبرسلِهِ وتؤمَن بالبعثِ قال: ما الإسلامُ قال: الإسلامُ أن تعبدَ اللهَ ولا تشرکَ به وتقیمَ الصلاةَ وتؤدِّیَ الزکاةَ المفروضةَ وتصومَ رمضانَ قال: ما الإحسان قال: أن تعبدَ الله کأنک تراهُ، فإِن لم تکن تراه فإِنه یراک قال: متى الساعةُ قال: ما المسئولُ عنها بأَعْلَم مِنَ السائل، وسأُخبرُکَ عن أشراطِها؛ إِذا وَلَدَتِ الأَمَةُ رَبَّهَا، وَإِذا تطاولَ رُعاةُ الإبِلِ البَهْمُ فی البنیان، فی خمسٍ لا یعلمهنَّ إِلاَّ الله ثم تلا النبیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ (إِنَّ الله عنده علم الساعة) الآیة: ثم أدبر فقال: رُدُّوه فلم یَرَوْا شیئاً فقال: هذا جبریل جاءَ یُعَلِّمُ الناسَ دینَهم.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه فرمودند : روزی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در میان مردم نمایان ( و نشسته) بودند که مردی به نزد ایشان آمد و گفت : ایمان چیست ؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : ایمان (این است که) به الله، و فرشتگان او، و به ملاقات با او (در روز قیامت)، و به پیامبران او، ایمان بیاوری و اینکه به بر انگیخته شدن (و زدن شدن بعد از مرگ) ایمان بیاوری .

(آن مرد) گفت : اسلام چیست ؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : اسلام (این است که) الله را عبادت و پرستش نمائی و به او شرک نیاوری ونماز را برپا بداری و زکات فرض شده را پرداخت نمائی و (ماه) رمضان را روزه بگیری.

(آن مرد) گفت : احسان چیست ؟(رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : (احسان این است که) الله را به گونه ای (مخلصانه و با خشوع و خضوع) عبادت کنی که گویا تو را می بینی (ولی) گرچه تو او را نمی بینی ولی او بقین ترا می بیند .

(آن مرد) گفت : قیامت چه وقت فرا می رسد؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : سوال شونده از آن (که من باشم) از سوال کننده از آن (که تو باشی) بهتر نمی داند( و نسبت به آن آگاه تر نیست) ، (ولی) من ترا از (برخی از) نشانیهای آن با خبر خواهم نمود؛ (و آنها از این قرار اند) آن گاه که کنیزآقایش را بزاید و آنگاه که شابنهای شتران سیاه در ساختمان سازی بر یکدیگر فخرنموده (و سبقت گیرند، آن وقت قیامت نزدیک می شود و اینها از علامتهای قیامت اند، علم آمدن قیامت) درآن پنج چیزی است که بجز الله (متعال) کسی آنها را نمی داند، (ابوهریره رضی الله عنه فرمودند) سپس پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم آیه تلاوت (إِنَّ الله عنده علم الساعة) (تا به آخر) تلاوت نمودند، یعنی همانا علم آمدن قیامت فقط در نزد الله است (و هیچ کس دیگرنمی داند.

(ابوهریره رضی الله عنه فرمودند) سپس (آن مرد بلند شده) و پشت گرداند (ورفت، سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم)  فرمودند: آن (مرد) را (به نزد من) بازگردانید، (صحابه رفتند تا که او را بازگردانند) چیزی را ندیدند (و آن مرد رفته بود، در آن وقت رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : این جبرئیل بود (که به شکل مردی آمده بود) تا (با طریق سوال نمودن) به مردم دینشان را تعلیم دهد.

حدیث (6) حدیث طَلْحَةَ بن عُبَیْد الله قال: جاءَ رجلٌ إِلى رسولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ من أهل نجْدٍ ثائرُ الرأسِ یُسْمَعُ دوِیُّ صوتِهِ ولا یُفْقَهُ ما یقول، حتى دنا فإِذا هو یسأَل عن الإسلام؛ فقال رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: خمسُ صلواتٍ فی الیومِ واللیلةِ فقال: هل علیّ غیرُها قال: لا إِلاَّ أَنْ تَطَوَّعَ قال رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: وصیامُ رمضانَ قال: هل علیّ غیره قال: لا إِلاَّ أَن تَطَوَّعَ قال، وذکر له رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ الزکاةَ قال هل علیَّ غیرُها قال لا إِلاَّ أَنْ تَطَوَّعَ قال فأَدبر الرجل وهو یقول: والله لا أزید على هذا ولا أَنْقصُ قال رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: أَفْلَحَ إِنْ صَدَقَ.

ترجمه : طلحه بن عبید الله رضی الله عنه فرمودند : مردی به نزد رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم آمد، (این مرد) ژولیده موازاهل نجد بودّ (او زمانی که بسوی رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم می آمد حرف می زد ) ویز ویزصدایش شنیده می شد ولی دانسته نمی شد که چه می گوید، تا اینکه (به ما) نزدیک شد آنگاه (متوجه شدیم که) او از اسلام می پرسد؛ رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : (ارکان اسلام این است) (خواندن) پنج نماز در شبانه روز، (آن مرد) گفت: آیا غیر از اینها (دیگر نمازی) برمن (واجب) است، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : نه، مگر اینکه بخواهی نماز نفل بخوانی ، (سپس) رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : و روزه رمضان ، (آن مرد) گفت : آیا (روزه ای) غیر ازآن بر من (واجب) است، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم ) فرمودند : نه ، مگراینکه (خودت بخواهی) روزه نفلی بگیری، (راوی حدیث می گوید، سپس) رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (وجوب) زکات را برایش بیان نمود، (آن مرد) گفت : آیا غیراززکات (نوع دیگری از صدقات هم) بر من (واجب) است، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : نه، مگر اینکه (خودت بخواهی) صدقه نفلی بدهی، (راوی حدیث ) می گوید : سپس آن فرد پشت گردانید (وشروع به رفتن نمود) و در حالی که (چنین) می گفت : سوگند به الله براین (چیزهایی که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم به من گفته ) نه چیزی را اضاف می کنم و نه هم چیزی را کم می کنم (وفقط به همینها بطور کامل عمل می کنم) رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : اگر راست بگوید (و به آنچه به او گفتم بدون هیچ کم و زیادی عمل کند) کامیاب می گردد.

حدیث (7) حدیث أبی أیوبَ الأَنصاریّ رضی الله عنه أَنَّ رجلاً قال: یا رسول الله أخبرنی بعمل یُدْخِلُنی الجنة، فقال القوم: مَا لَهُ مَالَه فقال رسولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: أَرَبٌ مَّا لَهُ فقال النبیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: تعبُدُ اللهَ لا تُشْرِکُ بهِ شیئًا وتُقیمُ الصَّلاةَ وَتُؤْتِی الزکاةَ وَتَصِلُ الرَّحِمَ ذرْها قَال کأنّه کانَ عَلى رَاحِلَتِهِ.

ترجمه : ابوایوب انصاری رضی الله عنه روایت نمودند : همانا مردی گفت : ای رسول الله به من کاری را بیان نما تا انجام او مرا به بهشت داخل کند، مردم (حاضردر آنجا) گفتند : این را چه شده؟ این را چه شده ؟ رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : حاجتی دارد مگر او را چه شده است ؟ (سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم در جواب سوال آن مرد فرمودند ) الله را عبادت می نمائی و به اوچیزی را شرک نمی آوری و نماز را برپا می داری و زکات پرداخت می کنی ، (سپس رسول الله به این مرد سوال کننده که مهار شترایشان را گرفته بود) فرمودند : شتررا رها کن (روای می گوید) گویا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (زمان جواب دادن به مرد) بر شترشان سوار بودند .

حدیث (8) حدیث أَبی هُرَیْرَةَ رضی الله عنه أَنَّ أَعْرابِیًّا أَتَى النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَقالَ: دُلَّنی عَلى عَمَلٍ إِذا عَمِلْتُهُ دَخَلْتُ الجنة قَالَ: تَعْبُدُ اللهَ لا تُشْرِکُ بِهِ شَیْئًا، وَتُقیمُ الصَّلاةَ المَکْتُوبَةَ، وَتُؤَدِّی الزَّکَاةَ الْمفْروضَة وَتَصُومُ رَمَضانَ قَالَ وَالَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لاَ أَزِیدُ عَلى هذا فَلَمّا وَلّى، قَالَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَلْیَنْظُرْ إِلى هَذا.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که همانا یک بادیه نشینی به نزد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم آمده و گفتند : مرا بر عملی راهنمائی نمایید که چون او را انجام دهم (در قیامت) وارد بهشت گردم ، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : الله را عبادت می کنی و به او چیزی را شرک نمی آوری، و نماز (فرض و) نوشته شده (برخود) را برپا می داری، و زکات فرض شده (برخود) را پرداخت می نمائی ، و (ماه) رمضان را روزه می گیری ، (آن مرد) گفت : سوگند به آنی که جان من در دست اوست من براین (کارها) اضافه نمی کنم (ابوهریره رضی الله عنه می گوید) و چون (آن مرد) پشت گرداند (و شروع به رفتن نمود) ، پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : هرکس شاد می گردد (و خوشش می آید) که به مردی از اهل بهشت نگاه کند پس باید که بسوی این (مرد) بنگرد .

حدیث (9) حدیث ابْنِ عُمَرَ رضی الله عنهما قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: بُنِیَ الإِسْلامُ عَلى خَمْسٍ: شَهادَةِ أَنْ لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ وَإِقامِ الصَّلاةِ وَإِیتاءَ الزَّکاةِ وَالْحَجِّ وَصَوْمِ رَمَضَانَ.

ترجمه : ابن عمررضی الله عنهما فرمودند : رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند : اسلام برپنج (رکن و پایه اصلی) بنا شده است : گواهی دادن که بجز الله دیگر معبود به حقی نیست و همانا محمد فرستاده الله است، و برپائی نماز و پرداخت زکات و (ادای) حج ، و روزه (گرفتن، ماه) رمضان .

ترجمه کتاب اللؤلؤ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان حدیث (1) تا (4)

( 1 ) حدیث علیّ قال: قال النبیّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: لا تکذِبوا علیّ، فإنه من کَذَبَ علیّ فَلْیَلِجِ النارَ.

ترجمه : علی رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : بر من دروغ نبندید زیرا هرکس بر من دروغ ببندد پس قطعا باید وارد آتش (جهنم) گردد .

(2) حدیث أَنَسٍ قال: إِنه لَیَمْنَعُنِى أَنْ أحدّثکم حدیثًا کثیرًا أَنَّ النبیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قال: مَنْ تعمَّدَ علیّ کَذِبًا فَلْیَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ من النار.

ترجمه : انس رضی الله عنه فرمودند : همانا آنچه مانع من می گردد تا اینکه برایتان از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم حدیث زیاد روایت کنم این است که (شنیدم که ) رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : هر کس عمدا بر من دروغ ببندد پس باید که نشیمنگاه و جایگاهش را از آتش (جهنم) آماده کند.

(3) حدیث أبی هُرَیْرَةَ عن النبیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قال: ومَن کَذَب علیّ مُتعمِّدًا فلیتبوَّأْ مَقْعَدَهُ من النار.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : هرکس عمدا بر من دروغ ببندد پس باید که نشیمنگاه و جایگاهش را از آتش (جهنم) آماده کند .

(4) حدیث الْمُغِیرَةِ قال سمعتُ النبیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یقول: إِنَّ کذِبًا علیّ لیس ککذِبٍ على أحدٍ، مَن کَذَبَ علیَّ مُتعمِّدًا فَلْیَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ منَ النار.

ترجمه : مغیره رضی الله عنه فرمودند: من از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم شنیدم که می فرمایند : همانا دروغ بستن بر من همانند دروغ بستن بر هر فرد دیگری نیست، هر کس عمدا بر من دروغ ببندد پس باید نشیمنگاه و جایگاهش را برای آتش (جهنم) آماده سازد .