ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان ، حدیث(19 تا 23)

حدیث (19) حدیث مُعاذ رضی الله عنه قَالَ: کُنْتُ رِدْفَ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ عَلى حِمارٍ یُقالُ لَهُ عُفَیْرٌ، فَقَالَ: یَا مُعاذُ هَلْ تَدْری حَقَّ اللهِ عَلى عِبادِهِ وَما حَقُّ الْعِبادِ عَلى اللهِ قُلْتُ اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ، قَالَ: فَإِنَّ حَقَّ اللهِ عَلى الْعِبادِ أَنْ یَعْبُدُوهُ وَلا یُشْرِکُوا بِهِ شَیْئًا، وَحَقَّ الْعِبادِ عَلى اللهِ أَنْ لا یُعَذِّبَ مَنْ لا یُشْرِکُ بِهِ شَیْئًا فَقُلْتُ یا رَسُولَ اللهِ: أَفَلا أُبَشِّرُ بِهِ النَّاسَ قَالَ: لا تُبَشِّرْهُمْ فَیَتَّکِلُوا.

ترجمه : معاذ (بن جبل) رضی الله عنه فرمودند : من پشت سر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بر خری سوار بودم که به اوعفیر گفته می شد، (که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم به من گفتند) ای معاذ آیا می دانی که حق الله بر بندگانش چیست؟ و حق بندها برالله چیست ؟ من گفتم الله و رسولش بهتر می داند، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : همانا حق الله بر بندگان این است که عبادت و پرستشش کنند و با او چیزی را شریک نیاورند، و حق بندگان بر الله این است کسی که چیزی را با او شرک نیاورده عذاب داده نشود، من گفتم ای رسول الله آیا مردم را با (این سخنانتان) بشارت ندهم، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : نه مردم را (با این سخنانم) بشارت نده (زیرا آنها بعد ازاینکه این سخنم را بشنوند انجام اعمال نیک را رها نموده وبرعمل به این حدیث) بسنده می کنند .

حدیث (20) حدیث أَنَسِ بْنِ مالِکٍ أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَمُعاذٌ رَدیفُهُ عَلى الرَّحْلِ، قَالَ: یا مُعاذُ بْنَ جَبَلٍ قَالَ: لَبَّیْکَ یا رَسُولَ اللهِ وَسَعْدَیْکَ، قَالَ: یا مُعاذُ قَالَ: لَبَّیْکَ یَا رَسُولَ اللهِ وَسَعْدَیْکَ ثَلاثًا، قَالَ: ما مِنْ أَحَدٍ یَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ صِدْقًا مِنْ قَلْبِهِ إِلاَّ حَرَّمَهُ اللهُ عَلى النَّارِ قَالَ: یا رَسولَ اللهِ أَفَلا أُخْبِرُ بِهِ النَّاسَ فَیَسْتَبْشِروا قَالَ: إِذًا یَتَّکِلُوا وَأَخْبَرَ بِها مُعاذٌ عِنْدَ مَوْتِهِ تَأَثُّما.

ترجمه : انس بن مالک (رضی الله عنه) روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم با معاذ (بن جبل رضی الله عنه) برکجاوه ای برپشت سواری سواربودند که (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : ای معاذ بن جبل (و معاذ در جواب) گفتند : ای رسول الله در خدمتم و این را برایم نیک بختی می دانم ، (دوباره رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : ای معاذ ( و معاذ) گفتند : در خدمتم و این را برای خودم نیک بختی می دانم ، تا سه بار(این گفتگو در میان رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم تکرار شد، سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : هیچ کس نیست که از ته قلب و صادقانه گواهی دهد که بجز الله دیگر معبود به حقی نیست و قطعا محمد رسول الله فرستاده و پیامبر اوست مگر اینکه الله (متعال) آتش (جهنم) را (بصورت دائمی) بر او حرام می گرداند، (معاذ بن جبل رضی الله عنه) گفتند : ای رسول الله آیا مردم را از این حدیث خبردارنکنم تا اینکه ازآن بشارت حاصل نمایند، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: (اگر بگوئی) آنها بر این حدیث بسنده می نمایند ( و انجام سایر اعمال نیک را رها می کنند) ، (روای حدیث) می گوید: معاذ این حدیث را زمان مرگش به مردم گفت چون (از نگفتن آن به مردم و پوشیدن این حدیث) احساس گناه می کرد (و فکر می کرد که گنه کار می گردد ).

حدیث (21) حدیث أَبی هُرَیْرَةَ رضی الله عنه عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: الإِیمانُ بِضْعٌ وَسِتُّونَ شُعْبَةً وَالْحَیاءُ شُعْبَةٌ مِنَ الإِیمانِ.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : ایمان شصت و اندی شعبه دارد و شرم و حیا شعبه ای از ایمان است .

حدیث (22) حدیث ابْنِ عُمَرَ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مَرَّ عَلى رَجُلٍ مِنَ الأَنْصارِ وَهُوَ یَعِظُ أَخَاهُ فی الْحَیاءِ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: دَعْهُ فَإِنَّ الْحَیاءَ مِنَ الإِیمانِ.

ترجمه : ابن عمر رضی الله عنه روایت نمودند که رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم برمردی از انصارگذر نمودند و در حالی که آن مرد برادر(دینی) خودش را درباره (کم نمودن شرم و حیائش) نصیحت می کرد (و گویا به او می گفت که شرم و حیای زیاد بتو ضرر می رساند)، رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (خطاب به این نصیحتگر) فرمودند : رهایش کن (واو را نصیحت نکن که شرم و حیائش را کم کند) زیرا قطعا شرم و حیا (شعبه ای از شعبه جات) از ایمان است .

حدیث (23) حدیث عِمَرانَ بْنِ حُصَیْنٍ قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: الْحَیاءُ لا یَأتی إِلاّ بِخَیْرٍ.

ترجمه : عمران بن حصین رضی الله عنه فرمودند : پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : شرم و حیا بجز خیر و خوبی چیز دیگری (را با خود) نمی آورد .