۩۩۩ قـــرآن و سنّت زنــــده بــــاد ۩۩۩

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَأَنْتُمْ تَسْمَعُونَ (20) (سوره انفال)

۩۩۩ قـــرآن و سنّت زنــــده بــــاد ۩۩۩

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَأَنْتُمْ تَسْمَعُونَ (20) (سوره انفال)

نشانی نفــــــــــــــــــــاق و زشت خصلت

دروغگوئی ، خلاف وعده و دیگر خیانت

همه اخـــــــــلاق زشتند و شــــــــــرارت


که این هرسه بود ای پــــــــــــاک فطرت

نشانی نفــــــــــــــــــــاق و زشت خصلت

ناچشی لذت ایمـــــــــان در وجود

تا سه چیز اندروجـــــــود تو نبود

ناچشی لذت ایمـــــــــان در وجود


باشد الله و رســــــــول محبوب تر

نزد تو از هرکسی هــــــــــم بیشتر


دوست مداری تو کسی را ای پسر

جز برای رب ، پـــــــاک و خوبتر


ناپسند داری ، تو کفـــــر و کافری

همچو سوختن، در میـــــــان آتشی 

بهشتت نا رسد ، تا نیست ایمــــان

بهشتت نا رسد ، تا نیست ایمــــان 

تو ایمان بی محبت ، ناقصش دان


وگرخواهی که گردند، همه دوستت

به کن نشرسلام، ای یــــار جـــانان

تو فکر دین باش، کس فکرآن نیست

نخواب ای دوست که دنیا جای خواب نیست

بکو ش ای دوست که دنیا بی حساب نیست


در این دنیا که هرکس فـــکر خویش است

تو فــکر دین باش،  کس فــــــکرآن نیست 

دست و زبان دو نعمت خدا هست

دست و زبان دو نعمت خــدا هست

برای خیر، نه برای گنـــــــاه هست


آزار مـــده به این دو، هیچ کسی را

زیرا که این ، دستور دین ما هست

گفت رسول الله آن اهـــــل وقــــار

گفت رسول الله آن اهـــــل وقــــار

نیست در اسلام ضرری نه ضرار


گرکسی انجام نمــــــــاید این دورا

او شود ناکــــام و گردد خار و زار

جنگ تدبیر با تقدیر

می کند تدبیر بــا تقـــــدیر جنگ

اهل تدبیرخویش را دانند زرنگ


لیک ای دوست عزیز مهـــربان

هست پیروزی ، زتقـدیر قشنگ

دوبیتی از ابوشعیب آل بشیر

هریکی هست اندرین دنیــــا دوان

تا رسد و زبهر یک لقمه نـــــــان 


لیک تو باش، ای مسلمـــان عزیز

در تلاش آن بهشت جــــــــــاودان 

دوبیتی از ابوشعیب آل بشیر

در زمــــــان مشکــــلات ،‌ اول دعـــــاست

بعد از آن کــــــــاری که شرع گفته رواست


گرکه کــــــــارت شد مـــــوافق با مـــــــراد

یا خـــــلاف آن ، بگـــــــــو تقدیرمــــــاست

ترکیب : ضَــربَ الاسـتاذُ التلمـیذَ

 

 

بگفت استاد به شاگـردان روزی

کنید ترکیب این جمـــله بزودی

 

ضَــربَ الاسـتاذُ التلمـیذَ ،گویم

و با ترکیب آن ، تیز هوش جویم

 

بلندشد ، شاگــــردکی طنزگو

چنین کـــرد ترکیب، آن خنده رو

 

( ضَربَ) فِعل ظُلم و هـَمّ و غـَمّ است

وکــار ظالمین با ضَرْبُ و شَـتْم است

 

که بی چوب و چمـاق معنی ندارد

چنین افعــــالی بدتأثیر گــــذارد

 

 و(الاستاذُ ) فاعل گشت و مجرم

نگشت وز کار خود هـــرگز نادِم

 

و(التلمیذَ) مفعول است و مظلــــوم

شدم من وز چنین جمله ای، مغمــوم

 

گرفت استاد و شلاقش و خندید

زمــانی این چنین ترکیب بشنید

 

به او گفتا، بگیر دستت عــزیزم

که تا ترکیب آن ، بهـــرت بریزم

 

(ضَربَ) فعـــل تأدیب است، گــل من 

و (الاستاذُ) مربی است ، خشکـل من

 

مربّی است، که گشته اینجا فاعــل

هرآنکس ، قدر ندانست، هست جاهل

 

و( التلمیذ) بُــوَد مفعــول و نــادان

که نا خـــواند او درس های ایمــان

 

نگو آل بشیر، ترکیب وز (ضَرْبْ) 

که ناگردد کلاس درس بی درب

 

بگـــو ترکیب و زعلــم و محبت

که تا شاگرد، گردد اهل حکمت

مشاعره(مشاجره)بسیار زیبا وخواندنی

مشاعره(مشاجره)بسیار زیبا وخواندنی

 

  حافظ شیرازی:

 

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

 

 ـــــــــــــــــــــــــــــــ


صائب تبریزی:

 

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد

نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

 

 

 ــــــــــــــــــــــــــــــــــ


شهریار:

 

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم تمام روح اجزا را

هر آنکس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد

نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند

نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دلها را

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

خانم دریایی:

 

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

خوشا بر حال خوشبختش، بدست آورده دنیا را

نه جان و روح می بخشم، نه املاک بخارا را

مگر بنگاه املاکم؟چه معنی دارد این کارا؟

و خال هندویش دیگر، ندارد ارزشی اصلاً

که با جراحی صورت ،عمل کردند خال ها را

نه حافظ داد املاکی، نه صائب دست و پاها را

فقط می خواستند اینها، بگیرند وقت ماها را

 

 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ


آقای کامران سعادتمند:

 

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

نه او را دست و پا بخشم، نه شهری چون بخارا را

همان دل بردنش کافی که من را بی دلم کرده

نمی خواهم چو طوطی من، بگویم این غزلها را

غزل از حافظ و صائب و یا دریایی بی ذوق

و یا آن شهریار ترک که بخشد روح اجزا را

میان دلبر و دلدار، نباشد حرفِ بخشیدن

اگر دلداده می باشید، مگویید این سخن ها را

 

 ـــــــــــــــــــــــــ


ابوشعیب اسفندیار شجاعی

 

 نخواهم که بدست آرد آن ترک شیرازی دل مارا

نه چون حافظ به او بخشم سمرقند  و   بخارا را

 

نه چون صائب بدو بخشم سرو دست تن و پارا

 نه مثل شهریار گویم که بخشم روح اجزا را

 

 

نه مثل کامران هستم که گویم این سخن ها را

همین کافی است برای او که ،او برده دل مارا

 

نه گویم چون دریایی که دست آورده    دنیا را

نه من آن شاعری هستم که گویم این مثلها را

 

فقط الله منان است که او برده،  دل ما را

محمد مصطفی کرده  مزین    کل دلها را