ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان ، حدیث(29 و 30)

حدیث (29) حدیث أَبی هُرَیْرَةَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ کانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلا یُؤْذِ جارَهُ، وَمَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلْیُکْرِمْ ضَیْفَهُ، وَمَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلْیَقُلُ خَیْرًا أَوْ لِیَصْمُتْ.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه فرمودند : رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : هرکس که ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد او به همسایه اش آزار و اذیتی نمی رساند ، و هرکس ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد پس باید که از مهمانش پذیرائی کند، و هرکس ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد پس باید که (سخن) خوب بگوید و یا اینکه باید سکوت نماید .

حدیث (30) حدیث أَبی شُرَیْحٍ الْعَدَوِیّ قَالَ: سَمِعَتْ أُذُنَایَ وَأَبْصَرَتْ عَیْنَایَ حِینَ تَکَلَّمَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلْیُکْرِمْ جَارَهُ، وَمَنْ کانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلْیُکْرِمْ ضَیْفَهُ جائِزَتُهُ، قَالَ: وَما جاِئِزَتُهُ یا رَسُولَ اللهِ قالَ: یَوْمٌ وَلَیْلَةٌ، وَالضِّیافَةُ َثلاثَةُ أَیَّامٍ فَما کانَ َوراءَ ذَلِکَ فَهُوَ صَدَقَةٌ َعلَیْهِ، وَمَنْ کانَ یُؤْمِنُ بِاللهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَلْیَقُلْ خَیْرًا أَوْ لِیَصْمُتْ .

ترجمه : ابوشریح عدوی رضی الله عنه فرمودند : دو گوشم شنیده و دو چشمم دیده زمانی که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (این) سخنان را فرمودند : هرکس که ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد پس باید که همسایه اش اکرام و احترام نماید ، و هرکس ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد پس باید که به مهمانش جایزه اش را بدهد،(فردی) گفت : ای رسول الله جایزه اش چیست؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : (جائزه اش این است که از او تا) یکشبانه روز(خوب پذیرائی شود)، (واما) مهمانی تا سه روز است هر آنچه بعد از آن به مهمان داده شود این صدقه ای است که صاحب خانه به مهمان می دهد، و هرکس ایمان (واقعی و کامل) به الله و روز قیامت دارد پس باید که (سخن) خوب بگوید و یا اینکه باید سکوت نماید .