می نمـــــاید این زمین زلــزالها
آن زمـــــان بیرون کند اثقــالها
آن زمان انسان گــوید ، مـــالها
بهر اوگـــوید زمین، اخبــــارها
باز گـــوید، ربــک اوحی لــــها
می شوند مردم بـرون، وز قبرها
تا ببینند کشت خویش و کـــارها
هرکدام از نوع مــا انســـان ها
ذرّه ای نیکی اگر باشد ز مــــا
آن زمان بینیم مــــا پــادا شها
گر بــود ذرّه بدی وز مـا هـــا
یا عذاب سخت و یا عفــو خــدا