حکم آبـــــــــــــــــــــــــــــــــها
(۱) هرآبی که از آسمان فرود آید و یا از زمین درآید و یا بر زمین بوده و نجس نگشته باشد پاک و پاک کننده است.
(2) هر آبی که کمتر از دو مشک بزرگ باشد ودر آن نجاستی بیفتد نجس می گردد .
(3) هر آبی که به اندازه دومشک بزرگ و یا بیشتر باشد وقتی نجس می گردد که رنگ یا بوی و یا مزه آن بر اثر نجاست عوض شده باشد و رنه پاک است.
بخش ششم: رساله
(سنتهای نابود شده و ممنوعات مروّجه)
سنت (۵)
بعد از نوشیدن شیر دهان را آب کشیدن
از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بعد از نوشیدن شیر دهانشان را آب کشیده و فرمودند که همانا شیر چربی دارد. (این حدیث را بخاری روایت نموده است)
تبصره
ابن حجر رحمه الله فرموده دراین حدیث علت آب کشیدن دهان بعد از نوشیدن شیر بیان شده است لذا این بیانگر این است که مستحب است بعد از خوردن و یا نوشیدن هر چیزچربی دهان آب کشیده شود.
لذا مستحب است بعد از خوردن هر غذاء چربی دهان آب کشیده شود زیرا این قاعده است که (حکم با علتش می چرخد) یعنی هر جا علت یافت شد حکم هم یافت می شود لذا استحباب آب کشیدن دهان با علت چربی می چرخد .
بخش پنجم: رساله
(سنتهای نابود شده و ممنوعات مروّجه)
سنت (۴)
کشیدن کفشها به هنگام راه رفتن در میان قبرها
بشیررضی الله عنه غلام آزاد شده رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: در حالی که من با رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم راه می رفتم که نگاه رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم به مردی افتاد که در میان قبرها در حالی که کفش به پا داشت راه می رفت (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: ای کسی که دو کفش پوستی بی مو به پا داری افسوس بر تو دو کفش بی مو و پوستی خویش را از پا در آور. آن فرد نگاه نمود و رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم را شناخت و کفشهایش را از پا در آورد و انداخت.
این حدیث را ابوداود روایت نموده و ابن حجر و ذهبی آن را صحیح دانسته اند.
تبصره
از این حدیث فهمیده می شود که با کفش راه رفتن در میان قبرها مکروه است .
ابن قیم جوزی رحمه الله درشرح سنن ابی داود فرموده : هر کس دراین که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم از نشستن بر قبر و تکیه زدن بر قبرها و لگد نمودن آنها؛ ممانعت نموده ؛ فکرکند خواهد فهمید که ممانعت از با کفش بربالای سر آنها لگد نمودن برای احترام به مردهای ساکن این قبرهاست .
و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بیان نمودند: که همانا بر اخگر آتش نشستن تا اینکه لباس فرد بسوزد بهتر از این است که فرد بر قبری بنشیند. این مشخص است که این آسان تر است از این است که فردی در میان قبرها با کفش ها راه برود..... بنا بر این فرقی در میان انواع کفش ها وجود ندارد
خطابی فرمودند این از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم ثابت است که ایشان از لگدمال نمودن وپا گذاشتن بر قبرها ممانعت نموده است
ابن عثیمین فرمودند: در میان قبرها با کفش ها راه رفتن خلاف سنت است برای انسان بهتر این است که هر گاه خواست در میان قبرها راه برود کفشهایش را بیرون آورد مگر اینکه ضرورتی همانند خار داشتن آن جا و یا شدید گرم بودن آنجا و ریگی هائی که پا ها را آزار می داد درآنجا باشد در این صورت ایرادی ندارد که کفش بپوشد و یا در میان قبرها راه برود.
شریعت آری ، طریقت خیر
برادرعزیز و گرامی چنین نوشته اند:
السلام علیکم برادر، سوال من این است که آیا شریعت با طریقت مخالف است؟ و اگر چنین نیست پس چرا چیزهای راکه طریقت می گوید آنها را اگراز نگاه شریعت ببینیم خلاف است ؟ مثلا: سر خم کردن ودست پیر را بوسیدن . یا این که از غیب چیزی گفتن. والسلام
درجواب این برادر عزیزوگرامی باید چند نکته را متذکر شوم تا بوضوح حقیقت این جریان واضح گردد:
1 - در اسلام طریقت و تصوفی وجود ندارد.
2- در قرآن و سنت صحیح رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم کلمه طریقت و تصوف به معنای اصطلاحی آنها نیامده است .
3 - در زمان رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم و صحابه رضی الله عنهم طریقت و تصوفی نبوده است .
4 - در طریقت و تصوف خرافات و بدعات زیادی یافت می شود.
5 - صوفیان اولیه و قرون اولی به قرآن و سنت صحیح نزدیک تر بودند.
6 - صوفیان متأخر و قرون متأخره ؛به بدعات و خرافات زیادی آقشته شده اند.
7 - بسیاری از صوفیان اولیه و منسوبین به طریقت و تصوف همانند جنید بغدادی نسبتا افرادی خوبی بودند.
8 - بسیاری از صوفیان و منسوبین به تصوف دچار انحرافات شده و علماء بزرگوار آنها را رد نمودند همانند ابن عربی که وی را ابن ابی العزحنفی در شرح عقیدة الطحاوی و دیگر علماء در کتب و نوشته هایشان رد نموده اند.
9- در میان اهل تصوف عقائد انحرافی نمودار شده که درذیل به بعضی ازآنها اشاره می شود:
(أ) حلول و اتحاد.
(ب) غلو در اولیاء وصالحین.
(ج) تقسیم علم به علم ظاهر و علم باطن.
(د) تقسیم شریعت ؛ به شریعت عوام و شریعت خواص.
(هـ) تصور پیر و عشق مجازی.
ودها خرافات و بدعات دیگر...........
در آخر باید چند نکته را بطور مختصر بیان نمایم:
1 - زهد و پرهیزگاری و عدم دلچپی به دنیا در دین تشویق وترغیب شده است و بسیاری از علماء و محدثین کتب زهد نوشته اند.
2 - برای دلچسپی به آخرت و وابسته نبودن به دنیا احادیث و آیات زیادی آمده بهمین خاطر محدثین در کتب احادیث ،کتب الرقاق والزهد گنجانده و احادیث متربط به آنها را ذکر نموده اند.
3 - در میان صحابه رضی الله عنهم افرادی زیادی بوده که به زهد و بی توجهی به زرق و برق دنیا علاقه مند بوده و زیاد به فکر آخرت و انجام اعمال صالحه بوده اند.
تفسیر(مِنْ کُلِّ أَمْرٍ) در سوره قدر چیست؟
برادر عزیزی پرسیدند مراد از(مِنْ کُلِّ أَمْرٍ) که در سوره قدر آمده چیست؟
در آیه (4) سوره قدر الله مهربان فرموده: تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ .
ترجمه : درشب قدر فرشتگان و جبرئیل با اجازه پروردگارشان بسیار فرودآمده و با خود تمام امور(متعلق به آن سال است را از لوح محفوظ نوشته ) می آورند.
تفسیر: مراد از(مِنْ کُلِّ أَمْرٍ ) تمام تقدیر بندگان و مخلوقات است که در آن سال اتفاق خواهد افتاد که آنها را از لوح محفوظ نوشته و می آورند تا درآن سال اجراء شود گویا در اصل لوح محفوظ دفتر بایگانی اصلی است و هر سال تقدیرات واتفاقاتی که در آن سال قرار است بیفتد رااز لوح محفوظ کپی و نسخه برداری شده برای اجراء به مأموران الهی داده می شود، چنانچه در سوره دخان آیه سه و چهارالله متعال می فرماید:
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ (3) فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ (4)
یعنی : همانا ما قرآن را در شب مبارک (قدر)نازل نموده وهمانا ما بیم دهندگانیم ، در این شب(قدر)هردستوربا حکمتی (که باید در این سال اتفاق بیفتد از لوح محفوظ) جداشده (و برای اجراء داده می شود).
ترجمه سوره همزه (سوره 10۴ قرآن مجید)
وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ(1)
وای وافسوس برهرعیبجو و طعنه زن !
الَّذِی جَمَعَ مَالاً وَعَدَّدَهُ(2)
همانی که دارائی فراوانی را گرد آورده و آن را بار و بار
شمرده است .
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ(3)
او گمان می برد که همانا دارائیش بدو جاودانگی می بخشد !.
کَلَّا لَیُنبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ(4)
هرگزا ( چنین نیست ) . او بدون شکّ به درهم شکننده انداخته
می شود .
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ(5)
تو چه می دانی درهم شکننده چیست ؟
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ(6)
آتش برافروخته شده وفروزان ،الله است !
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ(7)
آتشی که و بر دلها مسلّط و چیره خواهد شد .
إِنَّهَا عَلَیْهِم مُّؤْصَدَةٌ(8)
همانا آن (آتش) برآنان سرپوشیده و دربسته خواهد بود .
فِی عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ(9)
(در حالی که آنان) در ستونهای درازی بسته (می شوند) .
حدیث چهل دوم اربعین نووی
عن أَنَس بْنُ مَالِکٍ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَتَعَالَى یَا ابْنَ آدَمَ إِنَّکَ مَا دَعَوْتَنِی وَرَجَوْتَنِی غَفَرْتُ لَکَ عَلَى مَا کَانَ فِیکَ وَلَا أُبَالِی یَا ابْنَ آدَمَ لَوْ بَلَغَتْ ذُنُوبُکَ عَنَانَ السَّمَاءِ ثُمَّ اسْتَغْفَرْتَنِی غَفَرْتُ لَکَ وَلَا أُبَالِی یَا ابْنَ آدَمَ إِنَّکَ لَوْ أَتَیْتَنِی بِقُرَابِ الْأَرْضِ خَطَایَا ثُمَّ لَقِیتَنِی لَا تُشْرِکُ بِی شَیْئًا لَأَتَیْتُکَ بِقُرَابِهَا مَغْفِرَةً
از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است که من از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم شنیدم که می فرمایند: الله تبارک وتعالی فرمودند:ای فرزند آدم قطعا تازمانی که تومرا بخوانی و امیدوار من باشی ترا هر قدر هم که گنه کار باشی می بخشم و پروائی ندارم، ای فرزند آدم اگر گناهانت به ابرهای آسمان هم برسد سپس از من طلب آمرزش کنی من ترا خواهم بخشید و پروائی ندارم، ای فرزند آدم مسلما اگر به اندازه پری زمین گناه به نزد من بیاوری سپس در حالی با من ملاقات نمائی که به من هیچ شرک نیاورده باشی قطعا به اندازه پری این زمین برایت بخشش خواهم آورد.
(این حدیث را استاد آلبانی رحمه الله در صحیح ترمذی صحیح قرار داده است)
حدیث چهل و یک اربعین نووی
وعن ابی محمد عبد الله بن عمروبن عاص رضی الله عنهما قال :قال رسول الله صلى الله علیه وسلم :"لا یؤمن أحدکم حتى یکون هواه تبعا لما جئت به "
ازابو محمد عبد الله بن عمروبن عاص رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:هیچ یک از شما مسلمان نمی گردد تا اینکه خواهشاتش پیرو آنچه که من آورده ام نباشد.
(استاد آلبانی رحمه الله در ظلال الجنة آن را ضعیف قرار داده است)
حدیث چهلم اربعین نووی
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ أَخَذَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بِمَنْکِبِی فَقَالَ کُنْ فِی الدُّنْیَا کَأَنَّکَ غَرِیبٌ أَوْ عَابِرُ سَبِیلٍ وَکَانَ ابْنُ عُمَرَ یَقُولُ إِذَا أَمْسَیْتَ فَلَا تَنْتَظِرْ الصَّبَاحَ وَإِذَا أَصْبَحْتَ فَلَا تَنْتَظِرْ الْمَسَاءَ وَخُذْ مِنْ صِحَّتِکَ لِمَرَضِکَ وَمِنْ حَیَاتِکَ لِمَوْتِکَ
از عبد الله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که ایشان فرمودند:رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم شانه ام را گرفتند و سپس فرمودند:در دنیا همانند یک غریبه و یا یک رهگذرباش. وابن عمر رضی الله عنهما فرمودند:هرگاه که شام نمودی منتظرصبح مباش و هر گاه که صبح نمودی منتظر شام مباش و از تندرستی خویش برای بیماریت بگیر و از زندگیت برای مرگت استفاده کن.
(این حدیث صحیح است و آن را بخاری روایت نموده است)
حدیث سی و نهم اربعین نووی
عَنْ ابن عباس رضی الله عنهما أَنَّ رَسُول اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ اللَّهَ تَجَاوَزَ عَنْ أُمَّتِی الْخَطَأَ وَالنِّسْیَانَ وَمَا اسْتُکْرِهُوا عَلَیْهِ
از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: همانا الله ازامت من (گناه ) اشتباه غیر عمد، فراموشی و هر آنچه بر آن مجبور شوند را درگذر و معاف نموده است.
(استاد آلبانی رحمه الله این حدیث صحیح قرار داده و آن را ابن ماجه وبیهقی روایت نموده اند)
حدیث سی و هشتم اربعین نووی
عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ اللَّهَ قَالَ مَنْ عَادَى لِی وَلِیًّا فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالْحَرْبِ وَمَا تَقَرَّبَ إِلَیَّ عَبْدِی بِشَیْءٍ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ وَمَا یَزَالُ عَبْدِی یَتَقَرَّبُ إِلَیَّ بِالنَّوَافِلِ حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ کُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِی یَسْمَعُ بِهِ وَبَصَرَهُ الَّذِی یُبْصِرُ بِهِ وَیَدَهُ الَّتِی یَبْطِشُ بِهَا وَرِجْلَهُ الَّتِی یَمْشِی بِهَا وَإِنْ سَأَلَنِی لَأُعْطِیَنَّهُ وَلَئِنْ اسْتَعَاذَنِی لَأُعِیذَنَّهُ
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: همانا الله فرمودند: هر کسی که با دو ست من دشمنی کند؛ قطعا من با او اعلان جنگ می کنم، و بنده ام با چیزی محبوب تری از آنچه بر او فرض نمودم به من نزدیک نشده است، و بنده ام همیشه با نوافل به من نزدیک می شود تا اینکه او را دوست می دارم و چون او را دوست بدارم من گوشش می شوم که با آن می شنود وچشمش می شوم که با آن می بیند ودستش می شوم که با آن می گیرد و پایش می شوم که با آن راه می رود و اگر از من بخواهد یقینا به او خواهم داد و اگربه من پناه ببرد یقینا او را پناه خواهم داد.
(این حدیث را بخاری روایت نموده و استاد ارناووط در تخریج اربعین این حدیث را ضعیف دانسته است)