۱۱۷- غریبانه زندگی کردن بهتر است

حدیث چهلم اربعین نووی  

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ أَخَذَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بِمَنْکِبِی فَقَالَ کُنْ فِی الدُّنْیَا کَأَنَّکَ غَرِیبٌ أَوْ عَابِرُ سَبِیلٍ وَکَانَ ابْنُ عُمَرَ یَقُولُ إِذَا أَمْسَیْتَ فَلَا تَنْتَظِرْ الصَّبَاحَ وَإِذَا أَصْبَحْتَ فَلَا تَنْتَظِرْ الْمَسَاءَ وَخُذْ مِنْ صِحَّتِکَ لِمَرَضِکَ وَمِنْ حَیَاتِکَ لِمَوْتِکَ 

از عبد الله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که ایشان فرمودند:رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم شانه ام را گرفتند و سپس فرمودند:در دنیا همانند یک غریبه و یا یک رهگذرباش. وابن عمر رضی الله عنهما فرمودند:هرگاه که شام نمودی منتظرصبح مباش و هر گاه که صبح نمودی منتظر شام مباش و از تندرستی خویش برای بیماریت بگیر و از زندگیت برای مرگت استفاده کن. 

(این حدیث صحیح است و آن را بخاری روایت نموده است)