ترجمه سوره بقره آیه 76 و 77 و 78

وَإِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلا بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُمْ بِمَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَیْکُمْ لِیُحَاجُّوکُمْ بِهِ عِنْدَ رَبِّکُمْ أَفَلا تَعْقِلُونَ (76)

ترجمه :  وچون (این یهودیان) با کسانی که ایمان آورده اند ملاقات و دیدار می نمایند می گویند ما (نیزهمانند شما) ایمان آورده ایم، و چون برخی از آنان با برخ دیگرتنها می شوند (به یکدیگر) می گویند: آیا به مسلمانان در باره آنچه الله (در تورات) بر شما باز نموده است سخن می گویید ، تا اینکه با آن در نزد پروردگارتان بر خلاف شما دلیل بیاورند آیا عقل ندارید و نمی فهمید .

أَوَلا یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ (77)

ترجمه : آیا (این یهودیان) نمی دانند که همانا الله می داند آنچه را مخفی می دارند و می پوشانند و آنچه را که ظاهر و آشکار می کنند .

 وَمِنْهُمْ أُمِّیُّونَ لا یَعْلَمُونَ الْکِتَابَ إِلاَّ أَمَانِیَّ وَإِنْ هُمْ إِلاَّ یَظُنُّونَ (78)

ترجمه : وبرخی ازاین (یهودیان) بی سوادهایی اند که از کتاب (تورات) بجز آرزوهای (باطل) چیز دیگری نمی دانند و آنها نیستند مگر اینکه گمان می کنند .

ترجمه سوره بقره آیه 75

أَفَتَطْمَعُونَ أَنْ یُؤْمِنُوا لَکُمْ وَقَدْ کَانَ فَرِیقٌ مِنْهُمْ یَسْمَعُونَ کَلامَ اللَّهِ ثُمَّ یُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ یَعْلَمُونَ (75)

ترجمه : آیا (شما ای مسلمانان) امیدوارید که این (یهودیان) به (دین) شما ایمان بیاورند و در حالی گروهی از (علمای) آنان بودند که کلام الهی را (از تورات) می شنیدند و سپس بعد از اینکه آن را فهمیده بودند آن را تحریف می کردند و در حالی که می دانستند (که دارند چه جرم بزرگی را مرتکب می شوند ).

حکم آب باقی مانده از غسل جنابت

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ: أَنَّ بَعْضَ أَزْوَاجِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ اغْتَسَلَتْ مِنَ الْجَنَابَةِ فَتَوَضَّأَ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بِفَضْلِهَا فَذَکَرَتْ ذَلِکَ لَهُ فَقَالَ: «إِنَّ الْمَاءَ لَا یُنَجِّسُهُ شَیْءٌ».                سنن النسائی، حدیث (325)

ترجمه: ابن عباس رضی الله عنه فرمودند: همانا برخی از همسران پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم (از ظرفی آب برداشته و) غسل جنابت نمودند، سپس پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم (آمده و خواستند) از آب باقی مانده (از غسل جنابت) ایشان ، وضو بگیرند، (آن همسررسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) به ایشان بیان نمودند (که آن آب باقی مانده از آب غسل جنابت او است) ، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: همانا آب را چیزی نجس و کثیفش نمی گرداند.

خوش اخلاق ترین باشید

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا، قَالَ: لَمْ یَکُنِ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَاحِشًا وَلاَ مُتَفَحِّشًا، وَکَانَ یَقُولُ: «إِنَّ مِنْ خِیَارِکُمْ أَحْسَنَکُمْ أَخْلاَقًا». صحیح البخاری، حدیث (3559)

ترجمه: عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما فرمودند: پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم نه فحش گو بودند و نه با تکلّف فحشی می دادند، و می فرمودند: همانا از بهترین های شما خوش اخلاق ترین های شما هستند.

بهترین اعمال، ایمان، جهاد و حج

عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ سُئِلَ: أَیُّ العَمَلِ أَفْضَلُ؟ فَقَالَ: «إِیمَانٌ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ». قِیلَ: ثُمَّ مَاذَا؟ قَالَ: «الجِهَادُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ» قِیلَ: ثُمَّ مَاذَا؟ قَالَ: «حَجٌّ مَبْرُورٌ». صحیح البخاری، (26)

ترجمه: ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم پرسیده شد که کدام عمل با فضیلت ترین و بهترین است؟ (رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: ایمان به الله و رسولش. گفته شد: سپس کدام عمل؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: جهاد در راه الله، گفته شد: سپس کدام عمل؟ (ایشان) فرمودند: حجی که نیک (و برابر با شریعت) انجام شده باشد.

حساب درونی افراد با الله متعال است

عَنِ ابْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النَّاسَ حَتَّى یَشْهَدُوا أَنْ لاَ إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ، وَیُقِیمُوا الصَّلاَةَ، وَیُؤْتُوا الزَّکَاةَ، فَإِذَا فَعَلُوا ذَلِکَ عَصَمُوا مِنِّی دِمَاءَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ إِلَّا بِحَقِّ الإِسْلاَمِ، وَحِسَابُهُمْ عَلَى اللَّهِ». صحیح البخاری، (25)

ترجمه: ابن عمر رضی الله عنه روایت نمودند که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: به من (از جانب) الله دستور داده شده تا با مردم (مشرک) بجنگم تا اینکه گواهی دهند که بجز الله دیگر مغبود به حقی نیست و قطعا محمد فرستاده و پیامبر الله است، و اینکه نماز را برپا دارند و زکات را پرداخت نمایند، و چون این کارها را انجام دادند خونهایشان و مالهایشان را از (گرفت) من محفوظ نگه داشتند، بجز با حق اسلام ، و حساب (درونی و قلبی) آنها بر الله است.

محبت با انصار نشانی ایمان است

عَنْ أَنَسٍ عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «آیَةُ الإِیمَانِ حُبُّ الأَنْصَارِ، وَآیَةُ النِّفَاقِ بُغْضُ الأَنْصَارِ». صحیح البخاری، (17)

ترجمه: انس رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: نشانی ایمان دوستی با انصار است، و نشانی نفاق بغض و کینه با انصار است.

سه چیزی که باعث لذت ایمان می گردد

عَنْ أَنَسٍ عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: « ثَلَاثٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ وَجَدَ بِهِنَّ حَلَاوَةَ الْإِیمَانِ: مَنْ کَانَ اللهُ وَرَسُولُهُ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِمَّا سِوَاهُمَا، وَأَنْ یُحِبَّ الْمَرْءَ لَا یُحِبُّهُ إِلَّا لِلَّهِ، وَأَنْ یَکْرَهَ أَنْ یَعُودَ فِی الْکُفْرِ بَعْدَ أَنْ أَنْقَذَهُ اللهُ مِنْهُ، کَمَا یَکْرَهُ أَنْ یُقْذَفَ فِی النَّارِ ». صحیح مسلم،(43)

ترجمه: انس بن مالک رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: سه چیز اگر در کسی یافت شد او شیرنی ایمان را چشیده است: آنی که الله و رسولش در نزد او از غیر این دو محبوب تر باشند، و اینکه فردی را که دوست می دارد او را بجز برای الله دوستش ندارد، و اینکه ناپسند بدارد از اینکه به کفر برگردد بعد از اینکه الله او را از آن نجات داده همانگونه که نا پسند می دارد از اینکه در آتش انداخته شود.

سخنرانی نمودن سرقبرستان مجاز است

پرسش:آیا سخنرانی نمودن به هنگام نماز جنازه و سر قبرستان در سنّت به اثبات رسیده است؟

پاسخ: رسول الله صلی‌الله‌علیه‌ وآله‌ وسلم گاهی قبل از دفن مرده سخنرانی می کردند، و بعد از دفن مرده نیز بصورت مختصر افراد را سفارش به دعای پایداری برای مرده در مقابل پرسشهای نکیر و منکر و توصیه به دعای آمرزش برای مرده می نمودند، در این باره به سه حدیثی که در ذیل ذکر می شود توجه نمایید:

1- عن عَلِیٍّ  رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ :  کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فِی جَنَازَةٍ، فَأَخَذَ شَیْئًا، فَجَعَلَ یَنْکُتُ بِهِ الْأَرْضَ، فَقَالَ : " مَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا وَقَدْ کُتِبَ مَقْعَدُهُ مِنَ النَّارِ، وَمَقْعَدُهُ مِنَ الْجَنَّةِ ". قَالُوا : یَا رَسُولَ اللَّهِ، أَفَلَا نَتَّکِلُ عَلَى کِتَابِنَا، وَنَدَعُ الْعَمَلَ ؟ قَالَ : " اعْمَلُوا فَکُلٌّ مُیَسَّرٌ لِمَا خُلِقَ لَهُ ؛ أَمَّا مَنْ کَانَ مِنْ أَهْلِ السَّعَادَةِ فَیُیَسَّرُ لِعَمَلِ أَهْلِ السَّعَادَةِ، وَأَمَّا مَنْ کَانَ مِنْ أَهْلِ الشَّقَاءِ فَیُیَسَّرُ لِعَمَلِ أَهْلِ الشَّقَاوَةِ ". ثُمَّ قَرَأَ : { فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى } { وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى }. الْآیَةَ.

ترجمه: علی بن ابی طالب رضی الله عنه فرمودند: پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم بهمراه جنازه ای بودند (و نشسته بودند) چیزی را گرفته و با آن بر زمین می زدند و می کندند، سپس فرمودند: هیچ کس از شما نیست مگر اینکه جایگاهش از دوزخ و جایگاهش در بهشت نوشته و معین شده است، (صحابه رضی الله عنهم) گفتند: ای رسول الله، آیا ما بر آنچه در تقدیر ما نوشته شده بسنده نکرده و عمل را رها نکنیم؟ (رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم ) فرمودند: (نخیر، چون شما نمی دانید که چه نوشته شده، پس) عمل کنید برای هرکس همان آسان گردانده می شود که برایش آفریده شده است؛ اما آنی که از اهل سعادت باشد برایش انجام عمل اهل سعادت آسان گردانده می شود و کسی که از اهل شقاوت و بدبختی باشد برایش عمل اهل شقاوت و بدبختی آسان گردانده می شود، سپس رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم این آیات را خواندند: { فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى } { وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى }. الْآیَةَ. یعنی هرکس در راه الله (صدقه) داده و تقوا پیشه نمود و بهشت و آخرت را تصدیق کرده است (ما برایش انجام کارهای نیک را آسان می گردانیم)

صحیح البخاری ( 1362, 4945, 4946 )  و صحیح مسلم ( 2647 )

2- عن الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ  قَالَ :  خَرَجْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فِی جِنَازَةِ رَجُلٍ مِنَ الْأَنْصَارِ، فَانْتَهَیْنَا إِلَى الْقَبْرِ وَلَمَّا یُلْحَدْ، فَجَلَسَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَجَلَسْنَا حَوْلَهُ، کَأَنَّمَا عَلَى رُءُوسِنَا الطَّیْرُ، وَفِی یَدِهِ عُودٌ یَنْکُتُ بِهِ فِی الْأَرْضِ، فَرَفَعَ رَأْسَهُ فَقَالَ : " اسْتَعِیذُوا بِاللَّهِ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ ". مَرَّتَیْنِ أَوْ ثَلَاثًا، وَقَالَ : " وَیَأْتِیهِ مَلَکَانِ، فَیُجْلِسَانِهِ فَیَقُولَانِ لَهُ : مَنْ رَبُّکَ ؟ ...........الحدیث.

ترجمه: براء بن عازب رضی الله عنه فرمودند: ما بهمراه رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم در جنازه مردی از انصاری بیرون شدیم چون به (قبرستان و محل) قبر(آن مرد) رسیدیم تا به حال لحد کنده نشده بود،رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نشسته و ما هم اطرافشان نشستیم، (به گونه ای ساکت بودیم) گویا که بر سرهای ما پرندگان نشسته اند، در دست رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم تکه چوبی بود  که با آن بر زمین زده و می کندند، سپس سرشان را بلند نموده  و دو یا سه بار فرمودند: از عذاب قبر به الله پناه ببرید، و سپس فرمودند: (بعد از دفن مرده) دو فرشته (به نامهای نکیر و منکر ) به نزدش آمده و او را می نشانند و سپس به او می گویند: پروردگارت کیست؟..............تا آخر حدیث.

صحیح البخاری ( 1369, 4699 )  و صحیح مسلم ( 2871 )

3- عن عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَ  قَالَ :  کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا فَرَغَ مِنْ دَفْنِ الْمَیِّتِ وَقَفَ عَلَیْهِ فَقَالَ : اسْتَغْفِرُوا لِأَخِیکُمْ، وَسَلُوا لَهُ بِالتَّثْبِیتِ ؛ فَإِنَّهُ الْآنَ یُسْأَلُ . 

ترجمه: عثمان بن عفان رضی الله عنه فرمودند: چون پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم از دفن مرده فارغ می شدند بر کنار قبر مرده ایستاده و می فرمودند: برای این برادر (و یا خواهر دینی، مرده) خود دعای آمرزش گناهان نمایید  و از الله برایش پایداری (و استقامت در مقابل پرسشهای نکیر و منکر را) خواهان شوید؛ زیرا همین حالا دارد از او پرسیده می شود.

سنن ابی داود (3221)

هفته یکبار سخنرانی نمودن برای مردم

پرسش:

پیامبر صلی‌الله‌علیه ‌وآله ‌وسلم هرچند روز یکبار سخنرانی می کردند تا مردم خسته نشوند؟

پاسخ: عموما رسول الله صلی‌الله‌علیه‌ وآله‌ وسلم با فاصله های زمانی مناسب برای صحابه رضی الله عنهم سخنرانی می نمود تا آنها از زیاد سخنرانی شنیدن خسته نشوند، و شنیدن وعظ و ارشاد برایشان جزاب و پسندیده باشد، لذا بهتر است که علماء و ائمه مساجد هفته ای یکبار برای مقتدیها و افراد سخنرانی نمایند، در این باره به این حدیثی که در ذیل ذکر می شود دقت نمایید:

عَنْ  أَبِی وَائِلٍ ، قَالَ :  کَانَ  عَبْدُ اللَّهِ  یُذَکِّرُ النَّاسَ فِی کُلِّ خَمِیسٍ، فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ : یَا أَبَا عَبْدِ الرَّحْمَنِ، لَوَدِدْتُ أَنَّکَ ذَکَّرْتَنَا کُلَّ یَوْمٍ. قَالَ : أَمَا إِنَّهُ یَمْنَعُنِی مِنْ ذَلِکَ أَنِّی أَکْرَهُ أَنْ أُمِلَّکُمْ، وَإِنِّی  أَتَخَوَّلُکُمْ  بِالْمَوْعِظَةِ کَمَا کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَتَخَوَّلُنَا بِهَا ؛ مَخَافَةَ السَّآمَةِ عَلَیْنَا.

ترجمه: ابو وائل رحمه الله فرمودند: عبد الله بن مسعود رضی الله عنه هر پنج شنبه برای ما سخنرانی نموده و ما را پند می دادند ، مردی به ایشان گفت ای ابو عبد الرحمن سوگند به الله من دوست داشتم که شما هر روز برای ما سخنرانی نموده و ما را نصیحت کنید. عبدالله بن مسعود رضی الله عنه فرمودند: همانا آنچه مرا از این کار ممانعت می کند این است که من ناپسند می دارم که شما را( با سخنرانی و نصیحت روزانه) خسته کنم، همانا من در سخنرانی و نصیحت رعایت اوقات شما را می نمایم ( و هرروز برایتان سخنرانی نمی کنم تا مبادا خسته شوید)، همان گونه که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم  در سخنرانی و نصیحت نمودن رعایت اوقات ما را می نمودند ( و هر روز برای ما سخنرانی نمی کردند) از ترس اینکه مبادا ما خسته شویم.

صحیح البخاری ( 68, 70، 6411 )  و صحیح مسلم ( 2821 )

ترجمه جامع الترمذی ،حدیث 71 تا 76

بَابُ مَا جَاءَ فِی نَضْحِ بَوْلِ الغُلَامِ قَبْلَ أَنْ یُطْعَمَ

بحث آنچه در(حدیث) درباره آب پاشیدن بر ادرار پسر بچه قبل از این که غذا خور شود، آمده است.

71 - (صحیح) حَدَّثَنَا قُتَیْبَةُ، وَأَحْمَدُ بْنُ مَنِیعٍ، قَالَا: حَدَّثَنَا سُفْیَانُ بْنُ عُیَیْنَةَ، عَنْ الزُّهْرِیِّ، عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُتْبَةَ، عَنْ أُمِّ قَیْسٍ بِنْتِ مِحْصَنٍ، قَالَتْ: دَخَلْتُ بِابْنٍ لِی عَلَى النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لَمْ یَأْکُلِ الطَّعَامَ فَبَالَ عَلَیْهِ «فَدَعَا بِمَاءٍ فَرَشَّهُ عَلَیْهِ».

ترجمه: ام قیس دختر محصن رضی الله عنها فرمودند: من با پسری از پسرانم که هنوزغذا خور نشده بود بر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم وارد شدم،(رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم پسرم را دربغل گرفتند واو) بر ایشان ادرارنمود،(رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) درخواست آوردن آب نمودند(و چون آب آورده شد، آب را گرفته) وبرآن (قسمتی از لباس که پسرم ادرارنموده بود) پاشیدند.

بَابُ مَا جَاءَ فِی بَوْلِ مَا یُؤْکَلُ لَحْمُهُ

بحث آنچه در باره ادرارحیواناتی که گوشت آنها خورده می شود آمده است.

72 - (صحیح) حَدَّثَنَا الحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدٍ الزَّعْفَرَانِیُّ قَالَ: حَدَّثَنَا عَفَّانُ بْنُ مُسْلِمٍ قَالَ: حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ قَالَ: حَدَّثَنَا حُمَیْدٌ، وَقَتَادَةُ، وَثَابِتٌ، عَنْ أَنَسٍ، أَنَّ نَاسًا مِنْ عُرَیْنَةَ قَدِمُوا المَدِینَةَ، فَاجْتَوَوْهَا، فَبَعَثَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فِی إِبِلِ الصَّدَقَةِ، وَقَالَ: «اشْرَبُوا مِنْ أَلْبَانِهَا وَأَبْوَالِهَا»، فَقَتَلُوا رَاعِیَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، وَاسْتَاقُوا الإِبِلَ، وَارْتَدُّوا عَنِ الإِسْلَامِ، فَأُتِیَ بِهِمُ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، فَقَطَعَ أَیْدِیَهُمْ وَأَرْجُلَهُمْ مِنْ خِلَافٍ، وَسَمَرَ أَعْیُنَهُمْ، وَأَلْقَاهُمْ بِالحَرَّةِ "، قَالَ أَنَسٌ: «فَکُنْتُ أَرَى أَحَدَهُمْ یَکُدُّ الأَرْضَ بِفِیهِ، حَتَّى مَاتُوا»، وَرُبَّمَا قَالَ حَمَّادٌ: «یَکْدُمُ الأَرْضَ بِفِیهِ حَتَّى مَاتُوا».

ترجمه: انس بن مالک رضی الله عنه فرمودند: همانا افرادی ازقبیله عرینه به مدینه آمده (و مسلمان شدند، و چون آب و هوای مدینه به آنها سازگار نبود، و مریض شده بودند، آنها) مدینه را پسند نکردند، رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم آنها به نزد شتران صدقه فرستادند، و به آنها گفتند: (به آنجا بروید واز) شیرها و ادرارهای آنها بنوشید، (تا این بیماریتان خوب شود، آنها رفتند و از شیر و ادرار شتران نوشیدند و چون از بیماری شفا یافتند) چوپان رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم را کشتند و شتران را با خود بردند و از (دین) اسلام (برگشته) مرتد شدند، (خبر به رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم رسید، ایشان حکم دستگیری این مجرمان را صادر کردند، آنها دستگیر شده و) به نزد پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم آورده شدند، دستان و پاهایشان را بر عکس برید، و چشمان آنها را (با میخ آهنی) داغ نمود، و آنها را در (زمین سنگ سیاه مدینه که به) حَرّه مشهور بود انداختند(تا اینکه مُردند).

انس رضی الله فرمودند: من یکی از آنها را دیدم که (ازشدن درد) با دهانش زمین را گاز می گیرفت، (به همین حالت بودند) تا مردند.

و گاهی حماد (رحمه الله یکی از راویان این حدیث) بجای کلمه « یَکُدُّ »،« یَکْدُمُ » می گفت که معنای هر دو یکی است.

73 - (صحیح) حَدَّثَنَا الفَضْلُ بْنُ سَهْلٍ الأَعْرَجُ قَالَ: حَدَّثَنَا یَحْیَى بْنُ غَیْلَانَ، قَالَ: حَدَّثَنَا یَزِیدُ بْنُ زُرَیْعٍ قَالَ: حَدَّثَنَا سُلَیْمَانُ التَّیْمِیُّ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ، قَالَ: «إِنَّمَا سَمَلَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَعْیُنَهُمْ لِأَنَّهُمْ سَمَلُوا أَعْیُنَ الرُّعَاةِ».

ترجمه: انس بن مالک رضی الله عنه فرمودند: همانا اینکه پیامبر چشمان آنها(ی که شتران را دزیده، قتل مرتکب شده و مرتد شده بودند) را (با میخ های آهنی) داغ نمود، (بنا بر قصاص بوده) زیرا آنها چشمان چوبانهای رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم را (با میخ های آهنی) داغ نموده بودند.

بَابُ مَا جَاءَ فِی الوُضُوءِ مِنَ الرِّیحِ

بحث آنچه در باره وضو گرفتن از باد و گرد آمده است.

74 - (صحیح) حَدَّثَنَا قُتَیْبَةُ، وَهَنَّادٌ، قَالَا: حَدَّثَنَا وَکِیعٌ، عَنْ شُعْبَةَ، عَنْ سُهَیْلِ بْنِ أَبِی صَالِحٍ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «لَا وُضُوءَ إِلَّا مِنْ صَوْتٍ أَوْ رِیحٍ».

ترجمه: ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: (گرفت) وضویی (ضروری) نیست (برای کسی که شک است که آیا از او باد و گردی خارج شده) بجز(اینکه) آواز(ی شنیده شود) و یا (اینکه) بویی (را استشمام کند).

75 - (صحیح) حَدَّثَنَا قُتَیْبَةُ قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ العَزِیزِ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ سُهَیْلِ بْنِ أَبِی صَالِحٍ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِذَا کَانَ أَحَدُکُمْ فِی المَسْجِدِ فَوَجَدَ رِیحًا بَیْنَ أَلْیَتَیْهِ فَلَا یَخْرُجْ حَتَّى یَسْمَعَ صَوْتًا، أَوْ یَجِدَ رِیحًا».

ترجمه: ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هرگاه یکی از شما در مسجد بود، وسپس احساس بیرون شدن باد گردی در میان دو کپل وسرینش نمود، او از مسجد (برای وضوی مجدد) بیرون نشود تا اینکه آوازی بشنود و یا بویی را استشمام کند (و با این طریق به یقین برسد که وضویش شکسته است).

76 - (صحیح) حَدَّثَنَا مَحْمُودُ بْنُ غَیْلَانَ قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ قَالَ: أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ، عَنْ هَمَّامِ بْنِ مُنَبِّهٍ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ، عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ لَا یَقْبَلُ صَلَاةَ أَحَدِکُمْ إِذَا أَحْدَثَ حَتَّى یَتَوَضَّأَ».

ترجمه: ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: همانا الله نمازیکی از شما را که بی وضو گشت نمی پذیرد تا اینکه (مجددا) وضو بگیرد.