ترجمه جامع الترمذی ،حدیث 66 تا 70

بَابُ مَا جَاءَ أَنَّ المَاءَ لَا یُنَجِّسُهُ شَیْءٌ

بحث آنچه (درحدیث) آمده که همانا آب را چیزی نجس و ناپاک نمی گرداند.

66 - (صحیح) حَدَّثَنَا هَنَّادٌ، وَالحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ الخَلَّالُ، وَغَیْرُ وَاحِدٍ، قَالُوا: حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ، عَنْ الوَلِیدِ بْنِ کَثِیرٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ کَعْبٍ، عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ رَافِعِ بْنِ خَدِیجٍ، عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الخُدْرِیِّ، قَالَ: قِیلَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، أَتَتَوَضَّأُ مِنْ بِئْرِ بُضَاعَةَ، وَهِیَ بِئْرٌ یُلْقَى فِیهَا الحِیَضُ، وَلُحُومُ الکِلَابِ، وَالنَّتْنُ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «إِنَّ المَاءَ طَهُورٌ لَا یُنَجِّسُهُ شَیْءٌ».

ترجمه: ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت نمودند که به (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) گفته شد: ای رسول الله، آیا ما می توانیم که از آب چاه بضاعه وضو بگیریم، و در حالی که این چاهی است که درآن پارچه های آلوده به خون حیض و گوشتان سگ ها و چیزهای کیف و بدبوانداخته می شوند؟ رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: همانا آب پاک و پاک کننده است و چیزی آن را نجس و ناپاک نمی گرداند.

بَابُ مِنْهُ آخَرُ

بحث دیگری در این باره (که آب را چیزی نجس نمی گرداند)

67 - (صحیح) حَدَّثَنَا هَنَّادٌ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدَةُ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ الزُّبَیْرِ، عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ، عَنْ ابْنِ عُمَرَ، قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ یُسْأَلُ عَنِ المَاءِ یَکُونُ فِی الفَلَاةِ مِنَ الأَرْضِ، وَمَا یَنُوبُهُ مِنَ السِّبَاعِ وَالدَّوَابِّ؟ قَالَ: فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «إِذَا کَانَ المَاءُ قُلَّتَیْنِ لَمْ یَحْمِلِ الخَبَثَ».

ترجمه: ابن عمر رضی الله عنه فرمودند: من از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم شنیدم که از ایشان در باره آبی که درزمین کویری (هست) ودرندگان و حیوانات از آن نوشیده و استفاده می کنند پرسیده شد (که آیا این آب نجس است)؟ رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: چون (این نوع) آب به اندازه (آب) دو کوزه بزرگ برسد نجاست و پلیدی را با خود حمل نمی کند( و نجس نمی گردد).

بَابُ کَرَاهِیَةِ البَوْلِ فِی المَاءِ الرَّاکِدِ

بحث کراهیت ادرار نمودن در آب ایستاده

68 - (صحیح) حَدَّثَنَا مَحْمُودُ بْنُ غَیْلَانَ قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ، عَنْ مَعْمَرٍ، عَنْ هَمَّامِ بْنِ مُنَبِّهٍ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ، عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: «لَا یَبُولَنَّ أَحَدُکُمْ فِی المَاءِ الدَّائِمِ ثُمَّ یَتَوَضَّأُ مِنْهُ».

ترجمه: ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هرگز یکی از شما درآب ایستاده ادرار نمی کند که سپس بخواهد از آن وضو بگیرد.

بَابُ مَا جَاءَ فِی مَاءِ البَحْرِ أَنَّهُ طَهُورٌ

بحث آنچه (در حدیث) در باره آب دریا آمده که پاک و پاک کننده است.

69 - (صحیح) حَدَّثَنَا قُتَیْبَةُ، عَنْ مَالِکٍ، ح، وحَدَّثَنَا الأَنْصَارِیُّ إِسْحَاقُ بْنُ مُوسَى، قَالَ: حَدَّثَنَا مَعْنٌ، قَالَ: حَدَّثَنَا مَالِکٌ، عَنْ صَفْوَانَ بْنِ سُلَیْمٍ، عَنْ سَعِیدِ بْنِ سَلَمَةَ مِنْ آلِ ابْنِ الْأَزْرَقِ، أَنَّ المُغِیرَةَ بْنَ أَبِی بُرْدَةَ وَهُوَ مِنْ بَنِی عَبْدِ الدَّارِ أَخْبَرَهُ، أَنَّهُ سَمِعَ أَبَا هُرَیْرَةَ، یَقُولُ: سَأَلَ رَجُلٌ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّا نَرْکَبُ البَحْرَ، وَنَحْمِلُ مَعَنَا القَلِیلَ مِنَ المَاءِ، فَإِنْ تَوَضَّأْنَا بِهِ عَطِشْنَا، أَفَنَتَوَضَّأُ مِنَ الْبَحْرِ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «هُوَ الطَّهُورُ مَاؤُهُ، الحِلُّ مَیْتَتُهُ».

ترجمه: ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که مردی از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (چنین) پرسید و گفت: ای رسول الله ما سفر دریایی می کنیم و بهمراه ما اندکی از آب (شیرین) حمل می کنیم، (حالا) اگر ما با این (آب شیرین) وضو بگیریم (آب شیرین ما تمام شده و بعد) تشنه خواهیم شد، (و آب شیرینی برای نوشیدن نخواهیم داشت)، آیا می توانیم با آب (شور) دریا وضو بگیریم؟ رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: دریا آبش پاک و پاک کننده است، و (حیوانات و موجودات) خود مرده آن حلال است.

بَابُ التَّشْدِیدِ فِی الْبَوْلِ

بحث (عذاب) سخت درباره کسی که ازادرار(خودش پرهیزنمی کند)

70 - (صحیح) حَدَّثَنَا هَنَّادٌ، وَقُتَیْبَةُ، وَأَبُو کُرَیْبٍ، قَالُوا: حَدَّثَنَا وَکِیعٌ، عَنْ الأَعْمَشِ، قَال: سَمِعْتُ مُجَاهِدًا یُحَدِّثُ، عَنْ طَاوُسٍ، عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ، أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مَرَّ عَلَى قَبْرَیْنِ، فَقَالَ: " إِنَّهُمَا یُعَذَّبَانِ، وَمَا یُعَذَّبَانِ فِی کَبِیرٍ: أَمَّا هَذَا فَکَانَ لَا یَسْتَتِرُ مِنْ بَوْلِهِ، وَأَمَّا هَذَا فَکَانَ یَمْشِی بِالنَّمِیمَةِ .

 ترجمه: ابن عباس رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم از کنار دو قبرگذر نمودند، و سپس فرمودند: همانا (صاحبان) این دو عذاب داده می شوند، ولی درباره چیزی که پرهیز از آن سخت و بزرگ باشد عذاب داده نمی شوند: اما (صاحب) این (قبر، عادتش بر این) بوده که از ادرار خودش پرهیزنمی کرده، و اما (صاحب) این (قبر،عادتش بر این) بوده که سخن چینی می نموده است.