گناه ترک نماز

گناه ترک نماز

بعد از حمد و ثنابی بی پایان بر الله متعال  و درود و سلام فراوان بر رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم باید گفت:

نماز رکنی از ارکان اسلام است، که ترک آن از بزرگ ترین گناهان کبیره محسوب می شود، و گناه ترک نماز به حدی است؛ که امام احمد بن حنبل رحمه الله فرمودند: کسی که نماز نمی خواند؛ کافر و مرتد است و اگر توبه نکند و نماز نخواند؛ باید گشته شود و اعدام گردد، و امام مالک و امام شافعی رحمهما الله فرمودند: کسی که نماز نمی خواند فاسق است و کافر نیست، ولی اگر توبه نکند و نماز نخواند، باید کشته شود، و این حدّی است که در حق کسی که نماز نمی خواند باید اجرا شود، و امام ابوحنیفه رحمه الله فرمودند: کسی که نماز نمی خواند فاسق است و اگر توبه نکند باید تنبیه و زندانی شود تا اینکه توبه کند و نماز بخواند، آری برای بهتر واضح شدن این جریان به آیات قرآنی و احادیث صحیح نبوی صلی الله علیه و آله وسلم که در ذیل ذکر می شوند؛ توجه نمایید:

1- فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکَاةَ فَإِخْوَانُکُمْ فِی الدِّینِ وَنُفَصِّلُ الْآیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ (11) .                                     (سورة التوبة)

ترجمه: پس اگر توبه نمودند و نماز برپا داشتند و زکات پرداخت نمودند، پس برادران دینی شما هستند و ما آیات را برای افرادی که می دانند مفصلاً بیان می داریم.

2- فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا (59) إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا یُظْلَمُونَ شَیْئًا (60) (سورة مریم)

ترجمه: بعد از آنها افراد ناشایسته ای آمدند که نماز را ضایع نمودند و از شهواتها پیروی کردند که بزودی (مجازات) گمراهی (خویش) را خواهند دید، مگر آنانی که ایمان آورده و کردار نیک انجام داده اند، چنین کسانی به بهشت می روند و به آنها چیزی ظلم نخواهد شد.

3- مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ (42) قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ (43).(سورة المدثر)

ترجمه: (درقیامت زمانی که از دوزخیان پرسیده می شود) چه چیز (باعث) داخل گشتن شما در جهنم گشته است، (آنها خواهند) گفت: ما از نمازگزاران نبوده امیم.

1- عَنِ ابْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النَّاسَ حَتَّى یَشْهَدُوا أَنْ لاَ إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ، وَیُقِیمُوا الصَّلاَةَ، وَیُؤْتُوا الزَّکَاةَ، فَإِذَا فَعَلُوا ذَلِکَ عَصَمُوا مِنِّی دِمَاءَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ إِلَّا بِحَقِّ الإِسْلاَمِ، وَحِسَابُهُمْ عَلَى اللَّهِ».    (صحیح البخاری، حدیث: 25)

ترجمه: ابن عمر رضی الله عنه روایت نمود که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: به من (از جانب الله متعال) دستور داده شده تا با مردم بجنگم  تا اینکه گواهی دهند که بجز الله دیگرمعبود به حقی نیست، و اینکه محمّد فرستاده الله است و (تا اینکه) نماز را برپا بدارند و زکات را پرداخت کنند، و چون این (کارها) را انجام دادند (آن وقت است که آنها) خونهایشان و اموالشان را بجز حق اسلام از من محفوظ نگه داشته اند، و حساب (درونی و قلبی) آنها بر الله (متعال) است.

2- عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النَّاسَ حَتَّى یَقُولُوا لاَ إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، فَإِذَا قَالُوهَا، وَصَلَّوْا صَلاَتَنَا، وَاسْتَقْبَلُوا قِبْلَتَنَا، وَذَبَحُوا ذَبِیحَتَنَا، فَقَدْ حَرُمَتْ عَلَیْنَا دِمَاؤُهُمْ وَأَمْوَالُهُمْ، إِلَّا بِحَقِّهَا وَحِسَابُهُمْ عَلَى اللَّهِ».          (صحیح البخاری، حدیث: 392)

ترجمه: انس بن مالک رضی الله عنه فرمودند: رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: به من (از جانب الله متعال) دستور داده شده تا با مردم بجنگم  تا اینکه بگویند که بجز الله دیگرمعبود به حقی نیست، و چون اینها این (کلمه توحید) را گفتند، و نمازما را خواندند و به قبله ما رو نمودند و حیوان را به شکل ما (با بسم الله و برای الله متعال) ذبح نمودند،  قطعا (ریختن) خونهایشان و (خوردن و گرفتن) اموالشان را بجز با حق اسلام؛ برما حرام است، و حساب (درونی و قلبی) آنها بر الله (متعال) است.

3- عَنْ مُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النَّاسَ حَتَّى یَشْهَدُوا أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ، وَأَنِّی رَسُولُ اللَّهِ، وَیُقِیمُوا الصَّلَاةَ، وَیُؤْتُوا الزَّکَاةَ».     (سنن ابن ماجه، حدیث: 72)

ترجمه: معاذ بن جبل رضی الله عنه فرمودند: رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: به من (از جانب الله متعال) دستور داده شده تا با مردم بجنگم  تا اینکه گواهی دهند که بجز الله دیگرمعبود به حقی نیست، و قطعا منِ (محمّد) فرستاده الله هستم و (تا اینکه) نماز را برپا بدارند و زکات را پرداخت کنند.

4- عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «سَتَکُونُ أُمَرَاءُ فَتَعْرِفُونَ وَتُنْکِرُونَ، فَمَنْ عَرَفَ بَرِئَ، وَمَنْ أَنْکَرَ سَلِمَ، وَلَکِنْ مَنْ رَضِیَ وَتَابَعَ» قَالُوا: أَفَلَا نُقَاتِلُهُمْ؟ قَالَ: «لَا، مَا صَلَّوْا».

(صحیح مسلم، حدیث: 1854)

ترجمه: ام سلمه رضی الله عنها روایت نمودند که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: عنقریب بر شما امیران خواهند آمد که برخی از کارهایشان را می شناسید (که برابر با شرع اند) و برخی را نمی شناسید (زیرا مخالف شرع اند)، پس هرکس (از شما منکر را) شناخت، (وآن را ناپسند دانست) او (از گناه) تبرئه گشته است، و هرکس (منکررا) انکار نمود، او سالم مانده است، و لیکن (آنی هلاک گشته که به منکر) راضی گشته و(از آن) پیروی نموده است، (صحابه رضی الله عنهم) فرمودند: آیا با این نوع امیران درگیرنشویم و نجنگیم؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: نخیر(با آنها نجنگید)، تا زمانی که نماز خواندند.

5- عَنْ عَوْفِ بْنِ مَالِکٍ، عَنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «خِیَارُ أَئِمَّتِکُمُ الَّذِینَ تُحِبُّونَهُمْ وَیُحِبُّونَکُمْ، وَیُصَلُّونَ عَلَیْکُمْ وَتُصَلُّونَ عَلَیْهِمْ، وَشِرَارُ أَئِمَّتِکُمُ الَّذِینَ تُبْغِضُونَهُمْ وَیُبْغِضُونَکُمْ، وَتَلْعَنُونَهُمْ وَیَلْعَنُونَکُمْ»، قِیلَ: یَا رَسُولَ اللهِ، أَفَلَا نُنَابِذُهُمْ بِالسَّیْفِ؟ فَقَالَ: «لَا، مَا أَقَامُوا فِیکُمُ الصَّلَاةَ، وَإِذَا رَأَیْتُمْ مِنْ وُلَاتِکُمْ شَیْئًا تَکْرَهُونَهُ، فَاکْرَهُوا عَمَلَهُ، وَلَا تَنْزِعُوا یَدًا مِنْ طَاعَةٍ».          (صحیح مسلم، حدیث: 1855)

ترجمه: عوف بن مالک رضی الله عنه روایت نمودند که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: بهترین رهبرانتان کسانی اند که شما آنها را دوست می دارید و آنها شما را دوست می دارند، و شما برای آنها دعا می کنید و آنها برای شما دعا می کنند، و بدترین رهبرانتان کسانی اند که شما با آنها بغض و کینه می ورزید و آنها با شما بغض و کینه می ورزند، و شما آنها را لعنت و نفرین می کنید و آنها شما را نفرین و لعنت می کنند، گفته شد: ای رسول الله، آیا با شمشیر(به جنگ آنها نرویم و بیعت با) آنها را بدور نیندازیم؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: نخیر، (با شمشیر به جنگ آنها نروید) تا زمانی آنها در میانتان نماز را برپا داشتند، و چون از رهبرانتان چیزی (ناپسند و خلاف شرع) دیده که آن را نمی پسندید، پس آن کارش را ناپسند بدارید، و دستی ازاطاعت و فرمانبرداری بیرون نکشید.

6- عَنْ أُمِّ أَیْمَنَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لَا تَتْرُکِ الصَّلَاةَ مُتَعَمِّدًا، فَإِنَّهُ مَنْ تَرَکَ الصَّلَاةَ مُتَعَمِّدًا فَقَدْ بَرِئَتْ مِنْهُ ذِمَّةُ اللهِ وَرَسُولِهِ.                            (مسند احمد، حدیث: 27364)

ترجمه: ام ایمن رضی الله عنها روایت نمودند که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: کسی نماز را عمدا و قصدا ترک نکند، زیرا هرکس نماز را بطور عمدی و قصدی ترک کند، قطعا او تحت امان و ضمانت الله و رسولش قرار نمی گیرد.

7- عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ، عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «لَیْسَ بَیْنَ الْعَبْدِ وَالشِّرْکِ إِلَّا تَرْکُ الصَّلَاةِ، فَإِذَا تَرَکَهَا فَقَدْ أَشْرَکَ».   (سنن ابن ماجه، حدیث: 1080)

ترجمه: انس بن مالک رضی الله عنه روایت نموده که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: در میان بنده و شرک فاصله ای بجز ترک نماز نیست، و چون (فرد) آن را رها کند قطعا او گرفتارشرک گشته است.

8- عَنْ جَابِر، قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ: «إِنَّ بَیْنَ الرَّجُلِ وَبَیْنَ الشِّرْکِ وَالْکُفْرِ تَرْکَ الصَّلَاةِ».           (صحیح مسلم، حدیث: 82)

ترجمه: جابررضی الله عنه فرمودند: من از پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم شنیدم که می فرمایند: همانا فاصله در میان فرد و میان شرک و کفر؛ ترک نماز است.

9- عَنْ بُرَیْدَةَ بْنِ الحصیب ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «إِنَّ الْعَهْدَ الَّذِی بَیْنَنَا وَبَیْنَهُمِ الصَّلَاةُ، فَمَنْ تَرَکَهَا فَقَدْ کَفَرَ».   (سنن النسائی، حدیث: 463)

ترجمه: بریده بن حصیب رضی الله عنه فرمودند: رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: همانا تعهدی که در میان ما (مسلمانان) بوده و در میان آنها(یی که کافراند، نیست)،  نماز است، پس هرکس آن را رها و ترک نماید، قطعا کفر نموده است.

10- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «الَّذِی تَفُوتُهُ صَلاَةُ العَصْرِ، کَأَنَّمَا وُتِرَ أَهْلَهُ وَمَالَهُ». (صحیح البخاری، حدیث: 552)

ترجمه: عبدالله بن عمر رضی الله عنه روایت نمودند که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: آنی که نماز عصرش فوت می شود، گویا که خانواده اش و مالش از او گرفته شده است.

11- عَنْ بُرَیْدَةَ عَنْ النَّبِیّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَنْ تَرَکَ صَلاَةَ العَصْرِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ».                            (صحیح البخاری، حدیث: 553)

ترجمه: بریده رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: هرکس نماز عصر را ترک و رها نمود، قطعا عملش بر باد و نابود گشته است.