عقیده امام احمد بن حنبل رحمه الله (۱۷)

 ترجمه: کتاب أصول السنة امام احمد بن حنبل رضی الله عنه 

متن عربی :

وَلَا نشْهد على أهل الْقبْلَة بِعَمَل یعمله بجنة وَلَا نَار نرجو للصالح ونخاف عَلَیْهِ ونخاف على الْمُسِیء المذنب وَنَرْجُو لَهُ رَحْمَة الله. وَمن لَقِی الله بذنب یجب لَهُ النَّار تَائِبًا غیر مصر عَلَیْهِ فَإِن الله یَتُوب عَلَیْهِ وَیقبل التَّوْبَة عَن عباده وَیَعْفُو عَن السَّیِّئَات. من لقِیه وَقد أقیم عَلَیْهِ حد ذَلِک الذَّنب فِی الدُّنْیَا فَهُوَ کَفَّارَته کَمَا جَاءَ فِی الْخَبَر عَن رَسُول الله صلى الله عَلَیْهِ وَسلم . وَمن لقِیه مصرا غیر تائب من الذُّنُوب الَّتِی اسْتوْجبَ بهَا الْعقُوبَة فَأمره إِلَى الله إِن شَاءَ عذبه وَإِن شَاءَ غفر لَهُ . وَمن لقِیه من کَافِر عذبه وَلم یغْفر لَهُ .

ترجمه فارسی :

وما برهیچ یک از اهل قبله بنا برعملی که انجام می دهد نه به بهشتی بودن او. و نه هم به دوزخ بودن او، گواهی می دهیم، برای نیکوکار امیدوار«نجات» هستیم توأم با اینکه براواز گرفت الهی نیز می ترسیم و برگنه کار خطا کاراز گرفت الهی ترسیده و (نیز) امیدوار رحمت الهی برای او هستیم . وهرکس با الله ملاقات نماید و در حالی که مرتکب گناهی شده که مستحق آتش جهنم است ولی برآن پافشاری و اصرار ننموده  است (حالا) اگر از آن گناه توبه نماید همانا الله توبه او را می پذیرد زیرا الله توبه بندگانش را پذیرفته و از گناهان (و کردار بد) آنان درگذر می نماید . وهرکس «در قیامت» با الله ملاقات نماید و در حالی حد آن گناهی ( که در دنیا انجام داده) بر او در (همین) دنیا اجرا شده است پس این «اجرای حد» برایش کفاره محسوب می شود، همانگونه که در حدیث «صحیح» از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم آمده است . و هرکس با الله (متعال) در قیامت ملاقت و در حالی نماید که برگناهانی «غیر از شرک» که مستحق عذاب اند  اصرار و پافشاری داشته و ازآنها (در دنیا) توبه ننموده است، حکم این فرد با الله (متعال) است اگر بخواهد او را عذاب می دهد و اگر بخواهد او را می بخشد . وهرکس در قیامت در حالی با الله (متعال) ملاقات نماید که کافر از دنیا رفته است ، الله (متعال) او را عذاب داده و(هرگز) نمی بخشد .