ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان حدیث (۱۲۱ تا ۱۲۷)

حدیث (121) حدیث أَبِی هُرَیْرَةَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: لِکُلِّ نَبِیٍّ دَعْوَةٌ، فَأُرِیدُ، إِنْ شَاءَ اللهُ، أَنْ أَخْتَبِیَ دَعْوَتِی شَفَاعَةً لأُمَّتِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ .

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه فرمودند : رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : برای هر پیامبری یک دعا (ویژه ای) است که (می تواند آن را از الله در دنیا بخواهد سایر پیامبران آن را در دنیا خواسته اند و دعایشان قبول شده است، ولی ) من ان شاء الله می خواهم آن را مخفی نمایم (و در دنیا آن را از الله متعال نخواهم، تا در آخرت آن را خواسته و با آن) امتم را در روز قیامت شفاعت کنم .

حدیث (122) حدیث أَنَسٍ عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: کُلُّ نَبِیٍّ سَأَلَ سُؤَالاً أَوْ قَالَ لِکُلِّ نَبِیٍّ دَعْوةٌ قَد دَعَا بِهَا فَاسْتُجِیبَتْ، فَجَعَلْتُ دَعْوَتِی شَفَاعَةً لأُمَّتِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ.

ترجمه : انس بن مالک رضی الله عنه روایت نمودند که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : هر پیامبری از الله متعال درخواستی نموده و یا اینکه برای هر پیامبری یک دعای (ویژه ای) بوده است که آن را دعا نموده و الله متعال آن را قبول نموده است، (ولی) من دعای ویژه خودم را (برای آخرت) گذاشتم تا با آن امتم را در روز قیامت شفاعت کنم .

حدیث (123) حدیث أَبِی هُرَیْرَةَ رضی الله عنه قَالَ: قَامَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ حِینَ أَنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ (وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الأَقْرَبِینَ) ، قَالَ: یَا مَعْشَرَ قرَیْشٍ أَوْ کَلِمَةً نَحْوَهَا اشْتَرُوا أَنْفُسَکُمْ، لاَ أُغْنِی عَنْکُمْ مِنَ اللهِ شَیْئًا یَا بَنِی عَبْدِ مَنَافٍ لاَ أُغْنِی عَنْکُمْ مَنَ اللهِ شَیْئًا یَا عَبَّاسُ بْنَ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ لاَ أُغْنِی عَنْکَ مِنَ اللهِ شَیْئًا وَیَا صَفِیَّةُ عَمَّةَ رَسُولِ اللهِ لاَ أُغْنِی عَنْکِ مِنَ اللهِ شَیْئًا وَیَا فَاطِمَةُ بِنْتَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، سَلِینی مَا شِئْتِ مِنْ مَالِی، لاَ أُغْنِی عَنْکِ مِنَ اللهِ شَیْئًا.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه فرمودند : زمانی که الله با عزت و بزرگوار(آیه) (وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الأَقْرَبِی : وبیم نزدیک ترین اقوام را بترسان) را نازل نمود رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (مردم را فراخوانده و در یکجا جمع نموده و سپس در میان آنها) بلند شده و فرمودند : ای گروه قریش (و یا سخنی همانند این را گفتند) خودتان را (با ایمان و کردارنیک) خریده (و از آتش جهنم نجات دهید) زیرا من نمی توانم به شما نفع رسانده وشما را ازعذاب الهی نجات دهم ،ای صفیه عمه رسول الله (بفکر نجات خود باش زیرا) من نمی توانم به شما نفع رسانده وشما را ازعذاب الهی نجات دهم ، ای فاطمه دختر محمد صلی الله علیه (وآله) وسلم از مالم هرچه می خواهی بخواه (و بفکر نجات خود باش زیرا) من نمی توانم به شما نفع رسانده وشما را ازعذاب الهی نجات دهم .

حدیث (124) حدیث ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: لَمَّا نَزَلَتْ (وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الأَقْرَبِینَ وَرَهْطَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ)، خَرَجَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ حَتَّى صَعِدَ الصَّفَا فَهَتفَ: یَا صَبَاحَاهْ فَقَالُوا مَنْ هذَا فَاجْتَمَعُوا إِلَیْهِ فَقَالَ: أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَخْبَرْتُکُمْ أَنَّ خَیْلاً تَخْرُجُ مِنْ سَفْحِ هذَا الْجَبَلِ أَکُنْتُمْ مُصَدِّقِیَّ قَالُوا مَا جَرَّبْنَا عَلَیْکَ کَذِبًا، قَالَ: فَإِنِّی نَذِیرٌ لَکُمْ بَیْنَ یَدَیْ عَذَابٍ شَدِیدٍ، قالَ أَبُو لَهَبٍ: تَبًّا لَکَ مَا جَمَعْتَنَا إِلاَّ لِهذَا ثُمَّ قَامَ فَنَزَلَتْ (تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ).

ترجمه : ابن عباس رضی الله عنه فرمودند : زمانی که آیه (وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الأَقْرَبِینَ وَرَهْطَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ : ونزدیک ترین اقوامت و همچنین گروه منتخب آنها را از عذاب الهی بترسان) نازل شد رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (از خانه) بیرون شده (و رفتند) تا اینکه برکوه صفا بالا رفته و سپس فریاد زدند : آهای مردم مواظب باشید که صبح دم دشمن برشما حمله آور نشود، (مردم) گفتند : این چه کسی است ؟(که این هشدار داررا می دهد) سپس مردم به سمت (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم آمده و به گرد او) جمع شدند، (در آن وقت رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : شما به من بگویید که آیا اگرمن به شما خبر دهم که از پشت و پهنای این کوه لشکری شهسوار بیرون آمده (وبر شما حمله آور خواهد شد) آیا شما تصدیق کننده من هستید ؟ (آنها) گفتند : ما (تا به حال) دروغی برشما نیازمودیم (و از شما دروغی نشنیده ایم)، (آن وقت بود که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: همانا من درجلوی خود از عذاب بسیارسختی می ترسانم (و بیم می دهم) ابولهب (ملعون) گفت : هلاکت باد برتو تو ما را جمع ننمودی مگر برای بیان همین مطلب؟ سپس بلند شد (و رفت) سپس (الله متعال در رد ابولهب ) نازل نمود (تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ) یعنی دوست ابولهب هلاک باد و خود ابولهب نیز هلاک باد.

حدیث (125) حدیثُ الْعَبَّاسِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ رضی الله عنه قَالَ لِلنَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: مَا أَغْنَیْتَ عَنْ عَمِّکَ فَإِنَّهُ کَانَ یَحُوطُکَ وَیَغْضَبُ لَکَ قَالَ: هُوَ فِی ضَحْضَاحٍ مِنْ نَارٍ وَلَوْلاَ أَنَا لَکَانَ فِی الدَّرَکِ الأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ.

ترجمه : ازعباس بن عبدالمطلب رضی الله عنه (روایت است که ایشان) به پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: شما ازعمویتان (ابوطالب) چه دفاعی نمودی؟ و به چه اندازه عذاب الهی را از او دور کردی ؟ زیرا او(تا زمانی که زنده بود) از شما دفاع می نمود و به خاطر شما بر دیگران خشم می گرفت و ناراحت می شد، (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : او(درقیامت) تا قوزک پا درآتش جهنم قرار خواهد گرفت که اگر من نبودی (و در حق او شفاعت نمی نمودم) اودرپایین ترین طبقه ازآتش جهنم قرارمی گرفت ( و به سخت ترین عذاب مبتلا می شد) .

حدیث (126) حدیث أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ رضی الله عنه أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، وَذُکِرَ عِنْدَهُ عَمُّهُ، فَقالَ: لَعَلَّهُ تَنْفَعُهُ شَفَاعَتِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَیُجْعَلُ فِی ضَحضَاحٍ مِنَ النَّارِ یَبْلُغُ کَعْبَیْهِ یَغْلِی مِنْهُ دِمَاغهُ.

ترجمه : ابوسعید خدری رضی الله عنه فرمودند: (روزی) به نزد رسول الله الله علیه و آله وسلم یادی ازعموی ایشان (ابوطالب) به میان آمد که ایشان فرمودند: شاید در روزقیامت شفاعت من در حقش مفید واقع گردد و به او نفعی برساند ( و به خاطر شفاعت من) درآتشی از جهنم قرار داده خواهد شد که تا به قوزکهای پایش برسد (وآتش آن قدر داغ وسوزان است که از شدت گرمای آن) دماغش می جوشد.

حدیث (127) حدیث النُّعْمَانِ بْنِ بَشِیرٍ قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ: إِنَّ أَهْوَنَ أَهْلِ النَّارِ عَذَابًا یَوْمَ الْقِیَامَةِ لَرَجُلٌ تَوضَعُ فِی أَخْمَصِ قَدَمیْهِ جَمْرَةٌ یَغْلِی مِنْهَا دِمَاغُهُ.

ترجمه : نعمان بن بشیر رضی الله عنه فرمودند : من از پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم شنیدم که می فرمایند : همانا کسی که از اهل دوزخ در روز قیامت از همه عذابش کم تر است، مردی است که در گودی و فرورفتگی دوکف پایش اخگری از آتش گذاشته می شود (که از شدت گرمای آن) مغزش می جوشد .