ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان حدیث (۱۱۹)

حدیث (119) حدیث أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ مَاجَ النَّاسُ بَعْضُهُمْ فِی بَعْضٍ، فَیَأْتُونَ آدَمَ فَیَقُولُونَ: اشْفَعْ لَنَا إِلَى رَبِّکَ فَیَقُولُ: لَسْتُ لَهَا وَلکِنْ عَلَیْکُمْ بِإِبْرَاهِیمَ فَإِنَّهُ خَلِیلُ الرَّحْمنِ؛ فَیَأْتُونَ إِبْرَاهِیمَ، فَیَقُولُ: لَسْتُ لَهَا وَلکِنْ عَلَیْکُمْ بِمُوسَى فَإِنَّهُ کَلِیمُ اللهِ؛ فَیَأْتُونَ مُوسَى فَیَقُولُ: لَسْتُ لَهَا وَلکِنْ عَلَیْکُمْ بِعِیسَى فَإِنَّهُ رُوحُ اللهِ وَکَلِمَتُهُ؛ فَیَأْتونَ عِیسَى فیَقُولُ: لَسْتُ لَهَا وَلکِنْ عَلَیْکُمْ بِمحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ؛ فَیَأْتُونِی فَأَقُولُ: أَنَا لَهَا، فَأسْتَأْذِنُ عَلَى رَبِّی فَیُؤْذَنُ لِی، وَیُلْهِمُنِی مَحَامِدَ أَحْمَدُهُ بِهَا لاَ تَحْضُرُنِی الآنَ، فَأَحْمَدُهُ بِتِلْکَ الْمَحَامِدِ وَأَخِرُّ لَهُ سَاجِدًا، فَیُقَالُ: یَا مُحَمَّدُ ارْفَعْ رَأْسَکَ وَقُلْ یُسْمَعْ لَکَ، وَسَلْ تُعْطَ، وَاشْفَعْ تُشَفَّعْ؛ فَأَقُولُ: یَا رَبِّ أُمَّتِی، أُمَّتِی، فَیُقَالُ: انْطَلِقْ فَأَخْرِجْ مَنْ کَانَ فِی قَلْبِهِ مِثْقَالُ شَعِیرَةٍ مِنْ إِیمَانٍ، فَأَنْطَلِقُ فَأَفْعَلُ ثُمَّ أَعُودُ فَأَحْمَدُهُ بِتِلْکَ الْمَحَامِدِ، ثُمَّ أَخِرُّ لَهُ سَاجِدًا؛ فَیُقَالُ: یَا مُحَمَّدُ ارْفَعْ رَأْسَکَ، وَقُلْ یُسْمَعْ لَکَ، وَسَلْ تُعْطَ، وَاشْفَعْ تُشَفَعْ؛ فَأَقُولُ: یَا رَبِّ أُمَّتِی، أُمَّتِی فَیُقَالُ انْطَلِقْ فَأَخْرِجْ مِنْهَا مَنْ کَانَ فِی قَلْبِهِ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ أَوْ خَرْدَلَةٍ مِنْ إِیمَانٍ؛ فَأَنْطَلِقُ فَأَفْعَلُ؛ ثُمَّ أَعُودُ فَأَحْمَدُهُ بِتَلْکَ الْمَحَامِدِ ثُمَّ أَخِرُّ لَهُ سَاجِدًا؛ فَیُقَالُ یَا مُحَمَّدُ ارْفَعْ رَأْسَکَ، وَقُلْ یُسْمَعْ لَکَ، وَسَلْ تُعْطَ، وَاشْفَعْ تُشَفَّعْ؛ فَأَقُولُ یَا رَبِّ أُمَّتِی، أُمَّتِی فَیُقَالُ انْطَلِقْ فَأخْرِجْ مَنْ کَانَ فِی قَلْبِهِ أَدْنَى أَدْنَى أَدْنَى مِثْقَالِ حَبَّةِ خَرْدَلٍ مِنْ إِیمَانٍ فَأَخْرِجْهُ مِنَ النَّارِ؛ فَأَنْطَلِقُ فَأَفْعَل ثُمَّ أَعُودُ الرَّابِعَةَ فَأَحْمَدُهُ بِتِلْکَ الْمَحَامِدِ، ثُمَّ أَخِرُّ لَهُ سَاجِدًا؛ فَیُقَالُ یَا مُحَمَّدُ ارْفَعْ رَأْسَکَ، وَقُلْ یُسْمَع، وَسَلْ تُعْطَهْ، وَاشْفَعْ تُشَفَّعْ؛ فَأَقَولُ یَا رَبِّ ائْذَنْ لِی فِیمَنْ قَالَ لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ، فَیَقُولُ وَعِزَّتِی وَجَلاَلِی وَکِبْرِیَائِی وَعَظَمَتِی لأُخْرِجَنَّ مِنْهَا مَنْ قَالَ لا إِله إلاَّ اللهُ.

ترجمه : انس بن مالک رضی الله عنه فرمودند : محمد صلی الله علیه و آله وسلم برای ما حدیث بیان نموده فرمودند : آنگاه که روز قیامت فرا برسد مردم برخی از آنها بر برخ دیگر موج می زنند، و به نزد آدم (علیه السلام) می روند و به ایشان می گویند : برای ما به نزد پروردگارت سفارش و شفاعت نما،(آدم علیه السلام) می گوید : این شفاعت کار من نیست(و من نمی توانم) ولیکن شما به نزد ابراهیم (علیه السلام) بروید زیرا او دوست ویژه (الله) بی نهایت مهربان است؛ (او شاید بتواند شما را شفاعت کند) (مردم) به نزد ابراهیم (علیه السلام) می آیند (واز ایشان درخواست شفاعت می کنند) ایشان (نیز) می گویند : این شفاعت کار من نیست (و من نمی توانم) ولیکن شما به نزد موسی (علیه السلام) بروید زیرا او کسی است که الله با او (بدون واسطه) سخن گفته است (او شاید بتواند شما را شفاعت کند)؛ (مردم) به نزد موسی (علیه السلام) می آیند (و از ایشان درخواست شفاعت می کنند) ایشان (نیز) می گویند : این شفاعت کار من نیست (و من نمی توانم) ولیکن شما به نزد عیسی (علیه السلام) بروید زیرا اوروح الله و سخن اوست (شاید او بتواند برای شما شفاعت کند) ،(مردم) به نزد عیسی (علیه السلام) می آیند (واز ایشان درخواست شفاعت می کنند) ایشان (نیز) می گویند : این شفاعت کار من نیست (و من نمی توانم) ولیکن شما به نزد محمد صلی الله علیه و آله وسلم بروید؛ مردم به نزد من می آیند (و از من در خواست شفاعت می کنند) من می گویم : این شفاعت مخصوص من است (و من این کار را برایتان انجام می دهم، سپس من می روم) اجازه می گیرم تا به نزد پروردگارم بروم به من اجازه داده می شود، و به من ستایش هایی الهام می شود تا با آنها ستایش الله را بیان نمایم که الآن آنها در ذهن من نیستند و بیاد ندارم و با آنها ستایش پروردگارم را بیان می کنم و برای او به سجده می افتم( و در سجده می مانم تا اینکه به من) گفته می شود : ای محمد سرت را بلند کن و بگو(حرفت) شنیده می شود، و بخواه (هرچه بخواهی) به تو داده می شود، و شفاعت کن شفاعت تو پذیرفته می شود؛ (در آن وقت است که) می گویم : ای پروردگار من امت من (را نجات دهید) امت من را (نجات دهید، و به من اجازه شفاعت داده می شود و بعد به من)، گفته می شود بروهرکس که در قلبش به اندازه یک دانه جواز ایمان بود آن را (از جهنم) بیرون نما (و به بهشت داخل گردان) من می روم و این کار را انجام می دهم ، سپس (برای بار دوم به نزد الله متعال) باز می گردم و با همان ستایش های (بار قبلی) ستایش الله متعال را بیان می نمایم و سپس (برای باردوم) برای الله به سجده می افتم ( ودر سجده می مانم تا اینکه به من) گفته می شود: ای محمد سرت را بلند کن و بگو(حرفت) شنیده می شود، و بخواه (هرچه بخواهی) به تو داده می شود، و شفاعت کن شفاعت تو پذیرفته می شود؛ (در آن وقت است که) می گویم : ای پروردگار من امت من (را نجات دهید) امت من را (نجات دهید، و به من اجازه شفاعت داده می شود و بعد به من)، گفته می شود بروهرکس که در قلبش به اندازه یک ذره و یا یک دانه خردل از ایمان بود آن را (از جهنم) بیرون نما (و به بهشت داخل گردان) من می روم و این کار را انجام می دهم ، سپس (برای بار سوم به نزد الله متعال) باز می گردم و با همان ستایش های (بار قبلی) ستایش الله متعال را بیان می نمایم و سپس (برای بارسوم) برای الله سجده می افتم ( ودر سجده می مانم تا اینکه به من) گفته می شود: ای محمد سرت را بلند کن و بگو(حرفت) شنیده می شود، و بخواه (هرچه بخواهی) به تو داده می شود، و شفاعت کن شفاعت تو پذیرفته می شود؛ (در آن وقت است که) می گویم : ای پروردگار من امت من (را نجات دهید) امت من را (نجات دهید، و به من اجازه شفاعت داده می شود و بعد به من)، گفته می شود بروهرکس هرکس در قلبش به اندازه کوچک ترین کوچک ترین کوچک ترین دانه خردل از ایمان بود پس آن را از آتش (جهنم) بیرون نما (و به بهشت داخل گردان) من می روم و این کار را انجام می دهم ، سپس برای چهارمین بار به نزد الله متعال باز می گردم ، و با همان ستایش های قبلی ستایشش را گفته و سپس برایش به سجده می افتم (و در سجده می مانم تا اینکه به من) گفته می شود : ای محمد سرت را بلند کن و بگو(حرفت) شنیده می شود، و بخواه (هرچه بخواهی) به تو داده می شود، و شفاعت کن شفاعت تو پذیرفته می شود؛ (در آن وقت است که) می گویم : ای پروردگارم به اجازه دهید تا هرکس (در دنیا)(لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ) گفته است را شفاعت نمایم (و از دوزخ بیرون نمایم )، (در آن وقت الله متعال) می فرماید : سوگند به عزت ، بزرگواری ، کبریائی و عظمت من ؛ قطعا خود من از جهنم بیرون خواهم نمود(و به بهشت داخل خواهم نمود) هرکسی که (در دنیا) (لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ) گفته است .