| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | |||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
ترجمه آیه (۲۱۷) سوره بقره
یَسْأَلُونَکَ عَنْ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِیهِ قُلْ قِتَالٌ فِیهِ کَبِیرٌ وَصَدٌّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَکُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبَرُ عِنْدَ اللَّهِ وَالْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنْ الْقَتْلِ وَلا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّى یَرُدُّوکُمْ عَنْ دِینِکُمْ إِنْ اسْتَطَاعُوا وَمَنْ یَرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَنْ دِینِهِ فَیَمُتْ وَهُوَ کَافِرٌ فَأُوْلَئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَأُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ (217)
ترجمه : از تودرباره جنگ درماه حرام می پرسند تو بگو جنگ درآن (جرم وگناه) بسیار بزرگی است (ولی) جلوگیری نمودن از راه الله و کفر به الله (و بازداشتن مردم از عبادت در) مسجد الحرام و بیرون نمودن اهل آن از آنجا (جرم و گناه این کارها) در نزد الله (ازگناه جنگ در ماه حرام) بزرگ تراست و (جرم و گناه) فتنه (شرک) ازکشتن (افراد) بسیار بزرگ تراست، و(این کفار) پیوسته باشما خواهند جنگید تا اینکه اگر بتوانند شما را ازدینتان برگردانند (و مرتدّ نمایند) لذا هرکس از دینش برگشت و مرتد شد پس اوکافر است و چنین (افرادی) اعمال و کارهایشان دردنیا و آخرت برباد و تباه گشته است و اینها (درآخرت) یاران آتش (دوزخ اند) و اینها درآن (از) جاویدانان هستند.
تفسیرآسان آیه (217) سوره بقره
(یَسْأَلُونَکَ عَنْ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِیهِ قُلْ قِتَالٌ فِیهِ کَبِیرٌ) در این قسمت از آیه یک پاسخ و پرسشی به دین منوال مطرح شده است که از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم در باره جنگ در ماههای حرام که همان (محروم، ذوالحجه، ذوالقعده و رجب) باشد، پرسیده شده که آیا جنگ در این ماهها حرام و ممنوع است و یا مجازاست ؟ الله متعال به پیامبرش محمد صلی الله علیه و آله وسلم این آیه را نازل نموده و فرمودند « از تودرباره جنگ درماه حرام می پرسند تو بگو جنگ درآن (جرم وگناه) بسیار بزرگی است .......»
(وَصَدٌّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَکُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبَرُ عِنْدَ اللَّهِ) در این قسمت از آیه الله متعال بیان نموده اند ، گرچه جنگ در ماههای حرام، گناه و جرم بس بزرگی است همان گونه که در قسمت قبلی این آیه آمده است ، ولی گناه بزرگ تر ازآن، جنگ در ماههای حرام ، جلوگیری از راه الله متعال، و کفر به الله یکتا، و جلوگیری مردم از عبادت در مسجد الحرام، و بیرون نمودن ساکنان حرم ازآنجا ، در نزد الله متعال، می باشد .
عربها در دوران جاهلیت به ماههای حرام احترام ویژه ای قائل بودند و در این ماههای جنگ را متوقف می نمودند ، لذا زمانی که اسلام آمد و جهاد فرض شد این سؤال در اذهان صحابه رضی الله عنهم می چرخید که آیا در اسلام نیز جنگ در ماههای حرام ممنوع و حرام می باشد و یا اینکه اسلام این رسم را شکسته و جنگ در ماههای حرام را مجاز می داند ؟ بهمین سبب یاران رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم در این باره از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم پرسیدند و الله متعال به پیامبرش صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: «از تودرباره جنگ درماه حرام می پرسند تو بگو جنگ درآن (جرم وگناه) بسیار بزرگی است (ولی) جلوگیری نمودن از راه الله و کفر به الله (و بازداشتن مردم از عبادت در) مسجد الحرام و بیرون نمودن اهل آن از آنجا (جرم و گناه این کارها) در نزد الله (ازگناه جنگ در ماه حرام) بزرگ تراست.....»
در حقیقت در این قسمت ازآیه و قسمت اول آیه، الله متعال چند مطلب مهم را ذکر نموده اند :
1 - جنگ در ماههای حرام گناه بس بزرگی است .
2- بزرگ تر از جنگ در ماهای حرام امور زیر می باشد :
( أ ) جلوگیری نمودن مردم از آمدن به راه الله متعال و اسلام .
( ب ) کفر ورزیدن به الله متعال .
( ج ) بازداشتن مردم از عبادت نمودن در مسجد الحرام.
( د ) بیرون نمودن ساکنان حرم از آنجا .
آری الله متعال این مطالب را در این قسمت ازآیه برای این بیان نموده تا کوتاه فکری کفّار را بیان دارد زیرا واقعا کفّارعجیب اند جنگ در ماههای حرام را ممنوع می دانند و با جنگ در این ماهها را احساس گناه می کنند و در حالی که گناهان بسیار بزرگ تری از اینها مانند (جلوگیری از راه الله، کفرورزیدن به الله، بازداشتن مردم از علادت در مسجدالحرام و بیرون نمودن ساکنان حرم از آنجا ) را مترکب شده و هیچ احساس گناه نمی کنند .
(وَالْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنْ الْقَتْلِ) در این قسمت از آیه یک مطلب بسیار مهمی بیان شده است و آن اینکه شاید برخی بگویند که در جهاد افراد کشته می شوند و کشتن افراد گناه بس بزرگی است و خصوصا اگر این کشتن در ماههای حرام اتفاق بیفتد ، الله متعال در جواب این افراد بیان نموده که کشتن افراد مشرک در جهاد اسلامی هیچ ایرادی ندارد زیرا که « فتنه (شرک، در نزد الله متعال) از کشتن (افراد) جرم و گناهش بزرگ تر است »، لذا شما ای مشرکین وقتی که گناه بزرگ تر از قتل و کشتار را مرتکب می شوید دیگر حق اعتراض در باره جهاد به این بهانه که در جهاد افراد کشته می شوند را ندارید .
(وَلا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّى یَرُدُّوکُمْ عَنْ دِینِکُمْ إِنْ اسْتَطَاعُوا) این قسمت از آیه معجزه قرآنی و دلیل حقانیت قرآن است زیرا الله متعال در زمان نزول قرآن گفته است « و(این کفار) پیوسته باشما خواهند جنگید تا اینکه اگر بتوانند شما را ازدینتان برگردانند (و مرتدّ نمایند) » ولی تا به حال می بینیم که کفارهمیشه با ما مسلمانان در جنگ بوده وهستند و هدفشان منحرف نمودن و بی دین ساختن ما اهل اسلام است .
در این قسمت از آیه الله متعال دو چیز مهم و راهگشا برای ما مسلمانان بیان نموده است :
1 - کفّار همیشه با ما در جنگ هستند ، پس ما هم باید همیشه با آنها در جنگ باشیم و با آنها جهاد کنیم .
2 - هدف کفّار از جنگ با ما مسلمانان بی دین نمودن ما مسلمانان است لذا ما باید دین ما را محکم بگیریم و هدف مان از جهاد دین دار نمودن آنها باشد، زیرا اگر علاوه از این هدف مان باشد آن وقت جنگ های ما با کفار جهاد اسلامی نخواهد بود، در این باره به این حدیث شماره (2810) که درصحیح بخاری آمده توجه نمایید : عَنْ أَبِی مُوسَى رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ الرَّجُلُ: یُقَاتِلُ لِلْمَغْنَمِ، وَالرَّجُلُ یُقَاتِلُ لِلذِّکْرِ، وَالرَّجُلُ یُقَاتِلُ لِیُرَى مَکَانُهُ، فَمَنْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ؟ قَالَ: «مَنْ قَاتَلَ لِتَکُونَ کَلِمَةُ اللَّهِ هِیَ العُلْیَا فَهُوَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ».
ترجمه : ابوموسی رضی الله عنه فرمودند : مردی به نزد پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم آمد و سپس گفت : مردی برای به دست آوردن غنیمت می جنگد ، و مردی برای شهرت می جنگد، و مردی برای این که شجاعت خودش را به دیگران نشان دهد می جنگد ، کدام یک از اینها در راه الله می جنگد ( و جهاد می کند)؟ (رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند : هرکس برای سربلندی کلمه الله بجنگد اودرراه الله جنگیده (و جهاد واقعی نموده) است .
(وَمَنْ یَرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَنْ دِینِهِ فَیَمُتْ وَهُوَ کَافِرٌ فَأُوْلَئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَأُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ) در این قسمت از آیه الله متعال به مسلمانان هشدار می دهد که مبادا بنا برجنگ کفار ویا ترس از آنها و یا تحت تأثیرقرارگرفتن ازآنها، از دینتان برگردید که اگر این کاررا کردید و این جرم بس بزرگ را مرتکب شدید پس این خوب بدانید که « هرکس از دینش برگشت و مرتد شد پس اوکافر است و چنین (افرادی) اعمال و کارهایشان دردنیا و آخرت برباد و تباه گشته است و اینها (درآخرت) یاران آتش (دوزخ اند) و اینها درآن (از) جاویدانان هستند».
از این قسمت از آیه مشخص می شود که حکم کسی که از اسلام برگردد وبدون توبه از دنیا برود درقرآن این گونه است :
1 - او مرتد و کافر است .
2- تمام اعمال و کارهای نیکی که در دوران اسلامش انجام داده تباه و بر باد می گردد.
3- روز قیامت به جهنم رفته و جاویدان درآن خواهد ماند .
علاوه از اینها در حدیث صحیح آمده که اگرمرتدّ توبه نکند و دوباره به اسلام برنگردد حکمش در این دنیا اعدام است و باید کشته شود، در این باره به حدیث شمار(3017) صحیح بخاری توجه نمایید: ابن عباس رضی الله عنه روایت نمودند : رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند : « مَنْ بَدَّلَ دِینَهُ فَاقْتُلُوهُ». یعنی : هرکس دینش را عوض کرد پس او را بکشید.