ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان حدیث (92 تا 94)

حدیث (92) حدیث أَبِی هُرَیْرَةَ رضی الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالشَّکِّ مِنْ إِبْرَاهِیمَ إِذْ قَالَ: (رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِی الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤمِنْ قَالَ بَلَى وَلکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی) وَیَرْحَمُ اللهُ لُوطًا، لَقَدْ کَانَ یَأْوِی إِلَى رُکْنٍ شَدِیدٍ؛ وَلَوْ لَبِثْتُ فِی السِّجْنِ طولَ مَا لَبِثَ یُوسُفَ لأَجَبْتُ الدَّاعِیَ.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : ما از ابراهیم به شک حق دارتریم (وابراهیم شکی نداشت) زمانی گفت : پروردگارمن به من نشان بده که چگونه مردها را زنده می کنی ؟ (الله متعال) فرمود: مگر ایمان نیاوردی (ابراهیم) گفت : بله ولیکن (می خواهم) قلبم مؤطمئن گردد. و الله به لوط (علیه السلام) رحم نماید که (آرزوی) پناه بردن به یک پناهگاه محکم (مردمی و قومی) نمود (و درحالی که بزرگ ترین پناهگاه الله متعال است) ؛ و اگر من در زندان می ماندم به همان اندازه ای که یوسف (علیه السلام) مانده بود قطعا من در خواست آن فرستنده (پادشاه) را می پذیرفتم (و از زندان بیرون می شدم ولی یوسف نپذیرفت تا اینکه پادشاه از زنان بپرسد وچون پادشاه از زنان پرسید و بی گناهی یوسف علیه السلام به اثبات رسید آن وقت از زندان بیرون شد) .

حدیث (93) حدیث أَبِی هُرَیْرَةَ قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مَا مِنَ الأَنْبِیَاءِ نَبِیٌّ إِلاَّ أُعْطِیَ مَا مِثْلُهُ آمَنَ عَلَیْهِ الْبَشَرُ، وَإِنَّمَا کَانَ الَّذِی أُوتِیتُهُ وَحْیًا أَوْحَاهُ اللهُ إِلَیَّ، فَأَرْجُو أَنْ أَکُونَ أَکْثَرَهُمْ تَابِعًا یَوْمَ الْقِیَامَةِ.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه فرمودند : پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : هیچ پیامبری از پیامبران نیست مگر اینکه به اندازه همان معجزه ای که به او داده شده انسانها به او ایمان آورده اند و همانا آنچه به من (بعنوان معجزه بزرگ و اصلی داده شده قرآن است که بصورت) وحی برمن وحی شده و من امیدوارم که از همه پیامبران در روز قیامت بیشتر (طرف دار و) پیرو داشته باشم .

حدیث (94) حدیث أَبِی مُوسَى، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ ثَلاَثَةٌ لَهُمْ أَجْرَانِ، رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ آمَنَ بِنَبِیِّهِ وَآمَنَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، وَالْعَبْدُ الْمَمْلُوکُ إِذَا أَدَّى حَقَّ اللهِ وَحَقَّ مَوَالِیهِ، وَرَجُلٌ کَانَتْ عِنْدَهُ أَمَةٌ فَأَدَّبَهَا فَأَحْسَنَ تَأْدِیبَهَا، وَعَلَّمَهَا فَأَحْسَنَ تَعْلِیمَهَا ثُمَّ أَعْتَقَهَا فَتَزَوَّجَهَا فَلَهُ أَجْرَانِ.

ترجمه : ابوموسی (اشعری رضی الله عنه) فرمودند : رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : سه (فرد) اند که برای آنها دو اجرداده می شود ، مردی از اهل کتاب که به پیامبر خودش ایمان آورده و به محمد صلی الله علیه و آله وسلم (نیز) ایمان آورده است ، و برده ای که در ملکیت کسی است آنگاه که حق الله و حق آقایانش را ادا نماید، و مردی که دارای کنیزی باشد و سپس آن را خوب ادب ( و تربیت) نموده و به او خوب علم آموخته و سپس آن را آزاد نموده و بعد با ازدواج کند برای این (نوع افراد) دواجر و ثواب داده خواهد شد.