ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان حدیث (74 تا 76)

حدیث (74) حدیث أَبی هُرَیْرَةَ رضی الله عنه قَالَ: افْتَتَحْنَا خَیْبَرَ وَلَمْ نَغْنَمْ ذَهَبًا وَلا فِضَّةً، إِنَّما غَنِمْنا الْبَقَرَ وَالإِبِلَ وَالْمَتاعَ وَالْحَوائِطَ، ثُمَّ انْصَرَفْنا مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِلى وادی الْقُرى وَمَعَهُ عَبْدٌ لَهُ یُقالُ لَهُ مِدْعَمٌ، أَهْداهُ لَهُ أَحَدُ بَنی الضِّبابِ؛ فَبَیْنَما هُوَ یَحُطُّ رَحْلَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذْ جاءَهُ سَهْمٌ عائِرٌ حَتّى أَصابَ ذَلِکَ الْعَبْدَ فَقالَ النَّاسُ: هَنیئًا لَهُ الشَّهادَةُ فَقالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: بَلى وَالَّذی نَفْسِی بِیَدِهِ إِنَّ الشَّمْلَةَ الَّتی أَصابَها یَوْمَ خَیْبَرَ مِنَ الْمَغانِمِ لَمْ تُصِبْها الْمَقاسِمُ لَتَشْتَعِلُ عَلَیْهِ نارًا فَجاءَ رَجُلٌ، حِینَ سَمِعَ ذَلِکَ مِنَ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، بِشِراکٍ أَوْ بِشِراکَیْنِ، فَقالَ: هذا شَیْءٌ کُنْتُ أَصَبْتُهُ فَقالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: شِراکٌ أَوْ شِرَاکانِ مِنْ نارٍ.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه فرمودند : ما خیبر را فتح نمودیم و(در این فتح ) نه طلا ئی به غنیمت گرفتیم و نه هم نقره ای را ، و همانا آنچه (در این فتح) به غنیمت گرفتیم گاو و شتر و سامان و چهاردیواری (و زمین) بوده است ، و سپس (بعد از فتح خیبر) بهمراه رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم به سوی وادی القری باز گشتیم و (در این سفر) همراه رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم غلامی (از علامهایشان) بود که به او مدعم گفته می شد ، این غلام را یکی از (طائفه) بنی ضباب به ایشان هدیه داده بودند؛ در همین حال که این غلام کجاوه رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم را تکان می داد و فرود می آورد که ناگهان تیری که معلوم نبود چه کسی زده آمده تا این به این غلام خورد (و او را کشت) مردم گفتند : شهادت برای او(مبارک و) گوارا باد ، رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم (بعد از شنیدن این حرف مردم) فرمودند : آری سوگند به آن ذاتی که جانم در دست اوست همان چادری که او در روز (فتح) خیبر پیش از تقسیم غنیمتها برداشته (آن شعله ای از آتش گشته) و براو شعله می زند، پس از شنیدن این سخن رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم مردی یک بند (کفش) و یا دوبند (کفش) آورد و سپس گفت : این چیزی بوده که من قبل از تقسیم (مال غنیمت ) برداشته بودم ، رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : یک بند (کفش) و یا دوبند (کفش) از آتش جهنم است (که دو برداشته ای ) .

حدیث (75) حدیث ابْنِ مَسْعودٍ رضی الله عنه قَالَ: قَالَ رَجُلٌ یا رَسُولَ اللهِ أَنُؤَاخَذُ بِما عَمِلْنا فی الْجاهِلِیَّةِ قَالَ: مَنْ أَحْسَنَ فی الإِسْلامِ لَمْ یُؤَاخَذْ بِما عَمِلَ فی الْجاهِلِیَّةِ، وَمَنْ أَساءَ فی الإِسْلامِ أُخِذَ بِالأَوَّلِ وَالآخِرِ.

ترجمه : ابن مسعود رضی الله عنه فرمودند : مردی به (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) گفتند : ای رسول الله آیا ما نسبت به اعمالی که دردروران جاهلیت انجام داده ایم مؤاخذه و گرفت می شویم ؟ (رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند : هرکس در اسلام نیکی کند (یعنی اسلام واقعی داشته باشد) به آنچه در دوران جاهلیت انجام داده گرفت نمی شود ولی کسی که در اسلام بدی کند (یعنی اسلام خالص نداشته باشد،نسبت به گناهان) زمان اول (یعنی دوران جاهلیت، و(نسبت به گناهان) دوران آخر (یعنی دوران اسلامی) مؤاخذه و گرفت خواهد شد.

حدیث (76) حدیث ابْنِ عَبَّاسٍ، أَنَّ ناسًا مِنْ أَهْلِ الشِّرْکِ کانُوا قَدْ قَتَلُوا وَأَکْثَروا، وَزَنَوْا وَأَکْثَرُوا، فَأَتَوْا مُحَمَّدًا صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَقالُوا: إِنَّ الَّذی تَقُولُ وَتَدْعُو إِلَیْهِ لَحَسَنٌ لَوْ تُخْبِرُنا أَنَّ لِما عَمِلْنا کَفَّارَةً؛ فَنَزَلَ (وَالَّذینَ لا یَدْعُونَ مَعَ اللهِ إِلهًا آخَرَ وَلا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتی حَرَّمَ اللهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَلا یَزْنُونَ) ، وَنَزَلَ: (قُلْ یا عِبادِی الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ).

ترجمه : ابن عباس رضی الله عنه فرمودند : همانا افرادی از اهل شرک که (در دوران جاهلیت و کفر) مرتکب قتل زیاد شده بودند و مرتکب زنای زیاد گشته بودند، سپس (اینها) به نزد (پیامبر بزرگوار اسلام) محمد صلی الله علیه و آله وسلم آمدند و سپس گفتند : همانا آنچه تو می گویی و به سوی آن دعوت می دهی (بسیار) خوب است اگر به ما بگوئی که برای آن (گناهانی) که ما انجام داده ایم کفاره ای هست ؛ (الله متعال در جواب این افراد این آیه را) نازل نمود ند (وَالَّذینَ لا یَدْعُونَ مَعَ اللهِ إِلهًا آخَرَ وَلا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتی حَرَّمَ اللهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَلا یَزْنُونَ)، یعنی وکسانی که به همراه الله معبود دیگری فرا نمی خوانند و صدا نمی زنند و نفسی که الله (کشتن آن را حرام قرار داده) را نمی کشند مگر به حق و زنا نمی کنند، (و همچنین این آیه را) نازل نمودند : (قُلْ یا عِبادِی الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ) یعنی : (ای پیامبر) به آن دسته از بندگانم که (در انجام گناهان) بر خودشان زیاد روی نمودند بگو : از رحمت الله نا امید نگردید (توبه کنید و مسلمان گردید، الله متعال گناهانتان را خواهد آمرزید).