ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
بگفت استاد به شاگـردان روزی
کنید ترکیب این جمـــله بزودی
ضَــربَ الاسـتاذُ التلمـیذَ ،گویم
و با ترکیب آن ، تیز هوش جویم
بلندشد ، شاگــــردکی طنزگو
چنین کـــرد ترکیب، آن خنده رو
( ضَربَ) فِعل ظُلم و هـَمّ و غـَمّ است
وکــار ظالمین با ضَرْبُ و شَـتْم است
که بی چوب و چمـاق معنی ندارد
چنین افعــــالی بدتأثیر گــــذارد
و(الاستاذُ ) فاعل گشت و مجرم
نگشت وز کار خود هـــرگز نادِم
و(التلمیذَ) مفعول است و مظلــــوم
شدم من وز چنین جمله ای، مغمــوم
گرفت استاد و شلاقش و خندید
زمــانی این چنین ترکیب بشنید
به او گفتا، بگیر دستت عــزیزم
که تا ترکیب آن ، بهـــرت بریزم
(ضَربَ) فعـــل تأدیب است، گــل من
و (الاستاذُ) مربی است ، خشکـل من
مربّی است، که گشته اینجا فاعــل
هرآنکس ، قدر ندانست، هست جاهل
و( التلمیذ) بُــوَد مفعــول و نــادان
که نا خـــواند او درس های ایمــان
نگو آل بشیر، ترکیب وز (ضَرْبْ)
که ناگردد کلاس درس بی درب
بگـــو ترکیب و زعلــم و محبت
که تا شاگرد، گردد اهل حکمت