عقیده امام احمد بن حنبل رحمه الله (۲)

ترجمه: کتاب أصول السنة امام احمد بن حنبل رضی الله عنه

متن عربی :

وَمن السّنة اللَّازِمَة الَّتِی من ترک مِنْهَا خصْلَة لم یقبلهَا ویؤمن بهَا لم یکن من أَهلهَا  الْإِیمَان بِالْقدرِ خَیره وشره والتصدیق بالأحادیث فِیهِ وَالْإِیمَان بهَا لَا یُقَال لم وَلَا کَیفَ إِنَّمَاهُوَ التَّصْدِیق وَالْإِیمَان بهَا وَمن لم یعرف تَفْسِیر الحَدِیث ویبلغه عقله فقد کفی ذَلِک وَأحکم لَهُ فَعَلَیهِ الْإِیمَان بِهِ وَالتَّسْلِیم.

ترجمه فارسی : 

واز (جمله اعتقادات) لازمی و ضروری ( اهل) سنّت که اگر کسی عادت و خصلتی از آنها را رها کند و نپذیرد و به آن ایمان نیاورد او از اهل ایمان نمی گردد؛ همانا ایمان داشتن به خوب و بد تقدیر و تصدیق نمودن احادیث «صحیحی» می باشد که در این باره آمده است ، ایمان در این باره نباید همراه با چرا و چگونه باشد ،همانا در اینجا ایمان داشتن به تقدیرو تصدیق نمودن آن ضروری است، و هرکس توضیح حدیثی را (در این باره) نفهمید و عقلش به درک آن نرسید، ایمان آوردن به آن و حکم نمودن به آن کفایت می کند و ایمان آوردن به آن ضروری است .