تفسیر آسان آیه (158) سوره بقره

ترجمه آیه (158) سوره بقره

إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوْ اعْتَمَرَ فَلا جُنَاحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْراً فَإِنَّ اللَّهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ (158)

ترجمه : همانا (کوه) صفا و (کوه) مروه از علامات و نشانی های (دین) الله است پس هر کس حج خانه (کعبه) نمود و یا عمره کرد پس براو گناهی که بر این دو (کوه صفا و مروه) طواف کند( و بر آنها رفت و آمد داشته باشد) و هرکس بدلخواه خود کار خیر و نیکی انجام داد برای او بهتر است و همانا الله شکر پذیر و بی نهایت داناست .

تفسیر آسان آیه (158) سوره بقره

(إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ) صفا و مروه دو کوه اند که در شهر مکه مکرمه قرار دارند وبرای کسی که حج و یا عمره انجام می دهد ضروری است که هفت بار بر این دو کوه چرخیده ورفت و آمد کند ، و این رفت و آمد باید از صفا شروع و بر مروه ختم شود.

از آنجایی که حج رکنی از ارکان اسلام است و عمره یکی از بهترین اعمال اسلامی است و هر دوی اینها بدون رفت و آمده بر کوه صفا و مروه تکمیل نمی شوند بدین خاطر الله متعال در این آیه این دو کوه را نشانی دین الهی معرفی نموده است .

(فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوْ اعْتَمَرَ فَلا جُنَاحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِمَا) در دوران جاهلیت گروهی از عربها بودند که در ایام حج بر این دو کوه طواف نمی کردند و برعکس گروه دیگری بودند که بر این دو طواف می کردند زمانی که اسلام آمد و آنها مسلمانان شدند هر دو گروه طواف بر این دو کوه را از امور جاهلیت دانسته و احساس گناه می کردند ، لذا این آیه نازل شده و به آنها فهماند که رفت و آمد بر صفا و مروه گناه ندارد و بلکه از علامت ها و نشانی ها دین الله متعال است ، پس بر این دو طواف نموده و با این کار حج و عمره خویش را تکمیل نمایید.

(وَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْراً فَإِنَّ اللَّهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ) هرکس به دلخواه خویش و بدون اینکه اسلام بر او امری را واجب نموده باشد عمل نیکی را انجام دهد همانند اینکه حج و عمره نفلی و یا هرعمل نفلی دیگری انجام دهد، این عملش را الله متعال پذیرفته و به او اجر و ثواب خواهد داد زیرا الله متعال شکر پذیر است و بسیار دانا است که چه کسی برای الله متعال چه کاری را انجام می دهد .

در این قسمت از آیه دو صفت از صفات الهی آمده که همان (شَاکِرٌ) و (عَلِیمٌ) باشد؛ ذکر شده است ، (شَاکِرٌ) یعنی شکر پذیر، پس تو ای خواهر و برادر مسلمان این را به یقین بدان که هر گفتار و یا کردار نیکی که داشته باشی و آنها را مخلصانه بعنوان شکر برای الله متعال انجام داده باشی ، هر گز ضایع نخواهد شد و الله متعال شکر ترا پذیرفته و در مقابل به تو نعمت های بیشتری خواهد داد و یا سختی ها و مشکلات زیادی را از تو دور خواهد کرد .

صفت دیگر الله که در این آیه ذکر شده (عَلِیمٌ) است یعنی ذات بسیار دانا و بی نهایت آگاه ، ذاتی که از تمام حرکات و سکنات تو آگاه بوده و از گفتار و کردار و ایده ها و اندیشه های تو، حتی از خود تو و هر کس دیگر بیشتر آگاه و باخبر است ، لذا اینجا نمی شود دغل بازی و حیله گری کرد ، اینجا فقط عمل نیکی می خواهد که با اخلاص و صداقت کامل انجام شده باشد ، زیرا او هر از کار و هر چیز و هر کس کاملا آگاه و با خبر است .