ندای رحمان به اهل ایمان (3)

ندای رحمان به اهل ایمان (3)

آیه (172) و (173) سوره بقره

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَاشْکُرُوا لِلَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ (172)

ترجمه : ای کسانی که ایمان آورده اید از پاکیزهای که ما به شما روزی داده ایم بخورید و فقط شکرالله را بجا آورید اگر واقعا شما تنها او را می پرستید .

إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِیرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللَّهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ (173)

ترجمه : همانا (الله ) بر شما مردار، و خون (روان) و گوشت خوک و هر آنچه (زمان سربریدن) نام غیر الله برآن برده وصدا زده شود را حرام قرارداده است، لذا هرکس که مجبور (به خوردن این حرمها) شود بی آنکه علاقمند (بخوردن آنها بوده) و بی آنکه تجاوزکار باشد، پس بر او گناهی نیست، همانا الله بسیارآمرزنده و بی نهایت مهربان است .

تفسیر ندای رحمان (3)

(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا) این ندای ذات بسیار بخشاینده ای است که بهترین انسانها بر این کره خاکی را با بهترین صفت که همان ایمان باشد صدا می زند، پس تو ای مسلمان به این ندای زیبا آن ذات بی نهایت مهربان لبیک گفته و با جان و دل، گوش نموده و با کمال میل آماده اجراء و عملی نمودن دستوراتی باش که بعد از این ندا به تو داده خواهد شد .

(کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ) بخورید از پاکیزهای که ما به شما روزی داده ایم ، دراین فرمایش ودستورالله متعال به اهل ایمان چند چیز است :

( 1 ) آنچه یک اهل ایمان می خورد باید پاکیزه باشد یعنی حلال و مفید باشد .

(2) آنچه که یک اهل ایمان می خورد باید که ناپاک نباشد یعنی مضروحرام نباشد .

(3) رزق و روزی که ما در این دنیا استفاده می کنیم؛ الله متعال به ما داده است .

(وَاشْکُرُوا لِلَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ) تنها شکر الله را بجا آورید واقعا اگر تنها او را می پرستید، در این دستور الله متعال امور زیر بیان شده است :

( 1 ) در مقابل نعمت هائی که از جانب الله متعال به یک مسلمان داده می شود باید آن مسلمان شکر الله متعال را بجا آورد؛ و شکر الله متعال همان عبادت نمودن الله متعال است، بهمین خاطراست که بعد از دستور شکر، الله متعال فرمودند : اگر واقعا تنها او را می پرستید .

(2) شکر فقط و تنها باید برای الله متعال صورت گیرد ؛زیرا در مقابل نعمت هائی که فقط الله متعال به ما داده است اگراز غیر الله متعال تشکر کنیم یک نوع ناشکری و کفران نعمات الهی محسوب می شود، ولی وقتی که از الله متعال تشکر نمودیم آن وقت است که قدر نعمت وصاحب نعمت را دانسته ایم .

(3) یک مسلمان باید فقط و فقط الله متعال را عبادت کند زیرا عبادت غیر الله شرک است و این شایسته یک مسلمان نیست، و عبادت به هرگفتار و کردار و اعتقادی گویند که با کمال محبت و کرنش برای کسی انجام شود ، اگر عملی با این وضعیت برای غیر الله متعال انجام شود شرک و اگر با این اوصاف برای الله متعال انجام شود این عبادت و یکتاپرستی است .

(إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِیرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللَّهِ) الله متعال در اینجا چند چیزرا برای دوستان و محبوبان خویش بنا بر حکمتهای که دارد حرام قرار داده است :

( 1 ) مردار یعنی هر حیوان حلال گوشتی که بدون ذبح و سربریدن بمیرد و هلاک شود، خوردن گوشت این نوع حیوانات حرام است .

(2) خون جاری که زمان ذبح و سربریدن از گلوی حیوان ریخته می شود ، خوردن این نوع خون حرام است ولی جگر و اسپرز بصورت خون منجمد است طبق حدیث صحیح خوردن آنها حلال است .

(3) خوردن گوشت خوک یکی دیگر از آن چیزهای است که الله متعال برای اهل ایمان حرام قرار داده است .

(4) هر حیوان حلال گوشتی که زمان سر بریدن و ذبح آن نام غیر الله برآن گرفته شود ، گوشت آن حیوان حرام و خوردن آن ناجایز است .

(فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ) دراین آیه الله متعال (مردار، خون جاری، گوشت خوک و حیوانی که با نام غیر الله سربریده و ذبح شود) را حرام قرارداده است ولی الله متعال بوقت نیاز و به اندازه نیازبه شرط عدم علاقمندی به حرام خوری و تجاوز از حد و نیاز برای اهل ایمان این حرام های مذکور در آیه و هر حرام دیگری حلال قرار داده است ، و این هم بخاطر مهربانیت الله متعال وحفظ جان اهل ایمان است .

(إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ) در پایان الله متعال می فرماید : همانا الله بسیار آمرزنده است (که شما در حالت مجبوری حرامی را می خورید ولی با این وجود الله متعال شما را بخشیده و مؤاخذه و گرفت نمی کند) و بی نهایت مهربان است (که در زمان هلاکت شما را با اجازه دادن بخوردن اشیاء حرام ، زنده نگه می دارد).

آری در این آیه یک نام ودو صفت زیبای دیگر از بهترین صفات الله متعال ذکر شده است ، نام همان (اللَّهَ) است ، و (اللَّهَ) یعنی : معبود به حق، یعنی : تنها ذاتی که لیاقت عبادت شدن و پرستش را دارد و سایر اشیاء و ذاتها لیاقت عبادت شدن پرستش را ندارند و اگر هم توسط برخی از جاهلان عبادت وپرستش بشوند آنها معبودان باطل و بی اعتبار اند.

و اما دوصفتی که برای الله متعال در پایان این آیه آمده؛ یک (غَفُورٌ) یعنی : ذات بسیارآمرزنده ، ذاتی که تمام گناهان را اگر بخواهد می آمرزد و تنها گناهی را که گفته نمی آمرزد شرک است، ذاتی که بنده گان با کوله بارهای گناه به درگاه او رفته و از او درخواست بخشش می کنند واو با کمال لطف و مرحمت همه و همه را می آمرزد و در مقابل به گنه کاران روسیاهی که توبه نمودند نعمت های فراوران می هد .

صفت دیگری که در این آیه ذکر شده صفت (رَحِیمٌ) یعنی : ذات بی نهایت مهربان ، ذات که از هر کس و هرچیز نسبت به خود او مهربان تر است، ذاتی که حرامهایش را بوقت ضرورت و برای نجات انسانها حلال می گرداند.