۩۩۩ قـــرآن و سنّت زنــــده بــــاد ۩۩۩

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَأَنْتُمْ تَسْمَعُونَ (20) (سوره انفال)

۩۩۩ قـــرآن و سنّت زنــــده بــــاد ۩۩۩

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَأَنْتُمْ تَسْمَعُونَ (20) (سوره انفال)

شکست اجماع دهم

شکست اجماع دهم

ابن حزم رحمه الله در کتاب مراتب الاجماع چنین نوشته اند : ﻭاﺗﻔﻘﻮا ﺃﻥ اﻟﻮﺻﻴﺔ ﺑﺎﻟﻤﻌﺎﺻﻲ ﻻ ﺗﺠﻮﺯ ﻭﺃﻥ اﻟﻮﺻﻴﺔ ﺑﺎﻟﺒﺮ ﻭﺑﻤﺎ ﻟﻴﺲ ﺑﺮا ﻭﻻ ﻣﻌﺼﻴﺔ ﻭﻻ ﺗﻀﻴﻴﻌﺎ ﻟﻠﻤﺎﻝ ﺟﺎﺋﺰﺓ .


ترجمه : (علما) اتفاق نظر دارند که وصیت در گناهان مجاز نمی باشد ولی وصیت در کار نیک و در آنچه نه کارنیک است و نه گناه هست و نه ضایع نمودن مال است جایز می باشد.

این اجماع نیز شکسته است و در باره شکست این اجماع به آنچه ابن تیمیه رحمه الله در کتاب (ﻧﻘﺪ ﻣﺮاﺗﺐ اﻹﺟﻤﺎﻉ) ، صفحه 296 ذکر نموده اند توجه نمایید:
اﻟﻮﺻﻴﺔ ﺑﻤﺎ ﻟﻴﺲ ﺑﺒﺮ ﻭﻻ ﻣﻌﺼﻴﺔ ﻭاﻟﻮﻗﻒ ﻋﻠﻰ ﺫﻟﻚ ﻓﻴﻪ ﻗﻮﻻﻥ ﻓﻲ ﻣﺬﻫﺐ ﺃﺣﻤﺪ ﻭﻏﻴﺮﻩ، ﻭاﻟﺼﺤﻴﺢ ﺃﻥ ﺫﻟﻚ ﻻ ﻳﺼﺢ؛ ﻓﺈﻥ اﻹﻧﺴﺎﻥ ﻻ ﻳﻨﺘﻔﻊ ﺑﺒﺬﻝ اﻟﻤﺎﻝ ﺑﻌﺪ اﻟﻤﻮﺕ، ﺇﻻ ﺃﻥ ﻳﺼﺮﻓﻪ ﺇﻟﻰ ﻃﺎﻋﺔ اﻟﻠﻪ، ﻭﺇﻻ ﻓﺒﺬﻟﻪ ﺑﻤﺎ ﻟﻴﺲ ﺑﻄﺎﻋﺔ ﻭﻻ ﻣﻌﺼﻴﺔ ﻻ ﻳﻨﻔﻌﻪ ﺑﻌﺪ اﻟﻤﻮﺕ، ﺑﺨﻼﻑ ﺻﺮﻓﻪ ﻓﻲ اﻟﺤﻴﺎﺓ ﻓﻲ اﻟﻤﺒﺎﺣﺎﺕ، ﻛﺎﻷﻛﻞ ﻭاﻟﺸﺮﺏ ﻭاﻟﻠﺒﺎﺱ، ﻓﺈﻧﻪ ﻳﻨﺘﻔﻊ ﺑﺬﻟﻚ.

ترجمه : در باره وصیت در اموری که نه نیکی است و نه گناه و همچنین وقف ، در مذهب احمد و غیر ایشان دو نظریه (جواز و عدم جواز) آمده است، و نظریه درست این است که این نوع وصیت ها صحیح نمی باشد، زیرا انسان از مالی که بعد از مرگش (توسط وصیتش) خرج می شود به او نفعی نمی رسد مگر اینکه در راه طاعت الهی باشد و رنه خرج کردنش در آنچه که نه طاعت است و نه گناه و معصیت بعد از مرگ به او نفعی نمی رسد، بر خلاف آنچه در دوران زنده بودن خویش در امور مباح و مجاز همانند خورد و نوش و پوشش لباس خرج می کرده و از آنها نفع می برده است.