صفة النفاق وذم المنافقین ، فریابی (3)

10 - عن عبد الله بن مسعود قال : اعتبروا المنافق بثلاث : إذا حدث کذب ، وإذا ، وعد أخلف ، وإذا عاهد غدر ثم قرأ ( ومنهم من عاهد الله لئن آتانا من فضله لنصدقن ولنکونن من الصالحین فلما آتاهم من فضله بخلوا به وتولوا وهم معرضون فأعقبهم نفاقا فی قلوبهم إلى یوم یلقونه بما أخلفوا الله ما وعدوه وبما کانوا یکذبون).

ترجمه : عبد الله بن مسعود می فرمایند: با وجود سه (عادت) فرد را منافق منافق بدانید: چون سخن گوید دروغ گوید، چون وعده نماید خلاف وعده نماید، و چون عهد نماید غداری و عهد شکنی نماید، سپس (ابن مسعود رضی الله عنه) این آیه را خواندند: برخی از آنان با الله عهد بستند که اگر از فضل (وکرمش مالی) به ما بدهد ما قطعا از آن صدقه داده و یقینا  از نیکوکاران خواهیم گشت و چون (الله) از فضل (وکرمش به آنها مال) می دهد بخیلی نموده و پشت نموده و در حالی که آنان رو گردانان اند، بعد از این الله نفاقی را در دل آنان تا بروز قیامت قرار داده (و جاگزین) نموده بنا برآنچه با الله خلاف وعده نمودند و بنا برآنچه که بودند که دروغ می گفتند.

تحقیق: سند این اثر به جز این که در آن (أعمش) مدلس وجود دارد که این اثر را بصورت عنعنه روایت نموده دیگر عیبی ندارد.

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــ

11 - عن أنس بن مالک ، أن رسول الله صلى الله علیه وعلى آله وسلم قال : « فی المنافق ثلاث وإن صام وصلى وزعم أنه مسلم إذا حدث کذب وإذا وعد أخلف وإذا ائتمن خان »

ترجمه : ازانس رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: در منافق سه (عادت) وجود دارد وگر چه نماز بخواند و روزه بگیرد و گمان کند که مسلمان (واقعی) هست: چون سخن گوید دروغ گوید، و چون وعده نماید خلاف (وعده) کند ، و چون به او امانتی داده شود خیانت کند.

تحقیق: گرچه این مفهوم در صحیح مسلم بروایت ابوهریره رضی الله عنه بثبوت رسیده ولی با این وجود سند روایت انس رضی الله عنه که در اینجاست نیاز به تحقیق بیشتری دارد.

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

12 - عن أنس بن مالک ، أن رسول الله صلى الله علیه وعلى آله وسلم قال : « ثلاث من کن فیه فهو منافق وإن صام وصلى وقال : إنی مؤمن من إذا حدث کذب وإذا ائتمن خان وإذا وعد أخلف »

ترجمه : ازانس رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:سه (عادت) اگر در کسی باشد پس او منافق است وگرچه روزه بگیرد و نماز بخواند و بگوید که قطعا من مسلمان (واقعی) هست: آن کسی که چون سخن گوید دروغ گوید، و چون وعده نماید خلاف (وعده) کند ، و چون به او امانتی داده شود خیانت کند.

تحقیق: گرچه این مفهوم در صحیح مسلم بروایت ابوهریره رضی الله عنه بثبوت رسیده ولی با این وجود سند روایت انس رضی الله عنه که در اینجاست نیاز به تحقیق بیشتری دارد.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

13 - عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ کَانَ مُنَافِقًا وَمَنْ کَانَتْ فِیهِ خَلَّةٌ مِنْهُنَّ کَانَتْ فِیهِ خَلَّةٌ مِنْ نِفَاقٍ حَتَّى یَدَعَهَا إِذَا حَدَّثَ کَذَبَ وَإِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ وَإِذَا عَاهَدَ غَدَرَ وَإِذَا خَاصَمَ فَجَرَ.

ترجمه : ازعبد الله بن عمرو رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: چهار (عادت) اگر در کسی باشد او منافق (خالص ) است و هر کس در اوخصلت و عادتی از این (عادتها) باشد در او خصلتی از نفاق است تا اینکه ترکش کند: چون سخن گوید دروغ گوید، و چون وعده نماید خلاف (وعده) کند ، و چون عهدی ببندد غداری و عهد شکنی کند و چون درگیر شود دشنام دهد.

تحقیق:این حدیث صحیح است و در صحیح بخاری، صحیح مسلم، سنن ابی داود، سنن ترمذی و مسند احمد نیز روایت شده است.

ـــــــــــــــــــــــــــــــ

14 - عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ کَانَ مُنَافِقًا خَالِصًا إِذَا حَدَّثَ کَذَبَ وَإِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ وَإِذَا عَاهَدَ غَدَرَ وَإِذَا خَاصَمَ فَجَرَ وَمَنْ کَانَتْ فِیهِ خَصْلَةٌ مِنْهُنَّ کَانَتْ فِیهِ خَصْلَةٌ مِنْ النِّفَاقِ حَتَّى یَدَعَهَا.

ترجمه : ازعبد الله بن عمرو رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: چهار (عادت) اگر در کسی باشد او منافق (خالص ) است و هر کس در اوخصلت و عادتی از این (عادتها) باشد در او خصلتی از نفاق است تا اینکه ترکش کند: چون سخن گوید دروغ گوید، و چون وعده نماید خلاف (وعده) کند ، و چون عهدی ببندد غداری و عهد شکنی کند و چون درگیر شود دشنام دهد.

تحقیق:این حدیث صحیح است و در صحیح بخاری، صحیح مسلم، سنن ابی داود، سنن ترمذی و مسند احمد نیز روایت شده است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

15 - عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ کَانَ فهو مُنَافِق وإن کانت فیه خصلة منها ففیه خصلة من نفاق إِذَا حَدَّثَ کَذَبَ وَإِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ وَإِذَا عَاهَدَ غَدَرَ وَإِذَا خَاصَمَ فَجَرَ.

ترجمه : ازعبد الله بن عمرو رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: چهار (عادت) اگر در کسی باشد او منافق (خالص ) است و هر کس دراو خصلت و عادتی از این (عادتها) باشد در او خصلتی از نفاق است تا اینکه ترکش کند: چون سخن گوید دروغ گوید، و چون وعده نماید خلاف (وعده) کند ، و چون عهدی ببندد غداری و عهد شکنی کند و چون درگیر شود دشنام دهد.

تحقیق:این حدیث صحیح است و در صحیح بخاری، صحیح مسلم، سنن ابی داود، سنن ترمذی و مسند احمد نیز روایت شده است.

 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

16 - عن عبد الله بن عمرو ، قال : ثلاث من کن فیه فهو منافق من إذا حدث کذب وإذا وعد أخلف وإذا ائتمن خان ، قال : ثم تلا هذه الآیة ( ومنهم من عاهد الله لئن آتانا من فضله ) إلى آخر الآیة.

ترجمه : عبد الله بن عمرو می فرمایند: سه (عادت) اگر در کسی بود پس او منافق است :چون سخن گوید دروغ گوید، چون وعده نماید خلاف وعده نماید، و چون عهد نماید غداری و عهد شکنی نماید، سپس (عبد الله رضی الله عنه) این آیه را خواندند: برخی از آنان با الله عهد بستند که اگر از فضل (وکرمش مالی) به ما بدهد ...تا به آخر آیه خواندند.

تحقیق: سند این اثر نیاز به تحقیقی بیشتر دارد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

17 - عن عبد الله بن عمرو بن العاص ، قال : ثلاث إذا کن فی عبد فلا تتحرج أن تشهد علیه أنه منافق إذا حدث کذب وإذا وعد أخلف وإذا ائتمن خان ومن إذا حدث صدق وإذا وعد أنجز وإذا ائتمن أدى فلا تتحرج أن تشهد علیه أنه مؤمن.

ترجمه : عبد الله بن عمروبن عاص رضی الله عنهما می فرمایند: سه (عادت) اگر در فردی بود پس تو احساس حرج و گناه نکن که بر علیه او گواهی دهی که اومنافق است :چون سخن گوید دروغ گوید، چون وعده نماید خلاف وعده نماید، و چون امین قرار داده شود خیانت کند، و اما اگر کسی که چون سخن گوید راست گوید و چون وعده نماید به وعده اش وفا کند و چون امین قرارداده شود امانت را به صحابش پرداخت کند پس در این هم احساس حرج و گناه نکن که بر او گواهی دهی که مسلمان (واقعی) است.

تحقیق: سند این اثر ضعیف است زیرا در راوی ضعیفی به نام (ابن لهیعه) وجود دارد.