۩۩۩ قـــرآن و سنّت زنــــده بــــاد ۩۩۩

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَأَنْتُمْ تَسْمَعُونَ (20) (سوره انفال)

۩۩۩ قـــرآن و سنّت زنــــده بــــاد ۩۩۩

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَأَنْتُمْ تَسْمَعُونَ (20) (سوره انفال)

ترجمه ســـــــــوره بقــــــــــــره آیه ( 260 تا 266)

وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِی الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِن قَالَ بَلَى وَلَکِن لِّیَطْمَئِنَّ قَلْبِی قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى کُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیاً وَاعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (260)

و ( به بیاد آور) هنگامی را که ابراهیم گفت : پروردگارا ! به من نشان بده چگونه مردگان را زنده می کنی . (الله به او) گفت : مگر ایمان نیاورده ای ؟ ! (ابراهیم) گفت : چرا ! ولی (می خواهم ) تا قلبم اطمینان پیدا کند ( الله ) . گفت : پس ( در این صورت ) چهار تا از پرندگان را بگیر و آنها را (ذبح نموده) درنزدت تکه تکه گردان ، سپس بر سر هر کوهی قسمتی از آنها را بگذار . بعد آنها را (با نامهایشان صدا زده ) فرخوان ، به سرعت به سوی تو خواهند آمد ، و بدان که الله کاملا غالب و بی نهایت باحکمت است .


مَّثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنبُلَةٍ مِّئَةُ حَبَّةٍ وَاللّهُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ (261)

مثال کسانی که مالهایشان را در راه الله صرف و خرج می کنند ، همانند دانه ای است که هفت خوشه برویاند و در هر خوشه صد دانه باشد ، و الله برای هر کس که بخواهد آن را چندین برابر می گرداند ، و الله وسعت دهنده (مالی برای افراد) است ( و از همه چیز ) کاملا آگاه است .


الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ ثُمَّ لاَ یُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُواُ مَنّاً وَلاَ أَذًى لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ (262)


کسانی که مالهایشان را در راه الله صرف و خرج می کنند و به دنبال آنچه انفاق نموده اند (بر کسی) منّتی نمی گذارند و آزاری نمی رسانند ، پاداششان بنزد پروردگارشان است ، و نه ترسی بر آنان خواهد بود و نه اندوهگین خواهند شد .


قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِّن صَدَقَةٍ یَتْبَعُهَا أَذًى وَاللّهُ غَنِیٌّ حَلِیمٌ (263)

گفتار نیک و گذشت ، بهتر از صدقه و خیراتی است که اذیّت و آزاری به دنبال داشته باشد . و الله کاملا بی نیاز و بی نهایت بردبار است .


یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَالأذَى کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَلاَ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْداً لاَّ یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِّمَّا کَسَبُواْ وَاللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ (264)


ای کسانی که ایمان آورده اید ! صدقات و خیرات خود را با منّت گذاری و آزاررسانی (به مستمندان) ، پوچ و باطل نسازید ، همانند کسی که مالش را (ریاکارانه) وبرای خود نمائی به مردم ، انفاق می کند و (در حالی که) به الله و روز رستاخیز ایمان ندارد . مَثاَل چنین کسی همچون مَثَال قطعه سنگ صاف و لغزنده ای است که بر آن ( قشری از ) خاک باشد ( و بذرافشانی شود ) ، و باران شدیدی بر آن ببارد ( هر چه بر آن است را شسته ) و آن را به صورت سنگی صاف ( و خالی از هر چیز ) برجای گذارد . ( چنین ریاکارانی ) از کاری که انجام داده اند سود و بهره ای برنمی گیرند ، و الله گروه کفرپیشه را ( به سوی خیر و صلاح ) رهنمود نمی نماید .

وَمَثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَتَثْبِیتاً مِّنْ أَنفُسِهِمْ کَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُکُلَهَا ضِعْفَیْنِ فَإِن لَّمْ یُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (265)


ومثال کسانی که اموالشان رابرای خوشنودی الله وبرای استوارکردن خودشان (بر ایمان) خرج می کنند ، همچون مثال باغی است که روی تپه ای باشد و باران شدیدی بر آن ببارد و در نتیجه دوبرابر میوه دهد ، و اگر هم باران شدیدی بر آن نبارد ، شبنمی کافی است، والله نسبت به آنچه انجام می دهیدکاملا بینااست.


أَیَوَدُّ أَحَدُکُمْ أَن تَکُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِیلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ لَهُ فِیهَا مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَأَصَابَهُ الْکِبَرُ وَلَهُ ذُرِّیَّةٌ ضُعَفَاء فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِیهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ (266)


آیا یکی از شما دوست می دارد که باغی از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر درختان آن ، جویبارها روان باشد و برای او در آن هرگونه میوه ای ( از میوه های دیگر ) باشد ، و در حالی که به سن پیری رسیده و فرزندانی ضعیف داشته باشد ، ( در این هنگام ) گردبادی ( کوبنده ) که در آن آتش ( سوزانی ) باشد ، به باغ برخورد کند و آن را بسوزاند ؟ ! این چنین الله آیات خود را برایتان بیان می کند ، تا شاید بیندیشید  .