۱۱۸ - این حدیث اربعین نووی ضعیف است

حدیث چهل و یک اربعین نووی  

وعن ابی محمد عبد الله بن عمروبن عاص رضی الله عنهما قال :قال رسول الله صلى الله علیه وسلم :"لا یؤمن أحدکم حتى یکون هواه تبعا لما جئت به "   

ازابو محمد عبد الله بن عمروبن عاص رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند:هیچ یک از شما مسلمان نمی گردد تا اینکه خواهشاتش پیرو آنچه که من آورده ام نباشد.   

(استاد آلبانی رحمه الله در ظلال الجنة آن را ضعیف قرار داده است)

۱۱۷- غریبانه زندگی کردن بهتر است

حدیث چهلم اربعین نووی  

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ أَخَذَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ بِمَنْکِبِی فَقَالَ کُنْ فِی الدُّنْیَا کَأَنَّکَ غَرِیبٌ أَوْ عَابِرُ سَبِیلٍ وَکَانَ ابْنُ عُمَرَ یَقُولُ إِذَا أَمْسَیْتَ فَلَا تَنْتَظِرْ الصَّبَاحَ وَإِذَا أَصْبَحْتَ فَلَا تَنْتَظِرْ الْمَسَاءَ وَخُذْ مِنْ صِحَّتِکَ لِمَرَضِکَ وَمِنْ حَیَاتِکَ لِمَوْتِکَ 

از عبد الله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که ایشان فرمودند:رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم شانه ام را گرفتند و سپس فرمودند:در دنیا همانند یک غریبه و یا یک رهگذرباش. وابن عمر رضی الله عنهما فرمودند:هرگاه که شام نمودی منتظرصبح مباش و هر گاه که صبح نمودی منتظر شام مباش و از تندرستی خویش برای بیماریت بگیر و از زندگیت برای مرگت استفاده کن. 

(این حدیث صحیح است و آن را بخاری روایت نموده است)

۱۱۶ - اشتباه غیر عمد، فراموشی و مجبور ی که گناه ندارد

حدیث سی و نهم اربعین نووی  

عَنْ ابن عباس رضی الله عنهما أَنَّ رَسُول اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ اللَّهَ تَجَاوَزَ عَنْ أُمَّتِی الْخَطَأَ وَالنِّسْیَانَ وَمَا اسْتُکْرِهُوا عَلَیْهِ  

از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: همانا الله ازامت من (گناه ) اشتباه غیر عمد، فراموشی و هر آنچه بر آن مجبور شوند را درگذر و معاف نموده است.  

(استاد آلبانی رحمه الله این حدیث صحیح قرار داده و آن را ابن ماجه وبیهقی روایت نموده اند)

۱۱۵ - این حدیث بخاری در اربعین ضعیف است

حدیث سی و هشتم اربعین نووی 

عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ اللَّهَ قَالَ مَنْ عَادَى لِی وَلِیًّا فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالْحَرْبِ وَمَا تَقَرَّبَ إِلَیَّ عَبْدِی بِشَیْءٍ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ وَمَا یَزَالُ عَبْدِی یَتَقَرَّبُ إِلَیَّ بِالنَّوَافِلِ حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ کُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِی یَسْمَعُ بِهِ وَبَصَرَهُ الَّذِی یُبْصِرُ بِهِ وَیَدَهُ الَّتِی یَبْطِشُ بِهَا وَرِجْلَهُ الَّتِی یَمْشِی بِهَا وَإِنْ سَأَلَنِی لَأُعْطِیَنَّهُ وَلَئِنْ اسْتَعَاذَنِی لَأُعِیذَنَّهُ  

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: همانا الله فرمودند: هر کسی که با دو ست من دشمنی کند؛ قطعا من با او اعلان جنگ می کنم، و بنده ام با چیزی محبوب تری از آنچه بر او فرض نمودم به من نزدیک نشده است، و بنده ام همیشه با نوافل به من نزدیک می شود تا اینکه او را دوست می دارم و چون او را دوست بدارم من گوشش می شوم که با آن می شنود وچشمش می شوم که با آن می بیند ودستش می شوم که با آن می گیرد و پایش می شوم که با آن راه می رود و اگر از من بخواهد یقینا به او خواهم داد و اگربه من پناه ببرد یقینا او را پناه خواهم داد. 

(این حدیث را بخاری روایت نموده و استاد ارناووط در تخریج اربعین این حدیث را ضعیف دانسته است)