۳۵ - سنتهای نابود شده و ممنوعات مروّجه

                             بخش اول:رساله 

                (سنتهای نابود شده و ممنوعات مروّجه) 

دوستان عزیز و کاربران گرامی رساله ای را که در حال خواندش هستید در حقیقت ترجمه رساله ای به نام (سنن مندثرة ومنهیات منتشرة : سنتهای نابود شده و ممنوعات مروّجه) نوشته : عبدالله بن حمودالفریح می باشد که بنده آن را از سایت صید الفوائد گرفته وبرای شما برادران وخواهران گرامی ترجمه نمودم تا بهره ی کامل را ازآن برده وبرای بنده و نویسنده آن دعای خیر فرمایید، امیدوارم که این کار هر چند کوچک وناچیز را الله مهربان به درگاه خویش قبول نموده و باعث اجر وثواب برای بنده گرداند . آمین یارب العالمین .   

(مترجم)  

                                  پیشگفتار  

ستایش از آن معبود بحقی است که هدایت دهنده راه راست است ودرود وسلام باد بر فرستاده شده ای که رحمتی برای جهانیان است.

(امابعد: ) برادر خواننده این صفحاتی که در آنها بعضی از سنّتهای نابود شده و ممنوعات شرعی ومروّجه در میان مردم را ، در آنها نوشتم وعلاقه ام بر این بوده تا ممنوعاتی را ذکر کنم که بسیاری از مردم از ممنوعیت آنها در شریعت بی خبر اند که بعضی از آنها بنا بر دلائل حرام وبعضی نیز مکروه اند و سپس بعد از بیان هر سنتی و یا حکم ممنوع شرعی تبصره ی کوتاهی از اقوال علماء را ذکر نموده ام واز آقایم (الله مهربان) خواهانم که این خطوط را راهنمائی برای زنده نمودن سنتها قرارداده و تذکری شود برای باز آمدن از چیزهائی که پیامبر ما محمد صلی الله علیه وآله وسلم از آنها نهی نموده است.

 نوشته : عبدالله بن حمودالفریح    

اولا: هرگاه مطلق سنّت گفته شود مراد سنّت رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم می باشد یعنی همان روش عبادی،اخلاقی ومعاملاتی ایشان به عبارت دیگریعنی همان گفتار،کرداروتأییدات سکوتی ایشان که برآنها سنّت اطلاق می شود.

ولی فقهاء به هر آنچه که شریعت بطور غیر الزامی دستور اجرایش را داده باشد سنّت گویند، و می گویند: سنّت همان کاری است که بر عمل به آن اجر و ثواب داه می شود و بر ترک آن فرد گنه کار نمی شود، هدف ما نیز در صفحات آینده همین است یعنی اعمالی را بیان می کنیم که اجرای آنها بهتر و بر عمل به آنها ثواب رسیده و بر ترک آنها فرد گنه کار نمی شود.

پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم از پرودگارش نقل می کند که ایشان فرمودند:

( ... ولا یزال عبدی یتقرب إلیّ بالنوافل حتى أحبه فإذا أحببته کنت سمعه الذی یسمع به وبصره الذی یبصر به ویده التی یبطش بها ورجله التی یمشی علیها ولئن سألنی لأعطینه ولئن استعاذنی لأعیذنه )  

 یعنی : (... همیشه بنده ام با نوافل و سنتها به من نزدیک می شود تا اینکه من او را دوست می دارم و چون او را دوست بدارم گوشش می شوم که با او می شنود و چشمش می شوم که با او می بیند و دستش می شوم که با آن می گیرد و پایش می شوم که با می رود (یعنی این اعضایش را توفیق کار می دهم ) و اگر از من بخواهد قطعا به او می دهم و اگر به من پناه ببرد حتما پناهش می دهم .

(بخاری کتاب الرّقاق باب التواضع حدیث شماره 

« 6021 ») 

ثانیا: چیزهائی که شریعت ممانعت نموده است:

ممنوعات یعنی احکامی که شریعت بطور قاطعانه از ما خواسته که آنها را ترک نماییم و در اصل نهی خواهان حرمت است همانند نافرمانی و آزار و اذیت پدر و مادر، غیبت ودیگر امور این نوع کارها را ترک کردن باعث ثواب و انجام دادن آنها باعث عذاب و گناه می شود وگاهی نیز بطورغیر قطعی درشریعت از ما خواسته شده تا بعضی ازکارها را رها و ترک نماییم این نوع امورخواهان کراهیت اند همانند تنّفس درزمان خورد و نوش در ظرف ،این کار را نکردن ثواب دارد ولی اجرای آن باعث گناه نمی شود.

پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید:

( .... فإذا نهیتکم عن شیء فاجتنبوه وإذا أمرتکم بأمر فأتوا منه ما استطعتم )

یعنی :  ....هرگاه شما را از چیزی ممانعت نمودم از آن پرهیز نمایید و هر گاه به شما دستور اجرای کاری را دادم بقدر توان به آن عمل کنید .

(بخاری کتاب اعتصام بکتاب الله والسنة باب الاقتداء بسنن رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم حدیث شماره « 6744 »