ای محــــــــــمّد نـــام تو تابنده باد

 
 ای محمّد نام تو تابنده باد

تا ابد آیین و دینت زنده باد

هر که سرتابد وز فرمان تو

خوار و رسوا و ذلیل و مرده باد

 

نویسم شعرکی از شعرهایم

نویسم شعرکی از شعرهایم

همان که باشدش اندر صلاحم

الهی رحم کن بر حال مسکین

که جز تو کس نخواهد داد پناهم

عالمان با عمل در دین مــا

 عالمان با عمل در دین مــا  

                        می کنند از بهر دین جان ها فدا  

پرچم قرآن و سنت دایمــاً  

                         بر فراز این زمین دارند به پـــا 

بحر و وزن اشــــــــــــــــــــــــعار بنده

یکی از خوانندگان گرامی در یک نظردر تحت اشعار و سرودهای بنده چنین فرمودند (سلام شعر قشنگیه فقط وزن وبحر این شعر چیه؟) در نظر دومی چنین فرمودند:(سلام بابت شعر قشنگتون وزن وبحر این شعر چیه؟) بنده خدمت این برادر عزیز و گرامی علیک السلام گفته چنین می گویم: 

(۱) 

علیک گویم به این دوست عزیزم
                           برایش شـــــــعرهای خوب ریزم
زبحر و زن خوب شـــــــــــاعرانه
                             مپرس جانم در این دور وزمانه   

(۲)  

علیک گویم به این یار قشنگم
                            به نزد او روم با پای لنــــــــــگم
بگویم دوست من یار عـــزیزم
                           زبحر وزن تو شاد گشت قلــــــــبم

خوشا بر حال آنکس که مصطفی دید

خوشا بر حال آنکس مصطفی دید 

                            از او هر حکمت و دانش بشنید 

بگشت او یار و دوست با وفایش 

                                بداد او جان و مال آخر برایش 

ولیکن ما ندیدیم مصطفی را  

                              نه آنکس را که دید آن با وفا را 

بیاوردیم ما بر غیب ایمان 

                            پذیرفتیمش و گشتیم مســــــــلمان 

خداوندا تو ده توفیق مایان 

                          که گردیم همچو یارانش مســـــلمان

در جوانی کن عبادت ای جوان

در جوانی کن عبادت ای جوان

قدر این دوران را بیشتر بدان

در هوای نفس مشغولش مدار

وزگناهان وخطاها دور دار

وزادب وعلم ، دیگر هم هنر

   زینتی ده بهر آن دائم، پسر

رابطه های زیبــــــــــــــــای زن و مـرد

زن باغ است و مردهم باغبان

اوّلی ماند به دوّم شـــــــــــادمان

زن شمع است و مرد پروانه اش

مرد بی زن هست تاریک خانه اش

زن معشوق است و مرد عاشق زار

عشق بی عقل کی توان ماند ماندگار

زن گل است و مرد هم گلدان او

خوبی آن است به این ،این هم به او

بیا بشنو زمن اصل سخن را

بیا بشنو زمن اصل سخن را

بتو گویم درد خویشتن را

چرا یاران ،مسلمان، خوار باشد

همیشه در غم و آزار باشد

رود در بند زندان یا اسارت

ویا بــارد بر او ، ابر ذلّت

برند او را گه، بر چوبه دار

واعدامش کنند با صد آزار

برای دین نبوده ای برادر

به جرم اعتیاد او گشته بی سر

نه گردد از برایش شاد دنیا

همیشه او بُود در دام غمها

مگر دنیا برای کافران است

که از بهر مسلمان این چنان است

چرا کفّار باشند شاد و خندان

ولی باشد غمناک هر مسلمان

بیا بشنو زمن تو علت این

بود علت اصلی، دوری از دین

مسلمان گشت با عزّت زاین دین

چو او ترکش نمود ذلّت بر اوبین

وگر خواهی مسلمان شاد گردی

زدرد و رنج همش آزاد گردی

بگیر پیغمبر خویش را تو رهبر

که او باشد، زهر انسانی بهتر

تو قرآن را اصول زندگی دان

وروی خویش از او بر مگردان

بگیر با هر دودست قـرآن وسنّت

نما در زیر پا هر شرک و بدعت

همین است رمز پیروزی برایت

برایت داده این را آن خـــدایت

وگر در غیر این پیروزی دانی

چه خوب است که بدانی که ندانی

نه بینی رمز پیروزی به دنیا

بفردای قیامت گردی رســـــــوا

همین باشد سزای آن مسلمان

که روی خویش گرداند زقرآن

نه گیرد سنّت پاک رسول را

شود زین کارها او خوارورسوا

این چنین رسمی برای خویش مذار

                   این چنین رسمی برای خویش مذار 

روزه خوردن کار مؤمن نیست یار 

                       این چنین رسمی برای خویش مذار 

گرهمی خواهی که گردی سرفراز 

                           روزه گیر، بهر رب سجده بیـــار

روزه بگیر صفا کن

                         روزه بگیر صفا کن

روزه بگیر صفا کن عبادت خدا کن 

                        روح و روان نازت وز بندها رها کن 

برای پاکی خویش زهمهمه و غمها

                       همیشه و دائمی تو یــــــــادی وزخدا کن

یا الهی راضیم من به چنین سختی ،زیادی

            یا الهی راضیم من به چنین سختی، زیادی  

لب خشک روزه دار و دل شاد روزه دار 

                      هر دو در وجود فرداند ؛ این بدار و آن بدار 

اوّلی نشان سختی ،دوّمی نشان شادی 

                      هر دو دروجود فرداند با تفاوت زیــــــــادی  

گر که اوّلی نباشد دوّمی وجود ندارد 

                       این عجیب سختی است که داره شادی میارد  

یا الهی راضیم من به چنین سختی، زیادی 

                         که ترا  راضی نماید و شود باعث شادی