جریان عشـــق و عاشـــقی در اسلام

برادر عزیزی چنین در خواست نمودند:

باسلام من می خواستم بفهمم کسی که عاشق می شود و...... ومعشوقش رابا وعدهای دروغین می دزدد حکمش چیست لطفا جواب سوالم رابدهید 

جــــــــــــــــواب : علیکم السلام ورحمة الله برکاته علاقه پیدا نمودن فردی به جنس مخالفش تا حدی طبیعی وگاهی هم غیر طبیعی است، زیرا گاهی این اتفاق می افتد که انسانی بنا برعللی به کسی دل می بندد، حال مهم این است که علل دل بستگی چیست؟ وچرا یک فرد دلباخته و دلداه جنس مخالفش شده است ؟ اگر مجاز و در چارچوبه شرع ، عقل و عرف بوده که شریعت راهش را کاملا توضیح داده که چگونه یک مسلمان مجاز است به کسی دل ببندد و چگونه می تواند به این دل بستگی خویش ادامه دهد تا به هدف مجاز و مشروعش برسد، ولی اگر غیر مجاز باشد که همانجا شریعت به فرد اخطار می دهد که ادامه نده و رنه عواقب و انجام بدی در دنیا و آخرت در انتظار تو خواهد بود .

بعد از این مقدمه حالا مناسب است که به سوال این برادر عزیزمان پاسخ داده شود ، وبنده برای بهتر واضح شدن جریان سوال این برادرعزیزم را به سه قسمت تقسیم می کنم :

1- عاشق جنس مخالف شدن حکمش چیست؟

2- معشوقه را با وعده های دروغین فریب دادن چه حکمی دارد؟ 

 3 - معشوقه را دزدی نمودن چه حکمی دارد؟

جواب قسمت (1) : در اسلام بارعایت نمودن مسائل شرعی و حدود اسلامی عاشق جنس مخالفش شدن ایرادی ندارد ، شاید شما بپرسید که آن حدود شرعی که باید یک فرد رعایت کند تا بتواند شرعا عاشق جنس مخالف شود چیست ؟ آری باید گفت :همانگونه که اسلام برای تمام ابعاد زندگی ما انسانها قوانین وضوابطی را معین نموده این جریان را نیزتوضیح داده و برایش قوانین بسیار جالبی را گذاشته است تا با رعایت نمودن آنها هم فرد به معشوقه و محبوبه خویش دست می یابد و هم باعث لطمه دار و خدشه دارشدن ایمان و آبروی فرد نمی گردد. آن قوانین از قرار زیر می باشند:

1-عشق نباید با چشم چرانیهای نامشروع و حرام آغاز شود. زیرا اسلام چشم چرانی و به ناموس مردم نگاه بد نمودن را ممنوع قرار داده و رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: (فَزِنَا الْعَیْنِ النَّظَرُ= بخاری حدیث5774) یعنی : نگاه (به نامحرم) زنای چشم محسوب می شود.

2- عشق نباید جوری شروع شده و ادامه پیدا کند که باعث آبروریزی فرد ویا افرادی گردد. زیرا ریختن آبروی یک مسلمان همانند ریختن خون آن برای مسلمان دیگر حرام است رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند: (فَإِنَّ دِمَاءَکُمْ وَأَمْوَالَکُمْ وَأَعْرَاضَکُمْ بَیْنَکُمْ حَرَامٌ = بخاری حدیث 65)همانا ریختن خونهایتان و از بین بردن آبروهایتان برایتان حرام است.

3 - عشق نباید اهداف فریب کارانه و مزوّرانه داشته باشد. زیرا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: (مَنْ غَشَّ فَلَیْسَ مِنِّی = مسلم حدیث 147) هرکس فریب بازی کند از من نیست.

4-عشق باید صادقانه و بدون دروغ باشد.زیرا اسلام دروغگوئی را جزء گناهان کبیره دانسته است و رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: (إِنَّ الصِّدْقَ یَهْدِی إِلَى الْبِرِّ.... وَإِنَّ الْکَذِبَ یَهْدِی إِلَى الْفُجُورِ = مسلم حدیث 4719) راستگوئی انسان را به سوی نیکی و خوبی راهنمائی می کند ..... وهمانا دروغگوئی انسان را بسوی بیحائی و خلافکاری سوق می دهد.

5-عشق نباید بنابر احساسات زود گذرشروع شده و ادامه پیدا کند.زیرا احساسات زود گذراست و چیز زود گذر نمی تواند دوام پذیر بوده و بنیاد یک چیز را محکم نگه داری نماید.

6 - هدف از عشق ازدواج با فرد باشد نه عیاشی و خوشگذرانی نمودن زیرا اسلام فقط آنجائی فرد را مجاز می گذارد که عاشق و علاقمند به جنس مخالف شود که هدف نهائی فرد ازدواج با معشوقه باشد نه اغراض و اهداف نامشروع .

خلاصه اینکه فرد می تواند عاشق جنس مخالفش شود بشرطیکه (باچشم چرانی نامشروع شروع نکرده، باعث آبروریزی نگشته ، اهداف نامشروع در آن نبوده، صادقانه بوده، احساساتی نبوده و هدف نهائی از آن ازدواج باشد)

جواب قسمت (2): اما اینکه فردی با وعدهای دروغین جنس مخالفش را فریب می دهد این حرام و ناجائز است زیرا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: از من نیست کسی که فریب می هد. و این را باید دانست که چیزی که با فریب شروع شده هر گز دوام پذیر نخواهد بود و بنیاد آن بزودی زود از هم خواهد گسیخت.

جواب قسمت (3): اما اینکه فرد معشوقه خویش را می دزدد این از دوحالت خالی نیست :

1- یا اینکه پدر و مادر آن معشوقه از جریان بی خبر اندویا ناراض اند و این عاشق می خواهد بدون آگاهی آنها؛ معشوقه را دزدی نموده تا بعدها آنها مجبور شوند که این معشوقه را به نکاح او درآورند، این کار از نظر شرعی ناجایز است و باعث خدشه دار شدن وجه ی مردمی طرفین و خانواده و اقوام طرفین می شود.

2 - ویا اینکه هدف عاشقی که معشوقه اش را می دزد؛ فریبکاری است و می خواهد چند صبای با آن عیّاشی نموده سپس آن را رها نموده و به دنبال کسی دیگری بیفتد، این جرمش به درجه ها بالاتر از نوع اول است و در اسلام برای این افراد تنبیهات سخت تری در نظر گرفته شده است و این باعث آبروریزی بیشتری برای طرفین و خانواده و اقوام طرفین می گردد.

(بارالهی؛ جوانان ما را عاشق نگردان و اگر عاشق نمودی عاقل گردان)