ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان حدیث (85 تا 87)

حدیث (85) حدیث عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو، قَالَ سَمِعْتُ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ: مَنْ قُتِلَ دُونَ مالِهِ فَهُوَ شَهیدٌ.

ترجمه : عبدالله بن عمرورضی الله عنه فرمودند: من از رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم شنیدم که می فرمایند : هرکس دردفاع از مالش کشته شود پس او شهید است .

حدیث (86) حدیث مَعْقِلِ بْنِ یَسارٍ، أَنَّ عُبَیْدَ اللهِ بْنَ زِیادٍ عادَهُ فی مَرَضِهِ الَّذی مَاتَ فِیهِ، فَقَالَ لَهُ مَعْقِلٌ إِنِّی مُحَدِّثُکَ حَدیثًا سَمِعْتُهُ مِنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، سَمِعْتُ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ: ما مِنْ عَبْدٍ اسْتَرْعاهُ اللهُ رَعِیَّةً فَلَمْ یَحُطْها بِنَصیحَةٍ إِلاّ لَمْ یَجِدْ رائِحَةَ الْجَنَّةِ.

ترجمه : (ازمعقل بن یسار رضی الله عنه چنین روایت شده، که ایشان مریض می شوند و درهمان مریضی وفات می یابند، در همین بیماری ) زمانی که عبید الله بن زیاد به عیادت و بیمارپرسی ایشان می روند معقل (رضی الله عنه) ، (خطاب به عبید الله بن زیاد) می گوید : همانا من برایت حدیثی را بیان می کنم که ازرسول الله صلی الله علیه و آله وسلم شنیده ام (و سپس معقل می گوید) شنیدم که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید : هیچ بنده ای نیست که الله (متعال) سرپرستی ملت و رعیتی را به او بسپارد و سپس او کاملا خیرخواه آنها نباشد مگر اینکه بوی بهشت را نخواهد یافت .

حدیث (87) حدیث حُذَیْفَةَ قَالَ: حَدَّثَنا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ حَدیثَیْنِ، رَأَیْتُ أَحَدَهُمَا، وَأَنا أَنْتَظِرُ الآخَرَ حَدَّثَنا أَنَّ الأَمانَةَ نَزَلَتْ فی جَذْرِ قُلوبِ الرِّجالِ، ثُمَّ عَلِمُوا مِنَ الْقُرْآنِ ثُمَّ عَلِمُوا مِنَ السُّنَّةِ وَحَدَّثَنا عَنْ رَفْعِها قَالَ: یَنامُ الرَّجُلُ النَّوْمَةَ فَتُقْبَضُ الأَمانَةُ مِنْ قَلْبِهِ، فَیَظَلُّ أَثَرُها مثل أَثَر الْوَکْتِ، ثُمَّ یَنامُ النَّوْمَةَ فَتُقْبَضُ، فَیَبْقى أَثَرُها مِثْلَ الْمَجْلِ کَجَمْرِ دَحْرَجْتَهُ عَلى رِجْلِکَ، فَنَفِطَ فَتَرَاهُ مُنْتَبِرًا وَلَیْسَ فِیهِ شَیْءٌ، فَیُصْبِحُ النَّاسُ یَتَبایَعُونَ فَلاَ یَکَادُ أَحَدٌ یُؤَدِّی الأَمَانَةَ، فَیُقَالُ إِنَّ فِی بَنِی فُلاَنٍ رَجُلاً أَمِینًا؛ وَیُقَالُ لِلرَّجُلِ مَا أَعْقَلَهُ وَمَا أَظْرَفَهُ وَمَا أَجْلَدَهُ وَمَا فِی قَلْبِهِ مِثْقَالُ حَبَّةِ خَرْدَلٍ مِنْ إِیمَانٍ وَلَقَدْ أَتَى عَلَیَّ زَمَانٌ وَمَا أُبَالِی أَیَّکُمْ بَایَعْتُ؛ لَئِنْ کَانَ مُسْلِمًا رَدَّهُ عَلَیَّ الإِسْلاَمُ، وَإِنْ کَانَ نَصْرَانِیًّا رَدَّهُ عَلَیَّ سَاعِیهِ، فَأَمَّا الْیَوْمَ، فَمَا کُنْتُ أُبَایِعُ إِلاَّ فُلاَنًا وَفُلاَنًا.

ترجمه : حذیفه رضی الله عنه فرمودند : رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم برای دوحدیث بیان نمودند که یکی از آنها را دیده ام و من منتظر (دیدن) دیگری هستم ،(رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم ) برای ما بیان نمودند که همانا امانت در ریشه دلهای مردان فرود آمده سپس ازقرآن آموختند و سپس ازسنت آموختند و (سپس رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) از برداشته شدن امانت برای ما سخن گفتند و فرمودند : مرد می خوابد سپس امانت از قلبش گرفته می شود ، و اثرآن همانند سوختگی (باقی می ماند) سپس می خوابد (بازامانت از قلبش) گرفته می شود، سپس اثرآن همانند آبله می ماند  همانند اینکه اخگری را غلت داده و بر پایت انداخته باشی که ورم نماید و تو آن را برآمده ببینی و (درحالی که) در آن چیزی نیست، سپس مردم صبح نموده و با یکدیگرمعامله می کنند عنقریب است که کسی را نبیند که امانت را پرداخت نماید، (در آن وقت) گفته می شود همانا در فلان (قبیله و طائفه) مرد امانت داری هست؛ و (در آن زمان) به مردی گفته می شود که چقدربا عقل و چقدرزیرک و چقدرچالاک است و در حالی که در قلبش به اندازه دانه خردلی هم از ایمان وجود ندارد، (سپس حذیفه رضی الله عنه فرمودند) همانا برمن زمانی آمده که من پروا نمی کنم که با کدام یک از شما معامله کنم؛ زیرا اگر(آن فردی که من با او معامله می کنم) مسلمان باشد اسلامش او را بر من بازمی گرداند، و اگر(آن فردی که من با او معامله می کنم) نصرانی باشد مسئولش آن را برمن بازمی گرداند، واما امروز من بجز با فلانی و فلانی (باکس دیگری) معامله نمی کنم .