تفسیرآسان آیه (210) سوره بقره

ترجمه آیه (۲۱۰) سوره بقره

هَلْ یَنظُرُونَ إِلاَّ أَنْ یَأْتِیَهُمْ اللَّهُ فِی ظُلَلٍ مِنْ الْغَمَامِ وَالْمَلائِکَةُ وَقُضِیَ الأَمْرُ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأُمُورُ (210)

ترجمه : آیا اینها بجز این منتظرند؟ که الله و فرشتگان (در روز قیامت) در سایه های ازابرنازک و سفید به نزدشان بیایند و کارفیصله شود و(اینها باید این را خوب بدانند که تمام) کارها بسوی الله بازگردانده می شوند .

تفسیرآسان آیه (210) سوره بقره

(هَلْ یَنظُرُونَ إِلاَّ أَنْ یَأْتِیَهُمْ اللَّهُ فِی ظُلَلٍ مِنْ الْغَمَامِ وَالْمَلائِکَةُ وَقُضِیَ الأَمْرُ) در این قسمت از آیه الله متعال به کسانی که مسلمان نشده و از گامهای شیطان پیروی می کنند هشدارمی دهد ، که چرا اینها اسلام نمی آورند و چرا ازگامهای شیطان پیروی می کنند ، اینها مگر منتظر چه هستند، اینها منتظر این اند که قیامت برپا شده و الله متعال با فرشتگان درسایه های از ابرسفیدی آمده وسپس ازآنان بازخواست نموده و حساب و کتاب ازآنها گرفته و راهی جهنم گردند.

برای بهترفهمیدن معنای این آیه به چند آیه از سوره انعام و سوره فجرکه در زیر با ترجمه ذکر می شود توجه فرمایید :

« هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلَائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ رَبُّکَ أَوْ یَأْتِیَ بَعْضُ آیَاتِ رَبِّکَ یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیَاتِ رَبِّکَ لَا یَنْفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرًا قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ » (سوره انعام آیه: 158) .

ترجمه : آیا انتظار جزآن دارند که (روز قیامت) فرشته ها به نزد آنها بیاید و یا پروردگارتو بیاید و یا برخی ازنشانیهای پروردگارت (که همان طلوع خورشید از مغرب باشد) بیاید و روزی که برخی از نشانیهای پروردگارت بیاید ،ایمان کسی که قبلا ایمان نیاورده و یا در حال ایمانش اعمال نیک انجام نداده است، (این ایمان و اعمال نیک آن روز) برایش فایده ای نخواهد رساند، به آنها بگو منتظر باشید ما هم منتظرهستیم .

«کَلا إِذَا دُکَّتِ الأرْضُ دَکًّا دَکًّا(21) وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا(22) وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الإنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى (23) » (سوره فجر).

ترجمه : آنگاه که زمین تکه پار گردد وپروردگارتو و فرشتگان صف در صف بیایند ودرآن روز جهنم آورده می شود ودرآن روز است که انسان پند می گیرد ولی (در آن روز) برایش چه جای پند گرفتن است .

در اینجا دوست دارم که توجه شما را به چیزی جلب نماییم که امام بغوی رحمه الله درتفسیر خویش به نام « معالم التنزیل فی تفسیر القرآن» در تحت این آیه بیان نمودند، ایشان فرمودند :

وَالْأَوْلَى فِی هَذِهِ الْآیَةِ وَمَا شَاکَلَهَا أَنْ یُؤْمِنَ الْإِنْسَانُ بِظَاهِرِهَا وَیَکِلَ عِلْمَهَا إِلَى اللَّهِ تَعَالَى، وَیَعْتَقِدَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ اسمه منزّه عن سمات الحدوث ، عَلَى ذَلِکَ مَضَتْ أَئِمَّةُ السَّلَفِ وَعُلَمَاءُ السُّنَّةِ، قَالَ الْکَلْبِیُّ: هَذَا من [العلم]المکتوم الذی لا یفسر [والله أعلم بمراده منه] ، وَکَانَ مَکْحُولٌ وَالزُّهْرِیُّ وَالْأَوْزَاعِیُّ وَمَالِکٌ وَابْنُ الْمُبَارَکِ وَسُفْیَانُ الثَّوْرِیُّ وَاللَّیْثُ بْنُ سَعْدٍ وَأَحْمَدُ وَإِسْحَاقُ، یَقُولُونَ فیه وفی أمثاله: أَمِرُّوهَا کَمَا جَاءَتْ بِلَا کَیْفٍ، قَالَ سُفْیَانُ بْنُ عُیَیْنَةَ: کُلُّ مَا وَصَفَ اللَّهُ بِهِ نَفْسَهُ فِی کِتَابِهِ فَتَفْسِیرُهُ: قِرَاءَتُهُ وَالسُّکُوتُ عنه ، لَیْسَ لِأَحَدٍ أَنْ یُفَسِّرَهُ إِلَّا اللَّهُ تَعَالَى وَرَسُولُهُ .

ترجمه : بهتردراین آیه و آیات همنوع آن این است که انسان به ظاهرآنها ایمان بیاورد و علم آنها به الله متعال بسپارد، و معتقد باشد که الله که نامش با عزت است ازعلامت های ایجاد چیزهای جدید در او پاک و منزه است، برهمین (عقیده) ائمه سلف و علمای اهل سنت رفتند، کلبی فرموده : این از علم پوشیده ای است که تفسیرنمی شود و الله نسبت به آن از همه آگاه تراست، و (امامانی همچون) مکحول، زهری، اوزاعی، مالک، ابن مبارک، سفیان ثوری، لیث بن سعد، احمد، و اسحاق (رحمهم الله) در باره این آیه و امثال آن می گفتند : اینها را بدون بیان کیفیت بگذرانید همان گونه که آمده است، سفیان بن عیینه (رحمه الله) فرمودند : تفسیرهرآنچه الله خودش را با آن در کتابش (قرآن) توصیف نموده این است : خواندن آنها و سکوت برآنها ، برای هیچ کس بجز الله متعال و رسولش جایز نیست که آنها را تفسیرکند .

(وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأُمُورُ) آری ازآنجا که الله متعال مالک تمام چیزها و صاحب اختیار تمام اموراست، کارهای به سوی او بازگردانده می شود، وهرکس را بنا کارها و اعمالش در دنیا پاداش ویا سزا می دهد .

این جمله قرآنی که در این آیه آمده است ، به نوعی بشارتی برای اهل ایمان است زیرا زمانی ایمان واعمال نیکشان به نزد الله متعال بازگردانده و برده شود و درآن وقت از پروردگار مهربانشان پاداش نیک و جنت الفردوس حاصل نمایند بسیار خوشحال خواهند شد، و تمام سختی ها و مشکلاتی که در دنیا در مسیر دین و عبادت الله متعال دیدند فراموش خواهند نمود، همان گونه که این جمله از این آیه هشداری برای کفار و منافقین و تمام خلاف کاران است زیرا زمانی که با اعمال زشت و کردار ناپسندشان به نزد الله متعال بازگردانده و برده شوند آن وقت جز شرمندی و عذاب الهی چیز دیگری برای آنها نخواهد بود، آن وقت است که پشیمان می شوند وپشیمانی برای آنها هیچ سودی نخواهد داشت .