تفسیرآیه (186) سوره بقره

ترجمه آیه (۱۸۶) سوره بقره

 وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِی إِذَا دَعَانِی فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ (186)

ترجمه : وهرگاه که بندگانم ازتوبپرسند، تو«ای محمد» به آنها بگو که همانا من نزدیک هستم و دعای دعا کننده را آنگاه که مرا فرا خواند می پذیرم ، پس باید که تنها از من درخواست پذیرش «دعا های خویش را» نمایید وباید که به من ایمان بیاورید تا اینکه راه یافته گردند .

تفسیرآیه (186) سوره بقره

(وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ) الله متعال در این قسمت از این آیه بیان نموده که الله متعال به بندگانش نزدیک است و اما کیفیت این نزدیکی بر ما معلوم نیست وما بدون هیچ توجیح و بیان کفیتی برای آن، آن را قبول داشته و بدان ایمان ویقین داریم و معتقدیم که الله متعال به ما نزدیک است، و ما مسلمانان از ایمان به نزدیکی الله متعال با بندگانش ؛ احساس راحتی می کنیم زیرا می دانیم که آن ذات بی نهایت مهربان وقتی که به ما نزدیک است و از تمام اوضاع و امور زندگی ما آگاه است و از خود ما به ما مهربان تر است و همیشه ما را مورد لطف ومرحمت خویش قرار می دهد، لذا ما مسلمان با ایمان به این صفت الله متعال احساس آرامش نموده و هیچ وقت احساس تنهائی و وحشت نمی کنیم، و هرچند اعتقاد در این باره قوی تر باشد احساس آرامش و امنیت نیز بالاتر خواهد بود.

(أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِی إِذَا دَعَانِی) در این قسمت ازآیه آمده که الله متعال دعای دعا کننده را قبول می نماید، آری دعا همانگونه که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند عبادت است، لذا این عبادت را باید برابر با شرع وفقط برای الله متعال انجام داد و در این عبادت کسی را با الله متعال شرک نیاوریم و زمان دعا فقط و فقط از اوبخواهیم که دعای ما را پذیرفته و مشکل ما را حل و حاجت ما را برآورده کند.

آری در این آیه لطفی از الطاف الهی ظاهر می گردد و آن اینکه ، خود الله متعال از ما خواسته که دعا کنیم تا برای ما دعاهای ما را پذیرفته و مشکلات ما را حل نماید، و به ما گفته من دعای دعا کننده را می پذیریم آنگاه که از من بخواهد و دعا کند ، پس هر یک از ما باید قدر این فرصت طلائی که الله متعال به ما داده را دانسته و هر وقت خواهان نعمتی از نعمات الهی هستیم و یا گرفتارمشکلی از مشکلات شدیم در آن وقت دست نیازبه پیش ذات بی نیازدراز نموده وفقط از او بخواهیم که ما را ازنعمات بی پایان خویش بهرمند نموده و یا اینکه مشکلات ما را حل نماید ، در آن وقت است که الله متعال به ما لطف نموده ما را از نعماتش بهرمند نموده و یا اینکه مشکلات ما را حل خواهد نمود . 

(فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی) در این قسمت ازآیه آمده که ما باید فقط و فقط از الله متعال بخواهیم تا اینکه دعای ما را قبول کند ، چون پذیرش دعا تنها و تنها کار الله متعال است و هیچ مخلوق و موجودی نمی تواند دعای فردی را بپذیرد و یا رد کند ، و اگر ما از کس دیگری بخواهیم که دعای ما را بپذیر ما در این کار دچار دواشتباه بس بزرگی شده ایم :

1- اولین اشتباه ما این است که ما ازالله متعالی که توان پذیرش دعا را دارد نخواستیم که دعای ما بپذیرد.

2- و دومین اشتباهی که مرتکب شدیم این است که ما از کسی که توان پذیرش دعا را ندارد از او خواستیم که دعای ما را بپذیرد .

در نتیجه ما با این کارما، دعای ما را هدر داده و به جای به دست آوردن اجر و ثواب و حل مشکلات ، به مشکلات ما افزوده و بار گناه ما را اضافه تر نموده ایم .

(وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ) در این قسمت ازآیه الله متعال به ما انسانها دستور داده که باید به او ایمان بیاورند تا اینکه راه یافته و هدایت شوند زیرا کسی که به الله متعال ایمان نداشته باشد او گمراه بوده و هر گزراه یافته و هدایت شده نیست، زیرا ایمان به الله متعال از مهم ترین ارکان ایمان و اساسی ترین مسائل اعتقادی است و تمام مسائل ایمانی و احکام شرعی برهمین اصل اصیل بنا شده و بدون آن هیچ اعتباری ندارند .