۩۩۩ قـــرآن و سنّت زنــــده بــــاد ۩۩۩

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَأَنْتُمْ تَسْمَعُونَ (20) (سوره انفال)

۩۩۩ قـــرآن و سنّت زنــــده بــــاد ۩۩۩

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَأَنْتُمْ تَسْمَعُونَ (20) (سوره انفال)

تفسیرآسان آیه (184) سوره بقره

ترجمه آیه (184) سوره بقره

 

أَیَّاماً مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ کَانَ مِنْکُمْ مَرِیضاً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْراً فَهُوَ خَیْرٌ لَهُ وَأَنْ تَصُومُوا خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ (184)

ترجمه : «روزهای که روزه گرفتن آنها بر شما نوشته و فرض شده است » روزهای شمرده شده است پس هرکس از شما «مسلمانان» بیمار بود و یا اینکه درسفری بود «و نتوانست روزه بگیرد» پس در روزهای دیگری «از سال» را «روزه بگیرد» و برکسانی که توان روزه گرفتن دارند «ولی بازهم بنا برعللی روزه نمی گیرند» ضروری است که در قبال هر روز به یک مسکین خوراکی بعنوان فدیه بدهند و هرکس کار نفلی و خیری «همانند فدیه بیشتر دادن» را انجام دهد این برای خودش خوب است ، و اگرشما« با وجود اینکه روزه برشما اجباری نیست واختیاری است » روزه بگیرید «و فدیه ندهید» برایتان بهتر است اگر شما باشید که «حقیقت و حکمت روزه را» بدانید .

 

تفسیرآسان آیه (184) سوره بقره

 

(أَیَّاماً مَعْدُودَاتٍ) مراد از روزهای شمرده شده و معینی که در این قسمت آیه آمده که باید مسلمانان روزه بگیرند همان بیست و نه روز و یا سی روز ماه مبارک رمضان می باشد همانگونه که در آیه بعدی، این مطلب را الله متعال بیان نموده است .

ناگفته نماند که در این که الله متعال در این آیه بیان نموده که روزهای که مسلمانان باید روزه بگیرند روزهای معین و مشخصی است به نوعی آسان و اندک جلودادن روزه است تا اینکه مسلمانان از اول بدانند که روزهای که باید روزه بگیرند نسبت به روزها تمام سال بسیار اندک و کم می باشند و با این طریق تشویق ترو آماده تر گشته و علاقه بیشتری پیدا خواهند نمود و برای روزه گرفتن تلاش بیشتری می کنند تا اینکه فضیلت روزه گرفتن در این بهار عبادت را از دست ندهند.

(فَمَنْ کَانَ مِنْکُمْ مَرِیضاً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ) در این قسمت از آیه الله متعال یک لطف و آسانگیری بر مسلمانان را ذکر نموده و آن اینکه اگر مسلمانی در ماه مبارک رمضان مریض شد و توان روزه گرفتن را نداشت او می تواند در رمضان روزه اش را بخورد و بعدا که از بیماری بهتر شد در سایر روزهای سال به همان تعدادی که روزه خورده، قضای آن روزه ها را بجا آورد، همانگونه که اگر فردی در مسافرتی بوده ونتوانست در ماه مبارک رمضان روزه بگیرد او بعد از این که از سفر بازگشت و به وطن رسید در سایر ایام سال به تعداد همان روزهای که در رمضان بنا بر مسافرت خورده ونتوانسته روزه بگیرد ، روزه بگیرد .

(وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ) در قسمت از آیه، الله متعال مطلبی را بیان می کند که منسوخ شده است و آن اینکه در اوائل فرضیت روزه رمضان، با وجودی که افراد توان روزه گرفتن را می داشتند بازهم می توانستند که روزه نگیرند و در قبال هر روز به یک مسکین خوراک بدهند که این حکم منسوخ شده است همان گونه که در آیه بعدی این مطلب آمده است .

 

ناگفته نماند که ابن عباس رضی الله عنه این قسمت از آیه را منسوخ نمی داند و بلکه آن را درباره زن شیرده و حامله و پیر مرد و پیر زنی می داند که با سختی توان روزه گرفتن را دارند ، ایشان می گوید: برای این نوع افراد که خیلی پیر و ضعیف اند و روزه گرفتن برآنها بسیار سخت است آنها می توانند روزه را خورده و به جای هر روز به یک مسکین فدیه و خوراک بدهند .

(فَمَنْ تَطَوَّعَ خَیْراً فَهُوَ خَیْرٌ لَهُ) در این قسمت ازآیه ، الله متعال بیان نموده اند که هرکس کار نفلی و خیری «همانند فدیه بیشتر دادن به مسکین ها» را انجام دهد این برای خودش خوب است ، زیرا اجر و ثواب کارها به خود انسان باز می گردد، لذا انسان اگر علاوه از فرض ها به نوافل پرداخته و علاوه از واجبات به نوافل بپردازد برای خود فرد اجرو ثواب بیشتری رسیده و بهتر خواهد بود .

(وَأَنْ تَصُومُوا خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ) در این قسمت ازآیه، الله متعال بیان نموده است که روزه گرچه بصورت واجب نیست و فدیه دادن به جای روزه گرفتن مجاز است ولی اگر روزه بگیرید برایتان از نظر اجر و ثواب و تزکیه و پرهیزگاری بهتر است ، اگر حکمت ها و علت ها روزه گرفتن را بدنید .

ناگفته نماند همان گونه که قبلا بیان شد؛ جریان اختیاری بودن روزه در ماه مبارک رمضان دراوائل فرضیت روزه بوده وبعدا منسوخ شده و حالا روزه گرفتن برای هر مسلمانی واجب است مگر برکسی که عذرشرعی داشته باشد ، همان گونه که در آیه بعدی خواهد آمد.