چرا در مذهب شیعه صیغه حلال و در مذهب اهل سنّت حرام است؟

پرسش: چرا در مذهب شیعه صیغه حلال و در مذهب اهل سنّت حرام است؟

وآیا  در قران آیه ای هست دراین مورد هست؟

پاسخ: مسائل اختلافی که در میان دو مذهب اهل سنّت و اهل تشیّع است، فقط به صیغه منحصر نیست، که اهل سنّت آن را حرام و اهل تشیّع آن را مجاز و حلال می دانند، بلکه دها مساله از قبیل: خمس، شستن پاها در وضو، دو نماز در یک وقت خواندن ووو.... وجود دارد که در میان این دو مذهب اختلافی است، و هریک دلایل خودش را دارد.

آنچه که در مسائل اختلافی در میان شیعه و سنی و یا در میان فرقه ها ی درون یکی از این دو مذهب مهم است، دو چیز است:

1- سعه صدر داشتن و تحمل نمودن یکدیگر و عدم تفسیق و تکفیر یکدیگر است.

2- گفتگوی برادرانه نمودن، و با تحقیق و تفحص به بررسی دلایل و قول راجح و نظریه درست تر گشتن است.

اما اینکه آیا آیه ای در قرآن در باره صیغه آمده باید گفت:  یک آیه در قرآن هست که اهل تشیع می گویند در باره صیغه است و اهل سنت می گویند این آیه ربطی به صیغه ندارد، و در باره ازدواج دائمی است و آن آیه (24) سوره نساء است که در ذیل آورده می شود:

وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ کِتَابَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَأُحِلَّ لَکُم مَّا وَرَاءَ ذَٰلِکُمْ أَن تَبْتَغُوا بِأَمْوَالِکُم مُّحْصِنِینَ غَیْرَ مُسَافِحِینَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً وَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا تَرَاضَیْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِیضَةِ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا (24) سوره نساء

این آیه را اهل سنت این گونه ترجمه می کنند:

و زنان شوهردار (بر شما حرام است؛) مگر آنهایی را که (از راه اسارت) مالک شده‌اید؛ (زیرا اسارت آنها در حکم طلاق است؛) اینها قوانین نوشته الله بر شما است. اما زنان دیگر غیر از اینها (که گفته شد)، برای شما حلال است که با اموال خود، آنان را اختیار کنید؛ تا اینکه پاکدامن گردید و از زنا، خودداری نمایید. و زنانی را که شما (با ازدواج از آنها بهرمند) گشتید، واجب است مهریه آنها را بپردازید. و گناهی بر شما نیست در آنچه بعد از تعیین مهریه، با یکدیگر توافق کرده‌اید. (بعداً می‌توانید با توافق، آن را کم یا زیاد کنید.) الله، بی نهایت دانا و با حکمت است.

ولی اهل تشیع این آیه را این گونه ترجمه می کنند:

و زنان شوهردار (بر شما حرام است؛) مگر آنها را که (از راه اسارت) مالک شده‌اید؛ (زیرا اسارت آنها در حکم طلاق است؛) اینها احکامی است که خداوند بر شما مقرّر داشته است. اما زنان دیگر غیر از اینها (که گفته شد)، برای شما حلال است که با اموال خود، آنان را اختیار کنید؛ در حالی که پاکدامن باشید و از زنا، خودداری نمایید. و زنانی را که متعه [= ازدواج موقت‌] می‌کنید، واجب است مهر آنها را بپردازید. و گناهی بر شما نیست در آنچه بعد از تعیین مهر، با یکدیگر توافق کرده‌اید. (بعداً می‌توانید با توافق، آن را کم یا زیاد کنید.) خداوند، دانا و حکیم است.