تفسیرآسان آیه (۲۵۴) سوره بقره

ترجمه آیه (۲۵۴) سوره بقره

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَلا خُلَّةٌ وَلا شَفَاعَةٌ وَالْکَافِرُونَ هُمْ الظَّالِمُونَ (۲۵۴)

ترجمه : ای کسانی که ایمان آوردید، خرج و انفاق کنید از آنچه که ما به شما روزی دادم پیش از اینکه روزی بیاد که درآن نه دوستی و نه شفاعت وسفارشی (بدون اجازه او) است و کافران همان ظالمان هستند.

تفسیرآسان آیه (۲۵۴) سوره بقره

(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَلا خُلَّةٌ وَلا شَفَاعَةٌ) در این قسمت از آیه ، الله متعال مسلمانان را صدا زده و به آنان یک دستورویژه داده است و آن اینکه در راههای شرعی خرج و انفاق کنید ،‌ پیش از اینکه روزقیامت فرا رسد زیرا آن روزی است که نه درآن خرید و فروشی و نه هم دوستی وجود دارد و نه هم شفاعتی بدون اجازه او انجام خواهد پذیرفت ، بلکه آنچه در آن روز برای افراد کارائی دارد ایمان و اعمال نیک است و مسلمانان با داشتن ایمان و اعمال نیکی همانند صدقاتی که در دنیا در راهایی شرعی داده و سایر اعمال نیکی که انجام دادند نجات می یابند ولی کفار از آنجایی که از ایمان و اعمال نیک دست تهی اند هلاک می گردند.

در اینجا یک نکته بسیارمهمی را باید توضیح داد و آن اینکه در این قسمت از آیه شریفه آمده است که «در قیامت شفاعتی نیست» مراد از اینکه «در قیامت شفاعتی نیست» این است که «درروزقیامت در حق مسلمانان بدون اجازه الله متعال شفاعتی نیست ودر حق کافران اصلا شفاعتی درکار نیست» دراین باره به چند آیه و حدیث صحیح که در ذیل بیان می شوند توجه فرمایید :

1 - الله متعال درسوره طه، آیه ( ۱۰۹) چنین می فرمایند : یَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِیَ لَهُ قَوْلًا.

ترجمه : درآن روز(که روز قیامت باشد) شفاعتی فایده نمی دهد مگر(شفاعت) کسی که (الله) بی نهایت مهربان به او اجازه دهد و راضی به گفتار(وشفاعت) او باشد .

2 - الله متعال درسوره سبأ، آیه (۲۳) چنین فرموده اند: وَلَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ...

ترجمه : و در نزد الله شفاعتی مفید واقع نمی شود (و پذیرفته نمی شود) مگر(شفاعت) کسی که (الله متعال) به او اجازه دهد.

3 - الله منان در سوره سوره بقره ، آیه (۲۵۵) این گونه فرموده اند: مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلا بِإِذْنِهِ .....

ترجمه : چه کسی می تواند در نزد الله شفاعت کند مگر بعد ازاجازه اش....

4- در صحیح بخاری ، حدیث : (6304)  چنین آمده است : عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «لِکُلِّ نَبِیٍّ دَعْوَةٌ مُسْتَجَابَةٌ یَدْعُو بِهَا، وَأُرِیدُ أَنْ أَخْتَبِئَ دَعْوَتِی شَفَاعَةً لِأُمَّتِی فِی الآخِرَةِ».

ترجمه ابوهریره رضی الله عنه روایت نمودند که رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: برای هر پیامبری یک دعای قبول شده (وویژه ای بوده) است (که در همین دنیا آن را دعا نموده است) و من می خواهم دعای (ویژه) خودم را برای شفاعت امتم در روزقیامت مخفی نگه دارم (و ازآن در آن دنیا استفاده نمایم) .

۵ - درسنن ترمذی، حدیث (2435) چنین آمده است : عَنْ أَنَسٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «شَفَاعَتِی لِأَهْلِ الکَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِی».

انس رضی الله عنه فرمودند: رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: شفاعت من، مخصوص آن دسته از (افراد) امت من می باشد که مرتکب گناهان کبیره (وبزرگ) گشته اند.

(وَالْکَافِرُونَ هُمْ الظَّالِمُونَ) در این قسمت از آیه آمده است که کافران بنا بر انکارحقایق و ناشکری در قبال نعمت هایی الهی ظالم اند زیرا با اینکارشان دو ظلم مرتکب شده اند:

۱ -  ظلم در حق الله متعال مرتکب شدند و آن اینکه توحید که حق الله متعال بود به او ندادند، بلکه عبادت شدن که حق الله متعال بود و آنان باید فقط اورا عبادت و پرستش می کردند این کار را نکرده وآن حق الله متعال را به بتان دادند وبتان را شریک الله متعال قرار داده و آنها را نیز همراه با الله یکتا عبادت و پرستش نمودند .

۲ - ظلم دیگری که کافران مرتکب شدند ، ظلمی است که آنان در حق خودشان نموده اند و با ارتکاب کفرباعث رفتن خودشان به جهنم وگرفتار شدند دائمی در عذاب الهی شدند.