ترجمه کتاب لؤلؤ و مرجان حدیث (۲۱۱ تا ۲۲۰)

(211) حدیث أَنَسٍ، قَالَ: کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا دَخَلَ الْخَلاَءَ، قَالَ: اللهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْخُبُثِ وَالْخَبَائِثِ .

ترجمه : انس بن مالک رضی الله عنه فرمودند : (عادت) پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بر این بود که چون به توالت (وبرای قضای حاجت) می رفتند (این دعا را) می خواندند : «اللهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْخُبُثِ وَالْخَبَائِثِ ». یعنی : یا الله همانا من از شر شیطانهای نر و شیطانهای ماده به تو پناه می برم .

(212) حدیث أَنَسِ بْنِ مَالِکٍ، قَال: أُقِیمَتِ الصَّلاَةُ، وَالنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یُنَاجِی رَجُلاً فِی جَانِبِ الْمَسْجِدِ، فَمَا قَامَ إِلَى الصَّلاَةِ حَتَّى نَامَ الْقَوْمُ.

ترجمه : انس بن مالک رضی الله عنه فرمودند : برای نمازاقامه گفته شد و در حالی که پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم در گوشه ی مسجد با مردی سرگوشی می کرد( و سخن می گفت، این سخن گفتن آنقدر طولانی شد که پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم) برای نماز بلند نشدند (و نماز را شروع ننمودند) تا اینکه برخی از افراد (حاضر در مسجد) را خواب گرفت .

(213) حدیث ابْنِ عُمَرَ کَانَ یَقُولُ: کَانَ الْمُسْلِمُونَ حِینَ قَدِمُوا الْمَدِینَةَ یَجْتَمِعُونَ فَیَتَحیَّنُونَ الصَّلاَةَ، لَیْسَ یُنَادَى لَهَا؛ فَتَکَلَّمُوا یَوْمًا فِی ذَلِکَ، فَقَالَ بَعْضُهُمْ اتَّخِذُوا نَاقُوسًا مِثْلَ نَاقُوسِ النَّصَارَى، وَقَالَ بَعْضُهُمْ: بَلْ بُوقًا مِثْلَ بُوقِ الْیَهُودِ؛ فَقَالَ عُمَرُ رضی الله عنه: أَوَلاً تَبْعَثُونَ رَجُلاً یُنَادِی بِالصَّلاَةِ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: یَا بِلاَلُ قُمْ فَنَادِ بِالصَّلاَةِ .

ترجمه : ابن عمر رضی الله عنه می فرمایند : (دراوائل) که مسلمانان به مدینه آمده بودند خودشان وقت نماز را حدس زده و سروقت برای نماز جمع می شدند، و برای (نمازها) اذانی داده نمی شد؛ تا اینکه روزی مسلمانان در این باره با یکدیگرگفتگو نمودند، برخی از آنان گفتند: ناقوسی همانند ناقوس نصرانی ها بگیریم (و با این طریق به هنگام نماز ناقوس زده و با این طریق مردم را برای نماز فراخوانیم) و برخی دیگر گفتند : بلکه شیپوری همانند شیپور یهود گرفته (و با شیپور زدن مردم را از وقت نماز آگاه کنیم) ؛ عمر رضی الله عنه گفت : آیا کسی را نمی فرستید که (با گفتن : الصلاة الصلاة : به نماز بیایید به نماز بیایید) مردم را برای نماز فراخواند، رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : ای بلال بلند شو (با گفتن : الصلاة الصلاة : به نماز بیایید به نماز بیایید)و (مردم) را برای نماز فراخوان .

(214) حدیث أَنَسٍ، قَالَ: ذَکَرُوا النَّارَ وَالنَّاقُوسَ، فَذَکَرُوا الْیَهُودَ وَالنَّصَارَى، فَأُمِرَ بِلاَلٌ أَنْ یَشْفَعَ الأَذَانَ وَأَنْ یُوتِرَ الإِقَامَةَ .

ترجمه : انس (بن مالک رضی الله عنه) فرمودند : (زمانی که صحابه با پیامبرصلی الله علیه و آله وسلم در باره چگونه خبردار نمودن مردم برای نماز گفتگو می کردند) (برخی ) روشن نمودن آتش وزدن ناقوس را مطرح نمودند ، و سپس گفتگو از یهود و نصاری شد (که مشابهت با اینها خوب نیست، تا اینکه بعدها اذان مشروع شد، واز جانب رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم) به بلال (رضی الله عنه) دستور داده شد (تا به هنگام اذان)  کلمات اذان را جفت جفت و (به هنگام اقامه) کلمات اقامه را تک تک بگوید .

(215) حدیث أَبِی سَعِیدٍ الْخدْرِیِّ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: إِذَا سَمِعْتُمُ النِّدَاءَ فَقُولُوا مِثْلَ مَا یَقُولُ الْمُؤَذِّنُ.

ترجمه : ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت نمودند همانا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند : هرگاه که اذان را شنیدید پس شما نیز(همان کلماتی را تکرار نموده و ) بگویید که مؤذن (در اذانش) می گوید، (بجز در «حَیَّ عَلَى الصَّلَاةِ» و «حَیَّ عَلَى الْفَلَاحِ » زیرا در آن وقت شما باید «لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ »، بگویید).

(216) حدیث أَبِی هُرَیْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: إِذَا نُودِیَ لِلصَّلاَةِ أَدْبَرَ الشَّیْطَان وَلَهُ ضُرَاطٌ حَتَّى لاَ یَسْمَعَ التَّأْذِینَ، فَإِذَا قُضِیَ النِّدَاءُ أَقْبَلَ، حَتَّى إِذَا ثُوِّبَ بِالصَّلاَةِ أَدْبَرَ، حَتَّى إِذَا قُضِیَ التَّثْوِیبُ أَقْبَلَ، حَتَّى یَخْطُرَ بَیْنَ الْمَرْءِ وَنَفْسِهِ، یَقُولُ اذْکُرْ کَذَا، اذْکُرْ کَذَا، لِمَا لَمْ یَکُنْ یَذْکُرُ؛ حَتَّى یَظَلَّ الرَّجُلُ لاَ یَدْرِی کَمْ صَلَّى.

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه روایت نموده که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: آنگاه که (اذان داده می شود و مردم) برای نماز فراخوانده می شوند شیطان (با شنیدن اذان) درحالی که فریاد کشیده و باد از او بیرون می شود پشت گردانیده (فرار می کند) تا اینکه (صدای) اذان را نشنود، و چون اذان به پایان رسید روآورده بازمی گردد، (تا در دل اهل مسجد وسوسه اندازد) تا اینکه اقامه نماز شروع به گفتن می شود (باز دوباره شیطان) پشت گردانیده (و فرارمی کند) و چون اقامه به پایان رسید (دوباره) روگردانیده (ومی آید) تا اینکه در میان فرد و قلبش وسوسه اندازی نماید ( و او را مشغول گرداند) و(به نماز گذار) می گوید : فلان چیز و فلان کار را بیادت آور حتی آن چیزها و کارهایی که بیادش نبوده را (در هنگام نماز) بیادش می اندازد؛ (و به همین روش ادامه می دهد) تا اینکه فرد نمی داند که چند رکعت نماز خوانده است . 

(217) حدیث عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ، قَالَ: رَأَیْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا قَامَ فِی الصَّلاَةِ رَفَعَ یدَیْهِ حَتَّى تَکُونَا حَذْوَ مَنْکِبَیْهِ، وَکَانَ یَفْعَلُ ذَلِکَ حِینَ یُکبِّرُ لِلرُّکُوعِ، وَیَفْعَلُ ذَلِکَ إِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّکُوعِ، وَیَقُولُ: سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، وَلاَ یَفْعَلُ ذَلِکَ فِی السُّجُودِ .

ترجمه : عبد الله بن عمررضی الله عنهما فرمودند: من رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم را دیده ام زمانی که برای نمازبلند می شدند (در ابتدای نماز) دودست مبارک را تا برابردو شانه خویش بلند می نمودند، و(همچنین) زمانی که تکبیر گفته و می خواستند به رکوع بروند نیزاین بهمین گونه (دستان مبارک را تا برابر شانه ها بلند) می کردند، و(نیز) زمانی که سر از رکوع بلند می نمودند این چنین (دستانشان را تا برابر شانه هایشان بلند) می کردند و سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ (یعنی : شنید الله ستایش کسی که او را ستایش نموده است) می گفتند، ولی این کار (بلند نمودن دستان تا به شانه ها) را (بصورت همیشه ای و دائمی) در سجدها انجام نمی دادند.

(218) حدیث مَالِکِ بْنِ الْحُوَیْرِثِ عَنْ أَبِی قِلاَبَةَ، أَنَّهُ رَأَىَ مَالِکَ بْنَ الْحُوَیْرِثِ إِذَا صَلَّى کَبَّرَ وَرَفَعَ یَدَیْهِ، وَإِذَا أَرَادَ أَنْ یَرْکَعَ رَفَعَ یَدَیْهِ، وَإِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّکُوعِ رَفَعَ یَدَیْهِ، وَحَدَّثَ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ صَنَعَ هکَذَا .

ترجمه :ابوقلابه رحمه الله فرمودند : همانا ایشان مالک بن حویرث رضی الله عنه را دیده که آنگاه که نماز می خواند دو دستش را (تا برابر با گوشهایش) بلند می نماید و چون می خواست که رکوع کند (نیز) دو دستش را (تا برابر با گوشهایش) بلند می نمود و چون سرش را از رکوع بلند می نمود نیز دو دستش را (تا برابر با گوشهایش) بلند می نمود ، و(سپس مالک بن حویرث رضی الله عنه) بیان نمودند که (ایشان) رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم (را دیده که این چنین در نماز رفع الیدین) می کردند .

(219) حدیث أَبِی هُرَیْرَةَ، أَنَّهُ کَانَ یُصَلِّی بِهِمْ فَیُکَبِّرُ کلَّمَا خَفَضَ وَرَفَعَ، فَإِذَا انْصَرَفَ قَالَ: إِنِّی لأَشْبَهُکُمْ صَلاَةً بِرَسُولِ الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ.

ترجمه : (ابوسلمه رحمه الله فرمودند) : همانا ابوهریره رضی الله عنه برای آنان پیش نمازی می داد (و به هنگام نماز خواندن) هرگاه که بالا و پایین می رفت الله اکبرمی گفت ، و چون (نماز به پایان می رسید و ابوهریره رضی الله عنه) از سمت قبله چرخیده (و به سمت مردم رو می کردند) می فرمودند : همانا من از نظرنماز(خواندن) از همه شما بیشتر شباهت به رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم دارم .

(220) حدیث أَبی هُرَیْرَةَ، قَالَ: کَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِذَا قَامَ إِلَى الصَّلاَةِ یُکَبِّرُ حِینَ یَقُومُ، ثُمَّ یُکَبِّرُ حِینَ یَرْکَعُ، ثُمَّ یَقُولُ: سَمِعَ الله لِمَنْ حَمِدَهُ حِینَ یَرْفَعُ صُلْبَهُ مِنَ الرُّکُوعِ، ثُمَّ یَقُولُ وَهُوَ قَائِمٌ: رَبَّنَا وَلَکَ الْحَمْدُ، ثُمَّ یُکَبِّرُ حِینَ یَهْوِی، ثُمَّ یُکَبِّرُ حِینَ یَرْفَعُ رَأْسَهُ، ثُمَّ یُکَبِّرُ حِینَ یَسْجُدُ، ثُمَّ یُکَبِّرُ حِینَ یَرْفَعُ رَأْسَهُ؛ ثُمَّ یَفْعَلُ ذَلِکَ فِی الصَّلاَةِ کُلِّهَا حَتَّى یَقْضِیَهَا؛ وَیُکَبِّرُ حِینَ یَقُومُ مِنَ الثِّنْتَیْنِ بَعْدَ الْجُلُوسِ .

ترجمه : ابوهریره رضی الله عنه فرمودند : (عادت) رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم بر این بود که هرگاه برای نماز بلند می شدند (در ابتدای نماز) زمانی که بلند می شدند (و روبه قبله می ایستادند) الله اکبرمی گفتند، سپس زمانی که می خواستند به رکوع بروند (دوباره) الله اکبرمی گفتند ، و سپس زمانی که از رکوع بلند شده و کمرشان را راست می کردند (سَمِعَ الله لِمَنْ حَمِدَهُ یعنی : شنید الله ستایش آنی که ستایشش نموده است) می گفتند و سپس (بعد از رکوع ) در حال ایستاده (رَبَّنَا وَلَکَ الْحَمْدُ یعنی : پروردگار ما ستایش از آن تواست) می گفتند و سپس زمانی که (برای سجده) به سمت زمین فرو می رفتند الله اکبر می گفتند ، و سپس زمانی که سرشان را از سجده (اول) بلند می کردند الله اکبر می گفتند و سپس زمانی برای انجام سجده (دوم، به سمت زمین فرو)می رفتند الله اکفر می گفتند و سپس زمانی که سرشان را (از سجده دوم) بلند می نمودند الله اکبرمی گفتند؛ سپس به همین (منوال رکعت اول) در تمام رکعتهای (دیگر) نماز (تکبیرات انتقالات) را می گفتند تا اینکه (بهمین روش) نماز را به پایان می رساندند، و (همچنین) زمانی که می خواستند بعد ازنشست (برای تشهد اول، و پایان رساندن ) رکعت دوم (برای رکعت سوم بلند شوند) الله اکبرمی گفتند (و برای رکعت سوم بلند می شدند) .